Τα σχέδια του Θόδωρου χρονολογούνται από το 1947 και φθάνουν έως το 1962.
Στόχος της έκθεσης δεν είναι τόσο η παρουσίαση των σχεδίων του γλύπτη ως έργων τέχνης, όσο η ένταξή τους σε ένα ευρύτερο πλαίσιο για τη δημιουργία, αποκαλύπτοντας πώς ο Θόδωρος μελέτησε τη γλώσσα του σχεδίου: «Είναι σχέδια από τα χρόνια των σπουδών μου, θέλω να δείξω τα θεμέλια της τέχνης. Σήμερα αυτό που ενδιαφέρει είναι οι εντυπώσεις της τελευταίας στιγμής. Εγώ θέλω να δείξω τη διαχρονικότητα αυτής της διαδικασίας» τονίζει ο καλλιτέχνης και προσθέτει: «τα σχέδια αυτά έχουν μια αυτοτέλεια, είναι μελέτες σχέδια, είναι πορτρέτα συναδέλφων. Δεν είναι προσχέδια για κάτι άλλο, είναι ασκήσεις αυτοτελείς που έχουν ένα αυτόνομο εικαστικό ενδιαφέρον». Δεξιά ένα από τα σχέδια 6.6.1955 >
λοφόρησε το λογοτεχνικό
περιοδικό «ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ», τεύχος 31 (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2015). Φιλοξενεί ένα δοκίμιο μου για το χαμένο πρόωρα ποιητή της γενιάς του ’70 & συγγραφέαΓΙΑΝΝΗ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ.
Η πρόσφατη έκδοση της 2ης ανθολογίας ποιημάτων του Γιώργου Χ. Θεοχάρη, στην οποία περιλαμβάνεται και δικό μου ποίημα.
Ένας-ένας φεύγουν οι ποιητές της Γενιάς του ’70. Χιόνης, Κοντός, Κακουλίδης, Τσάτσου, Κυρτζάκη… Ας είναι μέσα στην μνήμη των ανθρώπων η ποίηση τους.








