Από την υπό έκδοση συλλογή “δεκάτην σχεδὸν ἐροῦμεν”


«Τα εν Άνδρω» του Πάνου Καπώνη – Diastixo.gr Diastixo.gr

Ο Πάνος Καπώνης, από τους πρώτους ποιητές της λεγόμενης Γενιάς του ’70, γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1947 στο Αγρίνιο. Σπούδασε οικονομικά, νομικά …

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Από την υπό έκδοση συλλογή “δεκάτην σχεδὸν ἐροῦμεν”

+Ολυμπία Καράγιωργα

Με ΠΟΛΥμεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα ότι η Ολυμπία Καράγιωργα, στα 90 της χρόνια, σημαντική αγαπημένη φίλη και ποιήτρια έφυγε από τη ζωή στις 5 Ιανουαρίου 2024 στην πατρίδα της μητέρας της, την Λέρο. Με την Ολυμπία συνδέθηκε ένα μέρος των νενικών μου χρόνων και αναθυμάμαι τις στιγμές που περάσαμε μαζί στο σπίτι της κοντά στον Ευαγγελισμό. Καλό της ταξίδι και ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗς

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο +Ολυμπία Καράγιωργα

Καλό ταξίδι Μαρία Λαϊνά

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι ΜΑΡΙΑ-ΛΑιΝΑ-875x1024.jpg

Με ΘΛΙΨΗ πληροφορήθηκα την αποδημία στις τάξεις των αγγέλων της συνομήλικης σημαντικής ποιήτριας Μαρίας Λαϊνά. Γεννήθηκε το 1947 στην Πάτρα και ήταν από της πρωταγωνήστριες της ποητικής Γενιάς του ’70.. ΑΙΩΝΙΑ ΤΗς Η ΜΝΗΜΗ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καλό ταξίδι Μαρία Λαϊνά

Ελένη Χωρεάνθη

http://elenihoreanthi-keimena.blogspot.com/ Κριτική για το μυθιστόρημα “Η Ιωάννα μέσα στα άσπρα”

Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία / μυθιστόρημα Ελένη Χωρεάνθη : Επιλογή & παρουσίαση βιβλίων

Πάνος Καπώνης :   “Η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα”                                                                      

Συνήθως, όταν ο άνθρωπος φτάνει στο τέλος του βίου του, παίρνει νοερά τη ζωή του από την αρχή, από το σημείο στο οποίο τον οδηγούν οι αναμνήσεις του, από κει που συνειδητοποίησε ότι υπάρχει και γύρω του κινείται ένας ολόκληρος κόσμος. Ωστόσο, ο Πάνος Καπώνης στο νέο μυθιστόρημά του πράττει το εντελώς αντίθετο. Αρχίζει την αφήγηση της ιστορίας του από το τέλος, από την κηδεία της ηρωίδας του, χωρίς ουσιαστικά να αναφέρεται στο γεγονός αυτό παρά μόνο υπαινικτικά. Αρκείται να μας πει ότι ήταν “Η Ιωάννα μέσα στ’ άπρα”, ότι “ο παραδοσιακός καφές που δεν πινόταν. Τα σκληρά κουλουράκια κι ένα κονιάκ χωρίς αστέρια που σε προκαλούσε να το χύσεις. Και η μνήμη σκληρή κι αμείλικτη. Πάει κι αυτό είπα μέσα μου (…). Όμως τέλειωσε ή τις επόμενες ημέρες θα ξετυλίγονταν μες στις σκέψεις μου μια ιστορία που στον 21ο αιώνα θα φάνταζε σαν παραμύθι. (…) Πίσω, στο πέτρινο σπίτι της οδού Δωριμάχου. Εκεί όπου η Ιωάννα γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στη δεκαετία του 50…”Με πρόσχημα και σημείο αναφοράς την “Ιωάννα μέσα στ’ ‘ασπρα”, αρχίζει την αφήγησή του, μιλώντας με γνώση της ιστορίας για την ταραγμένη εκείνη εποχή εξιστορώντας με το δικό του τρόπο απλά και επαγωγικά όλα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο που οι Έλληνες ήταν μοιρασμένοι δεξιά κι αριστερά, τα ξερονήσια γεμάτα εξορισμένη Ελλάδα και η ζωή των Ελλήνων ήταν κατακερματισμένη· δίνει σημαντικές πληροφορίες, αλλά ενταγμένες μέσα στη μυθοπλασία ως μέρη της αναπόσπατα και αφομοιωμένες έχοντας ως υποβόσκοντα συνδετικό κρίκο το ειδύλλιο της Ιωάννας και του Λουκά που αν και ξεκίνησε τόσο όμορφα, δεν είχε αίσιο τέλος.Οι έξοχες περιγραφές, συγκρατημένα λυρικές, εστιάζουν στο ουσιώδες, στο συγκεκριμένο και σημαντικό, συστηματικά, αποφεύγοντας την περιγραφή σκληρών εικόνων και περιστατικών, όπως ακριβώς συμβαίνει στην αρχαία τραγωδία. Τι άλλο είναι η ζωή, παρά μια συνεχιζόμενη τραγωδία και με χαρακτηριστικά κωμικοτραγικά γεγονότα.Το κέντρο βάρους της εύληπτης μυθιστορηματικής αφήγησης αποτελεί η Αιτωλοακαρνανία ως γεωγραφικός χώρος με τις αναπόφευκτες αλλαγές στη χρήση της γης, όσο και κυρίως ιστορικά με όσα θλιβερά συνέβησαν εκεί στα χρόνια του Εμφυλίου και τη μετεμφυλιακή αδελφοκτόνο περίοδο.Πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, ένα μυθιστόρημα σύντομο, εξαιρετικά συναρπαστικό που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή ως το τέλος, με την Ιωάννα, την τραγική, όπως εξελίχτηκε η υπόθεση, ηρωίδα, να προαναγγέλλει το τέλος της, όπως καταρρέει η φθίνουσα μέρα με τη μέρα πολύπαθη ζωή της, έγκλειστη σε ένα ψυχιατρείο. Ιδού πώς ο καλός συγγραφέας και σημαντικός ποιητής και νομικός, κλείνει τον κύκλο της ιστορίας και μαζί της γλαφυρής και ιστορικά τεκμηριωμένης αφήγησής του με οκτώ σελίδες σημειώσεις /παραπομπές στα σχετικά ιστορικά γεγονότα της εποχής που τον ενέπνευσε να γράψει ένα τόσο ενδιαφέρον, όσο και γλαφυρό ιστορικό /κοινωνικό/ ανθρωποκεντρικό /ελληνοκεντρικό μυθιστόρημα:“Η Ιωάννα […] έσυρε τα εκατό κιλά της στο δωμάτιο ‘114’ και κάθισε στο κρεβάτι της. Έβγαλε απ’ την τσέπη της ένα σκίτσο του Λουκά, που απ’ την πολλή χρήση είχε ξεθωριάσει και ξέσπασε σε λυγμούς. Έπειτα από κάποια ώρα κι ενώ ακόμα κυλούσαν τα δάκρυά της, δύο νοσηλευτές την έβαλαν στο κρεβάτι της και την έδεσαν για προληπτικούς λόγους.Η νύχτα έμπαινε σκοτεινή από το σιδερόφρακτο παράθυρο και η Ιωάννα κρύωνε. Κρύωνε πολύ.Έξω άρχισε να βρέχει. Από τα φύλλα των δέντρων που σκέπαζαν την αλέα της κλινικής, έσταζαν οι σταγόνες της βροχής και λάσπωναν τα πάντα”.Τόσο απλά. Τόσο σύντομα. Τόσο τραγικά.Ω, Θεέ μου, πόσο είχε καταρρακωθεί, ρημαχτεί, απαξιωθεί και ευτελισθεί η ζωή των ανθρώπων από τα μετακατοχικά πάθη και τα παθήματα του διχασμού και του αδελφοκτόνου σπαραγμού.ΕΛΕΝΗ ΧΩΡΕΑΝΘΗ*

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ελένη Χωρεάνθη

“οδός Δωριμάχου”

https://agriniomemories.blogspot.com/2011/02/blog-post_7272.html /

Ένα διήγημα > Δημοσιεύτηκε στον τόμο διηγημάτων «ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΜΝΗΜΗΣ» της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, Αθήνα 2008

https://agriniomemories.blogspot.com/2011/02/blog-post_7272.html

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “οδός Δωριμάχου”

Αρχιπέλαγος Αϋπνίας (1993)

Μια ξεχασμένη κριτική της Ανθούλας Δανιήλ πριν 30 χρόνια

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχιπέλαγος Αϋπνίας (1993)

Πολυτεχνείο 50 χρόνια πίσω

Πολυτεχνείο 1973-Μιά μαρτυρία, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.grΠολυτεχνείο 1973-

Μιά μαρτυρία, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πολυτεχνείο 50 χρόνια πίσω

Αρχική ιστορία του λογοτεχνικού φεστιβάλ Τήνου

Περί Τήνος πρόκειται; | Athens Voice

Η ιστορία μιας χώρας γράφεται μέσω της λογοτεχνίας της και το 1ο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου τον Ιούλιο του 2010 έθεσε τις βάσεις για τη σύνθεση μιας πολυ-εθνικής λογοτεχνικής γιορτής, με μακροπρόθεσμο στόχο να καταστεί η Τήνος τόπος και προορισμός πνευματικού / καλλιτεχνικού τουρισμού.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχική ιστορία του λογοτεχνικού φεστιβάλ Τήνου

Νάνος Βαλαωρίτης (+2019)

[κλικ ΕΔΩ] >> Νάνος Βαλαωρίτης: ο τελευταίος ποιητής μπίτνικ ;, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Νάνος Βαλαωρίτης (+2019)

Κριτική για την Σόνια Ζαχαράτου

Για να διαβάσετε την κριτική, Κάντε κλικ στο > Σόνια Ζαχαράτου: «Σκέπασέ με μονάχα» (diastixo.gr)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κριτική για την Σόνια Ζαχαράτου

Μυθοποιώντας την Ιστορία

Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ //

Πάνος Καπώνης: «Η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα», Εκδ. Παρισιάνου 2023

Δεν μπορώ να αποφύγω τη σύνδεση της Ιωάννας μέσα στ’ άσπρα με την άλλη τη «Μυρσίνη» που «βάζει τ’ άσπρα» και την τραγούδησε στα νιάτα μας ο Γιάννης Πουλόπουλος σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Μίμη Πλέσσα. Κοιτάζοντας μάλιστα τους στίχους του τραγουδιού όλο και πιο πολύ κλίνω προς τη βεβαιότητα πως η Ιωάννα προϋποθέτει τη Μυρσίνη με όλα τα συμπαραδηλούμενα από την ελληνική ποίηση για να μη φτάσω μέχρι την Ξανθούλα που «εμπήκε  στη βαρκούλα να πάει στη ξενιτιά». Θα μπορούσαμε δηλαδή να ισχυριστούμε πως επειδή ο Πάνος Καπώνης   είναι και ποιητής, πέρα από πεζογράφος, η Ιωάννα του δεν είναι άλλο από νεότερη παραλλαγή της Μυρσίνης ή της Ξανθούλας ή της κάθε κοπέλας ή η πραγμάτωση της ιδέας που γεννιέται όμορφη, αγνή και ωραία και τέλος μπαίνει στη βαρκούλα για να θαλασσοπνιγεί μες στο φουρτουνιασμένο πέλαγο της ιστορίας.

Τα πάντα αρχίζουν ρομαντικά, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και από το μότο αρχίζοντας, καταλαβαίνουμε πως ο Καπώνης ήταν και παραμένει πολιτικός δημιουργός. Και επειδή όλα είναι πολιτική και όλα του δίνουν αφορμές, όλα από αυτήν εξαρτώνται, και εκείνος κι εμείς. Η αφιέρωση στους συμπολίτες του από το τραγούδι των Sisters of Mersy του 1959 μας στερεί κάθε ελπίδα· ούτε αυτές δεν έχουν έλεος. Όσο για το δεύτερο μέρος της αφιέρωσης, το απόσπασμα από κάποια συνέντευξη προφανώς, του γλύπτη Θεόδωρου, διαφωνούντος με ό,τι ρομαντικό φόρτωσαν την Ελλάδα οι Φιλέλληνες Ευρωπαίοι, απογυμνώνει την ιδέα από τα στολίδια της για να μας επισημάνει τα «προ-αμαρτήματά» μας με κυριότερο το ότι δεν είμαστε  αρκετά «αρχαιοέλληνες». Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πως το να μην είμαστε «αρχαιοέλληνες» είναι καλό ως εφόδιο για το σήμερα. Μας βαραίνει η μεγάλη κληρονομιά; Μεγάλη κουβέντα ανοίγει το βιβλίο πολύ πριν μπει στην ουσία του. Και η ουσία του είναι η Ιωάννα, η γαλλοτραφείσα κόρη-ανεψιά, μέσα στα συμφραζόμενα της εποχής της. Η ιστορία βέβαια αρχίζει από τον Σεπτέμβρη του 1939 όταν η Αγγλία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο στον Χίτλερ και η θεία Μαρί  με την οικογένειά της έρχονται στην Αθήνα «πιστεύοντας πως θα γλίτωναν από τις κακουχίες του πολέμου».

Η δροσερή Ιωάννα ερωτεύεται τον Λουκά στο απέναντι σπίτι, που είναι φοιτητής της ιατρικής. Τόπος συνάντησης η εκκλησία, όπου η Ιωάννα «πίστει και πόθω» προσερχόταν για να γίνει μέτοχος της αιωνίου ζωής, η οποία βεβαίως δε φαίνεται να είχε μεταφυσικό χαρακτήρα αλλά υπαρξιακό. Η μεταφυσική μεταβάλλεται σε φυσική συγκεντρωμένη πάνω στον Λουκά που γίνεται  ο διερμηνευτής της. …Όμως ο Καπώνης είναι πολιτικός συγγραφέας, όπως είπαμε, όσο κι αν αφήνει ρωγμές άλλου τύπου να περιίπτανται εν είδει ερώτων, όπως στίχοι από την ματαίως ξαγρυπνούσα Σαπφώ,   από το Άσμα Ασμάτων και άλλα ερωτικά από τα οποία βρίθει και η Παλαιά Διαθήκη. Και εκεί ανάμεσα στην ξαναμμένη από την επιθυμία Ιωάννα και τον Λουκά, θα παρεμβληθούν εικόνες από τη συγχρονική Ελλάδα, τον πόλεμο, το νοσοκομείο με τους τραυματίες και τους αρρώστους, την UNRA,  την άνοδο του εργατικού κινήματος, την επίσκεψη του Αμερικανού  Πόρτερ στην Ελλάδα, τον Μάρσαλ και γενικώς τις αντιφατικές πληροφορίες σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας. Οι πληροφορίες είναι καταιγιστικές όπως και τα γεγονότα. Η δολοφονία μιας νεαρής δασκάλας στην  Κρύα Βρύση έχει αιτία πολιτική ή ερωτική; Κύριος οίδεν. Και εκεί στις Θέρμες και στον Αχελώο, ανάμεσα στα πολιτικά που έχουν καταπιεστεί στην επιφάνεια αλλά βράζουν από κάτω, ο συγγραφέας  θα σκηνοθετήσει ανακουφιστικό ιντερμέδιο, ένα «βουκολικό δρώμενο», με αφορμή τον έρωτα του Λουκά και της Ιωάννας, στα μέσα του Ιουλίου, κάτω από τις σκιερές καστανιές, τις μοσχοβολούσες μηλιές και τα αγριόκρινα. Και θα την πλαγιάσει πάνω στα χόρτα καθώς που ετάχθη.  και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση,  θα πει ο Οδυσσέας Ελύτης καθαγιάζοντας την ιερή πράξη, αλλά δεν θα τη δουν έτσι οι παπάδες και οι επίτροποι και οι θεούσοι και όλοι οι θεματοφύλακες της ηθικής. Στο κεφάλαιο Έξι, θα μεταφερθούμε στην κοσμοπολίτικη Ύδρα η οποία είχε γίνει νησί έλξης για πολλούς επιφανείς ξένους μεταξύ των οποίων φιλόσοφοι και καλλιτέχνες (Ντάνιελ Κλάιν ο φιλόσοφος που διδάχτηκε τον Επίκουρο στην καθημερινή εμπειρία ή ο Λεονάρντ Κοέν που τραγούδησε σε άλλη κλίμακα αυτός τη δική του φιλοσοφία). Στη γνωστή «Λαγουδέρα», πράκτορες και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι (μια Καζαμπλάνκα αλά Ελληνικά), εκεί και ο Κακογιάννης κινηματογραφεί το ηθογράφημα το Κορίτσι με τα μαύρα. Από τη μια μεριά του φυσικού πλάνου η ωραία Λαμπέτη και από την άλλη η ωραία Μυρτώ (όχι εκείνη του Ελύτη), η Αμερικανίδα πράκτορας. Τα πλοκάμια των διασυνδέσεων απλώνονται, η προπαγάνδα οργιάζει. Ο συγγραφέας ανεβοκατεβαίνει την κλίμακα του χρόνου, μπαινοβγαίνει σε διαφορετικά πεδία, σχολιάζει πολιτικά, οικονομικά, ηθικά κοινωνικά, καλλιτεχνικά, θρησκευτικά,   όπως συμφέρει την αφήγηση που υπηρετεί την πρόθεσή του, να φωτίσει την ιστορία από όλες τις πλευρές και, κυρίως, να ασκήσει κριτική στα γεγονότα. Παράλληλα να καταδείξει την ομορφιά του τόπου του, όπου δικαίως ανθίζει το λουλούδι του έρωτα και όπου οι τσουκνίδες του αρτηριοσκληρωτικού περίγυρου θέλουν να το καταπνίξουν. Η πολιτική ζωή συνθλίβεται και μέσα σ’ αυτή συνθλίβεται η ζωή εν γένει. Για να αποδειχτεί τελικώς πως η πολιτική επηρεάζει τα πάντα.

Εν ολίγοις, στα 22 κεφάλαια του βιβλίου, ο Πάνος Καπώνης θα εξετάσει όλη την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, τα τραυματικά γεγονότα, τα διατρέξαντα κυρίως στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τους ξένους πράκτορες, τους Έλληνες πολιτικούς, τα αθώα θύματα, τα ηθικοδιδακτικά και θρησκευτικά κηρύγματα, την απαρχαιωμένη νοοτροπία, τα ήθη και τα έθιμα, τα καπνά, τις καπναποθήκες και τον ρόλο τους, την οικονομία, τους Εβραίους, εν ολίγοις όλα όσα συνέβησαν σ’ αυτή τη γη,  τα  οποία εκκινούν από το κέντρο –το Αγρίνιο και τη γύρω περιοχή- εκτείνεται σε όλη την Ελλάδα και βγαίνει εκτός συνόρων για να δώσει  την περιρρέουσα ατμόσφαιρα  και κυρίως την πολιτική μας περιπέτεια. Στις 91 Σημειώσεις που συνοδεύουν το βιβλίο, θα βρούμε τα αποδεικτικά στοιχεία για του λόγου το ασφαλές  του συγγραφέα. Δηλαδή θα βρούμε ότι όλα όσα καταγράφει είναι αποτέλεσμα μεγάλης έρευνας, ιστορικής τεκμηρίωσης και ευφυούς μυθοπλασίας. Επιπλέον προβάλλει και το ανίερο έργο του εμμανούς και μισάνθρωπου γιατρού, ο οποίος μπορεί, για να επιβεβαιώσει τη θεωρία που θα τον «δοξάσει», να καταστήσει ανάπηρο  έναν υγιή άνθρωπο που δεν υπακούει στις αρρωστημένες εντολές του. Καημένε Βιζυηνέ, ούτε ο πρώτος ήσουν ούτε ο τελευταίος. Η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα  … Ποια είναι τα άσπρα; Θα μπορούσαν να είναι τα νυφικά της φορέματα ή τα σεντόνια της νυφικής της παστάδας ή τα σάβανά της, αλλά δεν είναι γιατί είναι κάτι άλλο φρικτότερο … Στο πολύ ωραίο και υπαινικτικό εξώφυλλο, η Ιωάννα φεύγει με το ποδήλατό της… το χρώμα στο χώμα, στα βουνά, στον ουρανό, στο ποτάμι, στον ορίζοντα και στο σώμα τη Ιωάννας, φόρεμα, καπέλο, χέρια και πόδια  είναι το ίδιο· ένα λασπώδες ομοιόμορφο ισοπεδωτικό κρεμ. Σαν να είμαστε σε αν άλλο κόσμο, άφεγγο, θα έλεγαν οι πρόγονοί μας. Μόνο τα δέντρα είναι πράσινα. Η αιώνια  φύση που παραμένει ανθηρή και χωνεύει  με υπομονή τα πάντα που αλλάζουν με όλους τους τρόπους. Ο Πάνος Καπώνης μυθοποίησε την Ιστορία σε μια αφήγηση που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο και δείχνει πως όσο και αν φαίνεται παλιά είναι πάντα νέα και συγκινεί…

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μυθοποιώντας την Ιστορία

Τρία ποιήματα για το Πάσχα 2023

Τρία ποιήματα του Πάνου Καπώνη (diastixo.gr) [Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή δεκάτην σχεδὸν ἐροῦμεν.]

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τρία ποιήματα για το Πάσχα 2023

Το 2ο μυθιστόρημα κυκλοφορεί

Η ΙΩΑΝΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤ’ ΑΣΠΡΑ / ΚΑΠΩΝΗΣ ΠΑΝΟΣ (politeianet.gr)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Το 2ο μυθιστόρημα κυκλοφορεί

το 2ο μυθιστόρημα μου

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο το 2ο μυθιστόρημα μου

η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα

Ένα μυθιστόρημα του Πάνου Καπώνη, που ο μύθος του διαδραματίζεται στην (τότε) μικρή πόλη του Αγρινίου των 30.000 κατοίκων και βασίζεται σε αληθινά ντοκουμέντα. ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ τιμή 13,50 ευρώ.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ->Τηλέμαχος Χυτήρης – www.govostis.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Νέα βιβλία στην σειρά “γενιά του ’70” των εκδόσεων Γκοβόστη

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ο Υ Ν

ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Νέα βιβλία στην σειρά “γενιά του ’70” των εκδόσεων Γκοβόστη

Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Ένα Χριστουγεννιάτικο διήγημα, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Τα εν Άνδρῳ ΙΙ https://www.hartismag.gr/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τα εν Άνδρῳ ΙΙ https://www.hartismag.gr/

Κριτική στο “Διάστιχο” 31-10-2022

Γιάννης Πανούσης: «Οροθέσιον ή Υπερόριον;» (diastixo.gr)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κριτική στο “Διάστιχο” 31-10-2022

Your highlights   Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου (ΟΣΔΕΛ – OSDEL) 478 followers Ξέρεις να διαβάζεις; Ξέρεις και τον τρόπο να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη. Μάθετε περισσότερα: Τρίτη 8… see more Read more Ξέρεις να διαβάζεις; Μάθετε περισσότερα: Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022, 19:00, Ωδείον Αθηνών Read more See more on LinkedIn     This email was intended for Panos Caponis Πάνος Καπώνης.
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Τρια ποιήματα του Πανου Καπώνη

 Δημοσιεύτηκαν 09 Οκτωβρίου 2022 Τρία ποιήματα του Πάνου Καπώνη (diastixo.gr)

Το σιντριβάνι

Το ωραίο σιντριβάνι εκεί στην πλατεία
Των παιδιών χαρά όταν έπαιζαν έξω
Στις πρασιές της ζωής μέρα μεσημέρι
Με το γαλάζιο τ’ ουρανού να πιτσιλίζεται.

Οι ωραίοι άνθρωποι που κάθονταν
Ένα γύρω στην πλατεία δανείστηκαν
Στιγμές από τα πουλιά και την ποίηση
Και γύριζαν σκηνές ανάλαφρες ερωτικές.

Και το τέλος ήρθε με τις γερμανικές
Μοτοσικλέτες να περνούν βλοσυρά
Σηκώνοντας σκόνη και συλλαμβάνοντας
Τους 120 της Αγίας Τριάδος ανήμερα
Της Μεγάλης Παρασκευής τον επιτάφιο
Με την εικόνα των κρεμασμένων αθώων
Στην πλατεία με το σιντριβάνι και έβρεχε
Χωρίς παιδιά η σκηνή του θανάτου μας.

Κίτρινη σκόνη

Παντού κίτρινη σκόνη
Παντού κόκκινοι φόνοι
Παντού ερείπια φλεγόμενα
Παντού τόσες προπαγάνδες

Ο μεγάλος δρόμος της εκσκαφής
Εξαντλήθηκε πριν την μεγάλη
Εαρινή επίθεση ενός φαντάσματος
Του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου

Και εμείς χύσαμε δάκρυα καυτά
Εντός του μέλλοντός μας πάντα
Με την μετεωρολογική υπηρεσία
Να εξαντλείται στην κίτρινη σκόνη.

Ένα άνθος

Ένας κήπος ένα άνθος και
Ανθίζουν τα εαρινά όριά μας
Και ένα αεροπλάνο βουίζει
Σαν μέλισσα γύρω στο άνθος.

Αντιιμπεριαλιστές κατέλαβαν
Την πλατεία με τα κλειστά πανό
Πρώτη του Μαΐου σήμερα 2022
Και πάνε εκδρομή στις εξοχές.

Άνευ ορίων η έξοδος μυριάδων.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τρια ποιήματα του Πανου Καπώνη

το τέλος των φύλλων

Σε ευχαριστούμε Κύριε και Θεέ ημών

Που μας άφησες να βλέπουμε τα φύλλα

Των δέντρων και των φυτών ακόμα

Πριν το τέλος τους με την δύση του ήλιου.

Ήταν οι ημέρες πικρές σαν δηλητήριο

Που τα αγριογούρουνα εισέβαλαν

Στον αμπελώνα και τρύγησαν τα φύλλα

Της αμπέλου του Διονύσου του Λυσίου.

Ήταν οι ημέρες καυτές σαν καμίνι

Που οι άνθρωποι ξερίζωναν τα φύλλα

Να τα κάψουν στην πυρά της Ιεράς

Εξέτασης των λειτουργών του Υψίστου.

Τα πράσινα φύλλα χλόμιαζαν τα μεσημέρια

Σαν ψεύτικες χρυσαφιές θολές εικόνες

Και δεν είχαν την δύναμη να τα πάρει

Ο λίβας που έρχονταν σαν κίτρινη σκόνη.

Τα κίτρινα φύλλα ως νεκρά στους κλώνους

Ικέτευαν τους περαστικούς για λίγο νερό

Και εκείνοι τους έδιναν όξινο ύδωρ

Και καυτές σταγόνες υγρού ραντίσματος.

Τα φύλλα του φθινοπώρου έπεφταν

Στα πλακόστρωτα και στα πεζοδρόμια

Σωροί καφέ σκουπιδιών απροσδιόριστων

Στο τέλος μιας πράσινης θαλερής ζωής.

Και το τοπίο των πεσμένων πια φύλλων

Ήταν πολύ ρομαντικό, μα τόσο ρομαντικό !   


Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο το τέλος των φύλλων

Jean-Luc Godard,

https://iporta.gr/jean-luc-godard-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce…/ [Ο κινηματογράφος είναι η ομορφότερη απάτη του κόσμου-Ζαν Λυκ Γκοντάρ]

Ο Τρελός Πιερώ (Pierrot le Fou, 1965) του μεγάλου τρελού Γάλλου σκηνοθέτη για μας τους νεαρούς της δεκαετίας του 1960, που λατρεύαμε την nouvelle vague και ξημεροβραδιάζαμε στην «Αλκυονίδα» (cine Αλκυονίς), που είχαμε τάσεις σπουδών για τον κινηματογράφο στην Σχολή Σταυράκου και συχνάζαμε από το 1963 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος της οδού Κανάρη στο Κολωνάκι της Αγλαΐας Μητροπούλου, που αποτέλεσε την εξέλιξη της δραστηριότητας της Κινηματογραφικής Λέσχης Αθηνών που ιδρύθηκε το 1950 από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών, με την κάπως αποστασιοποιημένη μας ειρωνεία για τα δρώμενα έξω από μας της εποχής, με τους αγώνες του 114 και τους φτωχούς (τότε) σκηνοθέτες Θόδωρο Αγγελόπουλο, Παντελή Βούλγαρη και τον αριστερό θεωρητικό του κινηματογράφου Βασίλη Ραφαηλίδη, με όνειρα και φιλοδοξίες (δεν θα βάλω τελεία σ’ αυτό το άρθρο) με ρομαντισμό και τα κορίτσια καβάλα στις μοτοσυκλέτες με πάρτυ και βερμούτ με την αγάπη μας για πνευματικές επαναστάσεις και ατέλειωτες συζητήσεις για το σινεμά τα βιβλία την ποίηση τις πολιτικές και «Με Κομμένη την Ανάσα» να ερωτευόμαστε να σπουδάζουμε να μεθάμε στην Πλάκα να γράφουμε ποιήματα και να τα απαγγέλουμε στις μπουάτ με τον Ιατρόπουλο, τον Σπηλιάκο, τον Φλωράκη, τον Μαυρουδή, τον Κοντό, την Ολυμπία Καράγιωργα και την Σόνια Ζαχαράτου και άλλους ποιητές της Γενιάς του ‘70, που δεν θυμάμαι, τις αναμνήσεις του μέλλοντος μας και ένα «Γουίκ εντ» το 1968, με την πρόταση τηςEcole supérieure du cinéma να πάω στο Παρίσι για σκηνοθεσία κινηματογράφου αλλά εγώ ήμουν ερωτευμένος με την μετέπειτα γυναίκα μου με τον Βούλγαρη να με συμβουλεύει να μείνω στην νομική να βγάλω λεφτά για να ζήσω και τον Γκοντάρ [Jean-Luc Godard], που σπούδασε εθνολογία αλλά έμπλεξε στο Παρίσι με τους Κλωντ Σαμπρόλ, Φρανσουά Τρυφώ, Ερίκ Ρομέρ και Ζακ Ριβέτ, με τους οποίους στελεχώθηκε το κίνημα της nouvelle vague, να σκηνοθετεί τα αριστουργήματά του με την σύζυγό του ηθοποιό-μούσα του Άννα Καρίνα, να έχει βγει από τους ρόλους για να πεθάνει, όπως και ο ίδιος στις 13 Σεπτεμβρίου 2022 και έτσι να σβήσουν τα φώτα στις οθόνες του κόσμου για τον σκηνοθέτη, τον σεναριογράφο, τον κριτικό κινηματογράφου, τον πιο βαθύτατα επιδραστικό κινηματογραφικό σκηνοθέτη σε μια συνάντηση με την αιωνιότητα.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Jean-Luc Godard,

Τηλέμαχος Χυτήρης

Πρόσωπα – iporta.gr

https://iporta.gr/%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%ad%ce%bc%ce%b1…/ [“πολιτικός ή ποιητής” – συνέντευξη στον Πάνο Καπώνη (07-09-2022)]

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τηλέμαχος Χυτήρης

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Πάνος Κυπαρίσσης: «Πέφτοντας σκόνη»

 Πάνος Καπώνης  Δημοσιεύτηκε 10 Αυγούστου 2022 https://diastixo.gr/kritikes/poihsh/18785-peftontas-skoni

«τι κρίση είναι αυτή… δεν ξέρω καν για τι πράγμα πασχίζω» 
[από το διαδίκτυο]

[…] «ημίφωτες γλιστρούν στα δόντια μου (του) οι λέξεις»[1], οι στίχοι, οι ποιητικές εκφάνσεις, οι χρησμοί και εν τέλει η ποίηση του Πάνου Κυπαρίσση, ομόλογου καλού μας ποιητή της Γενιάς του ’70, όπως μας παρουσιάστηκε στην πρόσφατη συλλογή του Πέφτοντας σκόνη, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2022, με ένα λιτό, πολύ λιτό εξώφυλλο, από τις Εκδόσεις Ενύπνιο. Μέσα από τη μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος «πέφτω», ο Κυπαρίσσης μεταφέρει στο ποιητικό πλατώ χάρτες κοινωνικής σκόνης, πτώσεις μαύρων κάδρων εν είδει κεραυνών, υπαίθριες φυλακές, διαφημιστές που διακοσμούν το ψέμα,[2] και μας αναγκάζει να κρεμιόμαστε από τις λέξεις της ποίησής του. Η νέα του συλλογή αποτελείται από τρεις ενότητες, πες ξεχωριστές ομοιογενείς συλλογές, τις: «Παρουσία», με 34 ποιήματα, «Περιπλάνηση», με 37 ποιήματα, και «Πτώση», με 30 ποιήματα. Οι ενότητες ακολουθούν το γράμμα Π, που, εκτός από το μικρό όνομα του ποιητή, σηματοδοτεί την «πτώση» και το βάδισμά μας στου καιρού τις ομίχλες, μέσα στη γήινη «ουτοπία» μας :

ΟΥΤΟΠΙΑ Σού ’μαθε τόσα σβηστός αυτός / Και το τολμάς / κοιτώντας ένα αστέρι  / του βρίσκεις δικό του ουρανό /   
του δωρίζεις με μιας στιγμής   / ασήμαντη ματιά σου  / τον τόπο που δεν ξέρει σκοτάδι.

Αυτή η αντίφαση-θέση μεταξύ της χώρας του φωτός, του ελληνικού φωτός και του τόπου «που δεν ξέρει σκοτάδι», αλλά και ούτε φως, μας βασανίζει αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της ηθικής και πνευματικής κατρακύλας και περιπλάνησης, που παρ’ όλες τις πινελιές φωτός δύσκολα διακρίνεις χρώμα.[3] Εδώ θα ήθελα να τονίσω την ήρεμη εκφραστικότητα, αλλά κυρίως την εσωτερικότητα του δημιουργού, αυτού του πολυτάλαντου ανθρώπου, που η ψυχή του βγαίνει με όλες τις λεπτομέρειές της στα αφανέρωτα και ανεκπλήρωτα και τα δομεί στο χαρτί, τα μαστορεύει ώστε να γίνει λόγος. O Πάνος Κυπαρίσσης, που αποτελεί έναν από τους πιο εκφραστικούς ποιητές της Γενιάς του ’70, λένε ότι διακρίνεται για την ποιητική του σεμνότητα και μία γραφή χαμηλών τόνων, αλλά στην παρούσα συλλογή αντιστέκεται με το άναμμα της μνήμης και την κάποια αισιοδοξία, που μετατρέπει τη σκόνη μέσα από τους στίχους του σε σκόνη μεταξωτή και περιμένοντας να χαράξει –έστω και αργά– καινούργια μέρα στις φυλλωσιές «ξυπνώντας τα πουλιά να διώξουν το σκοτάδι».[4] Η θητεία του τόσο στην ποίηση, όσο και σε άλλες μορφές τέχνης (σκηνοθεσία, θέατρο κ.ά.) είναι γνωστή και, όπως είπε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του, «οι ποιητές είναι το άλας της γης»,μια φράση αιχμή στη μέση ενός αιώνα μεταβατικού, με άγνωστες πτυχές ακόμα για την ανθρωπότητα, που τείνει πλέον να λάβει ένα εξαιρετικό βάρος στη λογοτεχνία, και ίσως κάποτε περάσει και στην ιστορία σαν μια κρίσιμη λογοτεχνική στιγμή. Έτσι λοιπόν φτάσαμε :

Μετά τους μύθους οι ιδέες  / Ύστερα πάλι το αίμα / λάφυρο των νικητών πάντα χυμένο[5]

Και ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ[6] Χορικά των δέντρων  / που τα ραπίζει η βροχή   / Χορικά των άστρων / που τα ραπίζει η σιωπή / Χορικά ονείρων  / που τα ραπίζει η ζωή.

Οι παραπάνω στίχοι, που σηματοδοτούν πέρα από τις σπουδές του Πάνου Κυπαρίσση στα Μαθηματικά και τη Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά και στο Θέατρο στη  Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (Κάρολος Κουν), έναν ακούραστο θεράποντα της τέχνης, υπογραμμίζοντας πολλαπλασιαστικά την αξία του ως ποιητή, τονίζοντας παράλληλα και το αξίωμα που υποστηρίζει, ότι «οι τέχνες είναι μία». Αλλά συμπληρωματικά και η διαπίστωση τώρα ενός διαφορετικού ρυθμού από προηγούμενες ποιητικές ανελίξεις, μιας χορογραφίας τού τώρα, με έμμεσες νύξεις στην αλήθεια των καιρών μας, επιβεβαιώνουν το παραπάνω λεχθέν του ποιητή. Εδώ θα ήθελα να τονίσω την ήρεμη εκφραστικότητα, αλλά κυρίως την εσωτερικότητα του δημιουργού, αυτού του πολυτάλαντου ανθρώπου, που η ψυχή του βγαίνει με όλες τις λεπτομέρειές της στα αφανέρωτα και ανεκπλήρωτα και τα δομεί στο χαρτί, τα μαστορεύει ώστε να γίνει λόγος. Και ο λόγος του Πάνου Κυπαρίσση είναι περιεκτικός, πυκνός και συνεκτικός σε νοήματα και ηχοχρώματα, αλλά ακόμα και ήρεμα καταγγελτικός χωρίς εξάρσεις, με οιωνούς που εκπυρσοκροτούν ποιητικές αστραπές στα αφώτιστα του νου. Το μότο στην αρχή του βιβλίου, «σκάβεις το γνωστό και άγνωστο επιστρέφει»,μας παραπέμπει στη σύγχυση μιας νεωτερικής κοινωνίας, μέσα στην οποία ζούμε, στην «πίεση» των καιρών και όχι στην «ποίηση», στην αβεβαιότητά μας «δίχως φωνή/ να χάνεις έδαφος»[7] και παρ’ όλα αυτά, η ελπίδα, σε τούτον τον τόπο όπου γεννήθηκε από φως, δίνει τη δική της διάσταση :

Τούτον το βράχο της ακτής  / όλες του κόσμου οι θάλασσες / δεν κατορθώνουν ν’ αφοπλίσουν  / Στο πλάι της σχισμής 
δυο πασχαλιές φιλιούνται.[8]

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Ποίημα «τραυλίζοντας», σελ. 13.
[2] Ποίημα «διαφημιστές», σελ. 96.
[3] Ποίημα «επιμένοντας η λάμψη», σελ. 103.
[4] Τελευταίο ποίημα «όρθρος», σελ. 118.
[5] Από το ποίημα «Άνισος Θεραπευτής», σελ. 23 της συλλογής Κλέβοντας σκοτάδι.
[6] Από την ενότητα «Περιπλάνηση», σελ. 51.
[7] Ποίημα «επιμένοντας», σελ. 17.
[8] Ποίημα «ακρόχρονο», σελ. 21.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πάνος Κυπαρίσσης: «Πέφτοντας σκόνη»

  • Απόψε, δεν το θέλω, αλλά φοβάμαι πως θα φιλοσοφήσω . Έχει και ωραίο φεγγαράκι πάνω Θέ μου…«Το χαρούμενο Σύμπαν»]

Είμαι αλλού…

Πώς να μην ευγνωμονώ τον covid-19, που ως κορώνα αυτές τις ημέρες με οδήγησε μέσα στην καραντίνα να διαβάσω, μάλλον να εκστασιαστώ όχι μόνον με το φεγγαράκι, αλλά και με το de profundis άρθρο της κυρίας Ματίνας «Το χαρούμενο Σύμπαν». Αλλά τι το ήθελα το λατινικό, αφού – λόγω των ποιητικών μου ανακλαστικών – εκείνη την νύχτα κυρία Ματίνα μου, ήμουνα μαζί σας εκεί στο μπαλκόνι σας απέναντι από το Σύμπαν. Ήμουνα αλλού και δεν το ήθελα… Ανακάλυψα όμως όλο το εκ βαθέων βύθισμα στα άδυτα του Σύμπαντος, σε ένα αυθόρμητο αντίκρισμα ψυχής που δεν έχω λόγια να το περιγράψω και ζήλεψα… Αλήθεια ζήλεψα… Αυτή η «γραφή» που δεν ήταν απλά μιας συγγραφέως, αλλά εκείνη την νύχτα «νύχτα γεμάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια» που έγραφε ο Διονύσιος Σολωμός, δεν ήταν η γήινη γραφή στην οθόνη του υπολογιστή, δεν ήταν τα εσώτερα δρώμενα και οι εξωτερικές παραστάσεις που μέσω της κυρίας Ματίνας υλοποιήθηκαν σε Λόγο, αλλά – πέστε με ονειροπαρμένο, πέστε με ακόλουθο της ουτοπίας, πέστε με όπως θέλετε – ήταν «η ανυπαρξία της υπάρξεώς μας», ΝΑΙ αυτό ήταν, και μετά από αυτό ότι άλλο και να γράψω θα είναι ανούσιο. Με εντυπωσίασε αυτή η άμεση ποίηση, η απλότητα της έκφρασης των μέσα μας «για σένα» για τον μεγάλο αδελφό που χάνεται στο βάθος των άστρων, για τον «Κόσμο» μας, το Στολίδι μας δηλαδή που μαζί με την Ματίνα – ας μου επιτρέψει να την λέω έτσι απλά – εκεί στην ελαφρά ψύχρα κάτω από την αχλύ των άστρων μας επηρεάζει και ας αφήσουμε αυτούς που δεν τους επηρεάζει να ζούνε σκυμμένοι χωρίς να βλέπουν το θαύμα. Κι αναρωτιέμαι κυρία Ματίνα μου, τι νόημα έχει να γράφω ό,τι γράφω (εξαιρώντας την ποίηση) μπροστά στην δική σας γραφή εκείνης της ΝΥΧΤΑΣ των «Ιουλιανών Χριστουγέννων» – και το λέω χωρίς ίχνος κολακείας – μπροστά δηλαδή στην «άσβεστη δίψα των άστρων» που έγραφα σε ένα ποίημα. Κι αυτή η τρυφεράδα : «Σκέψεις σκόρπιες, ξενυχτισμένες… Ελπίζω να έχεις πάρει ένα ελαφρύ μπουφανάκι, μια εσάρπα, έστω… ακόμη και το παρεό είναι μια λύση. Ανάγκης, αλλά λύση». Δεν γράφονται τέτοιες φράσεις σήμερα καλή μου. Το μόνο που γράφεται είναι, άστο καλλίτερα, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όσο και να αγωνίζομαι και εγώ «να βρω την άκρη αλλά την ίδια στιγμή υποπτεύομαι πως άκρη δεν υπάρχει». Αλλά ας μην χαλάσουμε αυτή την εξαίσια στιγμή του Σύμπαντος που μου χάρισε η καραντίνα του κορωνοϊού παρά μόνον να μου επιτρέψεις να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που μου ξανα-θύμισες ότι «Το μυαλό μας είναι το ίδιο το σύμπαν». ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το βράδυ που μου χάρισες.   


[1] Δημοσιεύτηκε στις 19-7-2022 . https://iporta.gr/%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%cf%81-%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%80%cf%8e%ce%bd%ce%b7/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Κατερίνα Ρουκ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κατερίνα Ρουκ

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ “Κάποτε στην Αίγινα”

Κάποτε στην Αίγινα, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr Αναδημοσίευση από το περιοδικό «ΧΑΡΤΗΣ» τεύχος 38 {ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022} / Αφιέρωμα: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ “Κάποτε στην Αίγινα”

Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος ; Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Πάνου Καπώνη “Πυρήνες Yετού”

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ποιητική συλλογή που επιλέγει τον ανακλαστικό τόνο, για εκείνο το εσωτερικό ταξίδι που οδηγεί την αντίληψη στον εμπιστευτικό λαβύρινθο του θέματος για να συλλάβει την ουσία του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο περίπλοκο από την ανακάλυψη μεταξύ του ενδεχόμενου της βλαστικής ζώνης, του πυρήνα που καθορίζει τη διέλευση του χρόνου πέρα από τις εμπειρίες που έχει το λειαντικό αποτέλεσμα των ημερών. Υπάρχει μια έντονη φανταστική αντίθεση μεταξύ της εμφάνισης και της οντολογικής αναζήτησης του αντιληπτού. Η μοναξιά είναι βαθιά ρίζα που αναζητά τη ζωή. Ποιήματα που κάνουν τον ορίζοντα να ξεχωρίζει πλήρως και έντονα, ένα περιβάλλον φτιαγμένο για περισυλλογή που επιδιώκει να συλλάβει τη στιγμή. Ο δημιουργός κ. Πάνος Καπώνης αρθρώνει μια συγκλονιστική αφήγηση αισθήσεων που αναζητά σε κάθε σειρά μια καθαρή έννοια. αυτή την πληρότητα των τυφλών σημείων που δείχνει την ήρεμη φωνή της ομορφιάς. Φωτίζει μια ταυτότητα στο χρόνο. Το παρόν κρύβει την εύθραυστη αλήθεια της ύπαρξης, την άθικτη προειδοποίηση της διέλευσης. Ο εαυτός είναι ένας φευγάτος επιβάτης του περάσματος και αυτό επιβεβαιώνεται, από λογοτεχνικούς όρους, από τις διαδοχικές δόσεις των αφορισμού. Μέρα με τη μέρα, ο χρόνος επεκτείνει εικόνες και κοντινά σύμβολα, σκιαγραφεί τις αντιθέσεις, παρουσιάζει την πραγματικότητα ως αφηγηματική μυθοπλασία που χτίζει αντικαταφυγές στον ορίζοντα και εντοπίζει στη σκέψη το ανοιχτό παράθυρο της αβεβαιότητας. Η γλώσσα της ύπαρξης έχει το ρυθμό ενός πολυφωνικού τραγουδιού. Αναδεικνύεται ένας ακούραστος διάλογος με τη φύση και η παλλόμενη κραυγή του δικού του ζωτικού ταξιδιού ως μονοπάτι μάθησης και βαθιάς φλέβας αινίγματος και διαύγειας. Ο εαυτός δεν έχει περισσότερες στρατηγικές από την αντανάκλαση και την εσωτερίκευση μιας υπερβατικής πραγματικότητας, η οποία είναι αουραλική και αισθητική, έτοιμη για τη συνεχή κατασκευή ενός μεταβλητού σύμπαντος. Αλλά το δημιουργικό βλέμμα αφήνει χώρο για τον αφορισμό, μια εκφραστική στρατηγική ικανή να διεισδύει στο επιθήλιο της ύπαρξης και να δείχνει την πιο ανθρώπινη υφή της. Στον σαπιεντιανό λακωνισμό, εκτίθεται ο εσωτερικός πυρήνας που συγκεντρώνει αβεβαιότητες και ανησυχίες, ιδανικά και στάχτες, αναμνήσεις και την όμορφη γύμνια της ελπίδας. Ο αφορισμός γίνεται σαφήνεια και περιμένει, αναζητά το κατώφλι της κατανόησης: «Το γράψιμο είναι σε επιφυλακή για το πιθανό», «Το πάθος για το γράψιμο πηγαίνει με τη ζωή.
Με εμφανή ελαφρότητα, τα στοιχεία δείχνουν υπομονετικά τον σχεσιακό ιστό του με το λεκτικό υποκείμενο. Είναι καιρός να ανακαλύψουμε από την αντίληψη ότι το φυσικό περιβάλλον που διαδίδει θύλακες για τη φαντασία και για την αναζήτηση του νοήματος μιας απτής πραγματικότητας. Όσοι κοιτάζουν καθημερινά, προσπαθούν να διατηρήσουν το μυστήριο. Στην ερευνητική τους κλίση τα ποιήματα διακρίνουν τον πλούτο των εσωτερικών και εξωτερικών αποχρώσεων που αντιλαμβάνεται η υπαρξιακή πορεία σε καθημερινή βάση. Στη ροή της συνείδησης υπάρχει μια αίσθηση ωριμότητας και κορύφωσης του πεπρωμένου, η γαλήνη του να έχουμε φτάσει, πάντα με αβεβαιότητες. Οι στίχοι του κ. Πάνου Καπώνη διευρύνουν την πολιτική πορεία, επιβεβαιώνουν την πληρότητα και τη γνώση, τη ζωντανή λέξη που ανυψώνει το πνεύμα και ευχαριστεί «το χάδι της ύπαρξης». https://athon.gr/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος ; Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Πάνου Καπώνη “Πυρήνες Yετού”

Vangelis

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Vangelis

PUPLIC Δώστε ψήφους στο Πυρήνες Υετού !

Λήξη Α’ Φάσης Ψηφοφορίας: 29 Μαΐου 2022 https://www.publicbookawards.gr/2022/search2022.php…ΣYMMETEXEI ΣTHN ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ PUPLIC – ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟ Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση : “ΠΥΡΗΝΕΣ ΥΕΤΟΥ” ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ – εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ > [δες το βιβλίο]

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο PUPLIC Δώστε ψήφους στο Πυρήνες Υετού !

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Kramer vs Kramer [ANATOΛΗ vs ΔΥΣΗΣ], του Δρ Πάνου Καπώνη

Kramer vs Kramer  [ANATOΛΗ vs ΔΥΣΗΣ], του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr Κράμερ εναντίον Κράμερ  Kramer vs Kramer  [ANATOΛΗ vs ΔΥΣΗΣ], του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Kramer vs Kramer [ANATOΛΗ vs ΔΥΣΗΣ], του Δρ Πάνου Καπώνη

Άγιος Χριστόφορος (9 Μαΐου)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άγιος Χριστόφορος (9 Μαΐου)

Μια πρώτη κριτική ματιά στη ποίηση του Πάνου Καπώνη

Πυρήνες υετού / Τηλέμαχος Χυτήρης – Χάρτης (hartismag.gr)

https://www.hartismag.gr/ Ο Πά­νος Κα­πώ­νης εί­ναι ένας από τους πρω­το­εμ­φα­νι­σθέ­ντες ποι­η­τές της απο­κα­λού­με­νης «Γε­νιάς του ‘70». Άρ­χι­σε να δη­μο­σιεύ­ει τα ποι­ή­μα­τα του ήδη από το 1968 εν μέ­σω δι­κτα­το­ρί­ας , πρώ­τα στην Αν­θο­λο­γία Νέ­ων ποι­η­τώ­ν’ (1968) και ύστε­ρα στο πε­ριο­δι­κό Λω­τός ’(1969).
Από την πρώ­τη στιγ­μή η ποί­η­ση του δια­κρί­θη­κε για την αιχ­μη­ρό­τη­τα της αμ­φι­σβή­τη­σης της απέ­να­ντι στα πο­λι­τι­κά γε­γο­νό­τα της επο­χής (στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα 1967) και τον κοι­νω­νι­κό αντί­κτυ­πο που δη­μιούρ­γη­σαν. Μια ποί­η­ση γραμ­μέ­νη σε γλώσ­σα νε­ω­τε­ρί­ζου­σα, με απλό­τη­τα και ελεύ­θε­ρες beat επιρ­ρο­ές της ση­μα­δια­κής δε­κα­ε­τί­ας του ’60.
Ο Κα­πώ­νης δεν έπα­ψε να γρά­φει ποί­η­ση μέ­χρι σή­με­ρα, 54 χρό­νια με­τά, που δεί­χνει πό­σο δε­μέ­νος κι αφο­σιω­μέ­νος εί­ναι σε αυ­τό που επέ­λε­ξε να κά­νει από την εφη­βεία του ακό­μα. Το τε­λευ­ταίο βι­βλίο ποί­η­σης με τον ευ­φά­ντα­στο τί­τλο Πυ­ρή­νες υε­τού’ απο­τε­λεί­ται από τρία δια­κρι­τά μέ­ρη: η πρώ­τη ενό­τη­τα έχει τον ομώ­νυ­μο τί­τλο όλης της συλ­λο­γής και πε­ρι­λαμ­βά­νει 15 ποι­ή­μα­τα (2013-2014), η δεύ­τε­ρη ενό­τη­τα έχει τον τί­τλο «Μυ­θο-λο­για» (2015-2018) και 23 ποι­ή­μα­τα και η τρί­τη ενό­τη­τα «Τα εν Αν­δρω» (2019-2021) 9 ποι­ή­μα­τα.

Το πρώ­το που πα­ρα­τη­ρεί κα­νείς αβί­α­στα δια­βά­ζο­ντας τα ση­με­ρι­νά ποι­ή­μα­τα του Πά­νου Κα­πώ­νη εί­ναι ότι μέ­νουν δια­κρι­τι­κά πι­στά στον αρ­χι­κό πυ­ρή­να της αμ­φι­σβή­τη­σης, με την ανά­μνη­ση αλ­λά και την με­τε­ξέ­λι­ξη του κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού πε­ρί­γυ­ρου της επο­χής μας, και εί­ναι εμ­φα­νής η ανά­πτυ­ξη, μέ­σα στα χρό­νια, του προ­σω­πι­κού ποι­η­τι­κού και εκ­φρα­στι­κού του λό­γου.

Ασφυκτια πίσω απ’ τον έρημο δρόμο / Μέχρι την ημέρα του Νοέμβρη, που / Σκοτεινές στολές παραβιάζουν την ησυχία / Και γεμίζει ο δρόμος κόσμο / Πρόσωπα ωχρά που γύρισαν νεκρά / Πίσω από σκούρα άρματα μάχης.  («Αναρχικό Κηροπήγιο»)

Ο ποι­η­τής δεν κρύ­βει την απο­γο­ή­τευ­ση του από την από­στα­ση που πή­ραν τα εφη­βι­κά του όνει­ρα από μια απο­ξε­νω­μέ­νη κα­θη­με­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που με τον και­ρό επι­βλή­θη­κε, επί­πε­δη, πα­θη­τι­κή, χω­ρίς εξάρ­σεις.

Έτσι σας είπα ποιητικά κάτι κοινότοπο / Που συνθέτει κάποιο ποίημα, απλά να πω / Κάτι για τον καιρό, όπως συνήθως λέμε / Όταν καθόμαστε άγνωστοι στις πολυθρόνες μας / Αμήχανοι μέσα στις πόζες της σιωπής μας. («Καιρικά φαινόμενα»)

Ο ποι­η­τής δεν στέ­κε­ται σε όσα έχει κα­τα­κτή­σει στην πο­ρεία του, αλ­λά συ­νε­χώς ψά­χνε­ται και προ­χω­ρά με την τόλ­μη που απαι­τεί­ται σε μια νέα δη­μιουρ­γι­κή προ­σπά­θεια. Ο στί­χος εί­ναι σε γλώσ­σα κα­θη­με­ρι­νή, άμε­ση, προσ­διο­ρί­ζο­ντας την ποι­η­τι­κή του ωρι­μό­τη­τα αλ­λά και την ευαι­σθη­σία η οποία πα­ρα­μέ­νει αναλ­λοί­ω­τη στο χρό­νο. Στη δεύ­τε­ρη ενό­τη­τα της συλ­λο­γής, η Μυ­θο-λο­για γί­νε­ται αφορ­μή να συν­δέ­σει τους πρω­τα­γω­νι­στές της Ιστο­ρί­ας και των μύ­θων με το δι­κό του σή­με­ρα, η Ηλέ­κτρα εί­ναι η οι­κο­γε­νεια­κή γά­τα, η Σαπ­φώ μπαί­νει δί­πλα του στο αυ­το­κί­νη­το, ο Αχε­λώ­ος ξα­να­ζω­ντα­νεύ­ει τον εφη­βι­κό του έρω­τα. Συγ­χέ­ο­ντας σκο­πί­μως τον Αχε­λώο με τον Αχέ­ρο­ντα, δη­λα­δή με­τα­φο­ρι­κά τον έρω­τα με το θά­να­το, προ­κα­λεί και με­τα­φέ­ρει πο­λύ δια­κρι­τι­κά την προ­σω­πι­κή του συ­γκί­νη­ση στον ανα­γνώ­στη.

Σε περίμενα στο φιδογυρισμα του ποταμού / Του Αχελώου ποταμού όχι του Αχέροντα / … Εσύ ήσουν αιθέρια με το γαλάζιο σου βλέμμα / Να βλέπεις τα νερά που δε νίκησε ο Ηρακλής / Κι εγώ ισχνός απλά να αντιφεγγίζω μέσα τους / Χωρίς τον οβολό μου στο πέρασμα του έρωτα

Στο ποί­η­μα «Ισμή­νη εν Αγρι­νίω» ο Κα­πώ­νης φέρ­νει τον οί­κο των Λα­βδα­κι­δών στο σή­με­ρα και στον τό­πο γέν­νη­σης του, σε μια αλη­θι­νή ιστο­ρία όπου στην Ισμή­νη –κό­ρη κα­τη­χη­τι­κού– απα­γο­ρεύ­ε­ται ο έρω­τας και τα νε­α­νι­κά του σκιρ­τή­μα­τα, από τα ήθη και τη συ­ντη­ρη­τι­κή νο­ο­τρο­πία της κλει­στής κοι­νω­νί­ας. Το οι­κο­γε­νεια­κό πε­ρι­βάλ­λον –με­σαιω­νι­κό στις αντι­λή­ψεις του– αντι­δρά έντο­να και με τη βί­αιη επι­βο­λή του κα­τα­δι­κά­ζει για πά­ντα τη νέα!

Έτσι την οδήγησε βίαια μισόγυμνη όπως τη βρήκε / Με το ασθενοφόρο του Ερυθρού Σταυρού στην κλινική / Για θεραπεία της απαγορευμένης ερωτογενούς της ζώνης /

Η τρα­γω­δία των αρ­χαί­ων που άν­θι­σε πε­ρι­γρά­φο­ντας για πρώ­τη φο­ρά τα κρύ­φια της αν­θρώ­πι­νης ψυ­χής και τις συ­γκρού­σεις της με τη ηθι­κή της κοι­νω­νί­ας, συ­νε­χί­ζε­ται και σή­με­ρα και θα συ­νε­χί­ζε­ται όσο θα υπάρ­χουν άν­θρω­ποι. Εξού και η δια­χρο­νι­κή επι­τυ­χία των με­γά­λων μας τρα­γι­κών οι οποί­οι με­τάγ­γι­σαν με την με­γα­λειώ­δη τέ­χνη τους στο ευ­ρύ κοι­νό την αλή­θεια, που μα­ζί με τους πει­ρα­σμούς ζει επι­με­λώς κρυ­πτό­με­νη, ελ­λο­χεύ­ο­ντας την στιγ­μή που ανα­πό­φευ­κτα θα εκ­δη­λω­θεί κο­ρυ­φώ­νο­ντας την τρα­γω­δία. 

Η σημερινή Ισμήνη υπέστη τα αλλεπάλληλα ηλεκτροσόκ / Των μεθόδων σωματικών βασανιστηρίων της ψυχιατρικής / Που την έκλεισαν για να ξεχάσει τον νεανικό της έρωτα / Κι όταν χρόνια μετα περνούσε απ’ έξω η Αντιγόνη / Την έβλεπε να κοιτάζει μέσα από τα σίδερα του παραθύρου / Μέχρι που την κήδεψαν ένα βροχερό κρύο πρωινό / Το σωτήριο έτος δυο χιλιάδες δέκα τέσσερα μ.Χ.

Η τε­λευ­ταία ενό­τη­τα της συλ­λο­γής «Τα εν Άν­δρω», εί­ναι εμπνευ­σμέ­να από το Αι­γαίο σαν αφορ­μή, για­τί μέ­σα σε αυ­τά ενυ­πάρ­χει ο ανα­πό­φευ­κτος Πυ­ρή­νας υε­τού δη­λα­δή ο Πυ­ρή­νας της Ποί­η­σης που δεν εί­ναι άλ­λο από το υπαρ­ξια­κό φαι­νό­με­νο και αί­νιγ­μα. Γι’ αυ­τό θα απο­μο­νώ­σω από το «Ακρο­τε­λεύ­τιο» ποί­η­μα τις πα­ρα­κά­τω στρο­φές που δεί­χνουν κα­θα­ρά ότι η ποί­η­ση που συ­νο­δεύ­ει τη ζωή του Πά­νου Κα­πω­νη δεν έχει σκο­πό να τον εγκα­τα­λεί­ψει μέ­χρι το τέ­λος, και πως θα μπο­ρού­σε αλώ­στε; Με ποιον άλ­λο τρό­πο θα επε­σή­μα­νε την ποι­η­τι­κή φύ­ση του δη­μιουρ­γού της;
Η ποί­η­ση για κά­θε ποι­η­τή εί­ναι η βα­θύ­τε­ρη συ­νέ­πεια της ύπαρ­ξης κι αυ­τό κα­τα­φα­νώς ισχύ­ει και για τον Κα­πώ­νη. Η τε­λευ­ταία ποι­η­τι­κή του συλ­λο­γή Πυ­ρή­νες υε­τού το απο­δει­κνύ­ει με την πρώ­τη μα­τιά.

Ακόμα ψάχνεις τους δαίμονες / Που σε έκλεισαν στα τείχη / Των μεσαιωνικών κάστρων / Με την καθημερινή μορφή του ποιητή / Σ ’ένα ουρανό, τον ίδιο ουρανό / Ακόμα ψάχνεις εκεί στις ατέλειωτες ακτές / Την άμμο της ερήμου που σε σκέπασε / Τόσα άχρονα χρόνια στον πλανήτη / Με τον αγέρα να οδηγεί στον παράδεισο / Στον παράδεισο, τον Παράδεισο

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μια πρώτη κριτική ματιά στη ποίηση του Πάνου Καπώνη

“ΑΝΘΕΣΦΟΡΙΑ”

«Ανθεσφόρια», του Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “ΑΝΘΕΣΦΟΡΙΑ”

Κυριακή του Πάσχα με τρία ποιήματα

Τρία ποιήματα του Πάνου Καπώνη – Diastixo.gr Diastixo.gr Ο Πάνος Καπώνης, από τους πρώτους ποιητές της γενιάς του ’70, γεννήθηκε στο Αγρίνιο (1947). Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης και … Τρία ποιήματα του Πάνου Καπώνη | Taxispanos – taxispanos.gr Πλήρης κάλυψη Επισήμανση ως μη σχετικό

Ενημερωτικό site για το βιβλίο και τον πολιτισμό – Diastixo.gr

https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/18216-tria-poihmata-kaponi

https://diastixo.gr/log…/poihsh/18216-tria-poihmata-kaponi

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κυριακή του Πάσχα με τρία ποιήματα

Μεγάλη Δευτέρα

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μεγάλη Δευτέρα

Γενιά του ’70 : (1970 – 2000)

Σωτήρης Νικολακόπουλος / Άρθρα – Λογοτεχνικές Ομιλίες – Σωτήρης Ιωάννη Νικολακόπουλος (sotiris-i-nikolakopoulos.gr)Αρθρο στο Περιοδικο “ΕΥΛΟΓΟΝ”

  1. Γενιά του ’70 : (1970 – 2000)

Βαγενάς Νάσος – Βαλτινός Θανάσης – Βαρβέρης Γιάννης – Γαλανάκη Ρέα – Γκανάς Μιχάλης-Δημουλά Κική – Δούκα Μάρω – Ελευθερίου Μάνος – Ζέη Άλκη – Θέμελης Νίκος – Καπώνης Πάνος – Ιάσων Ευαγγέλου-Κοντολέων Μάνος – Μαρκόπουλος Γιώργος – Μαυρουδής Κώστας – Ξανθούλης Γιάννης – Σαρή Ζωρζ-Τριανταφύλλου Σώτη – Φακίνου Ευγενία – Φωστιέρης Αντώνης….

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γενιά του ’70 : (1970 – 2000)

Πάσχα=Εαρινή Ισημερία

Εξ επαφής : (Π1) «Πάσχα= Εαρινή ισημερία», του Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πάσχα=Εαρινή Ισημερία

ποιήματα στο διαδίκτυο

Ψηφιακός Ποιητάρης: Π. Καπώνης (digitalpoeter.blogspot.com) / https://www.culturebook.gr/finder/panos-kaponis.html / https://www.facebook.com/panos.kaponis / https://www.bibliotheque.gr/page/4 / https://pleias.library.upatras.gr/index.php/tram/article/view/154536 / https://tokoskino.me/2017/11/20/%CF%89 / https://www.logografis.gr/?s=%CE%BA%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BD%CE%B7%CF%82

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ποιήματα στο διαδίκτυο

“Τηλέμαχος Χυτήρης”

3 Απριλίου 2022 > https://www.inewsgr.com/…/ti-tha-diavasoume-prosechos…Οι εκδόσεις Γκοβόστη μας παρουσιάζουν μια πλούσια εκδοτική παραγωγή με ιδιαίτερη έμφαση στην ποίηση που είναι χρήσιμη σε περιόδους εσωτερικής αναζήτησης καθώς και διηγήματα, μυθιστορήματα, καλή μεταφρασμένη πεζογραφία αλλά και νουβέλες Ελλήνων λογοτεχνών…. Ο Στάθης Κουτσούνης γράφει για τον Αλέξανδρο Ίσαρη. Ο Πάνος Καπώνης γράφει για τον Τηλέμαχο Χυτήρη.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “Τηλέμαχος Χυτήρης”

Τα περιστέρια

Άλλαξε φέτος την άνοιξη η ώρα / Που τα περιστέρια κατέλαβαν το μπαλκόνι / Ως κίνηση λέγανε ειρήνης ή ως σύμβολο / Του Αγίου Πνεύματος εν είδη περιστεράς.

Έκτοτε, τα περιστέρια όρισαν το μέρος / Ως αποχετευτικό χώρο και αποπατούσαν / Νυχθημερόν και σε κάθε βεβαίως εποχή / Που η λευκότητά τους παρέμεινε μύθος.

Όχι δηλαδή, πως πρέπει εμείς ως πιστοί / Να αποδεχθούμε την λεγόμενη αγνότητα / Των άσπρων και μαύρων περιστεριών που / Ως ζευγάρια μας παρουσιάστηκαν ξαφνικά.

Εδώ, ως αναθήματα στον βωμό τους / Αποθέσαμε τα ομοιώματα των περιστέρων / Τιμώντας την ειρήνη που έφεραν στο ράμφος / Κλάδον ελαίας ας πούμε μετά την φουρτούνα.

Και εἶπεν ο Εγγονόπουλος : «η τοποθέτησις πουλιών, σε γεωμετρικά σχήματα, Επί των επάλξεων» / Ιδού ημείς τι εκάναμεν την επαύριον.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τα περιστέρια

Αυτό το βιβλίο δεν πήρε ποτέ κανένα ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΒΕΙΟ, ούτε προτάθηκε για κανένα ΒΡΑΒΕΙΟ, απλώς κυκλοφορεί

Πυρήνες υετού (amarysia.gr)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αυτό το βιβλίο δεν πήρε ποτέ κανένα ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΒΕΙΟ, ούτε προτάθηκε για κανένα ΒΡΑΒΕΙΟ, απλώς κυκλοφορεί

Δρ. Ανθούλα Δανιήλ > κριτική παρουσίαση

https://diastixo.gr/kritikes/poihsh/17946-pirines-ietou

Πάνος Καπώνης: «Πυρήνες υετού»

Πάνος Καπώνης
: «Πυρήνες υετού» – Diastixo

Πυρήνες υετού σε τρία μέρη. Το πρώτο, ομότιτλο με τη συλλογή, «Πυρήνες υετού» (2013-2014), το δεύτερο «Μυθο-λογία (2015-2018) και το τρίτο, «Τα εν Άνδρω» (2019-2021). Τα ποιήματα φέρουν σήμα· τόπο και χρόνο. Υποβάλλουν έτσι την αίσθηση του κεντρίσματος ή της ιδέας που γεννήθηκε σε συγκεκριμένο ταξίδι και δίνει το έναυσμα για να στηθεί η σύνθεση, τονίζοντας συγχρόνως με έμφαση την κοινωνική πραγματικότητα, την οποία ο ποιητής κάνει δεύτερη πικρή ψυχή του. Θα υποστήριζα με σθένος πως πίσω του στέκεται ο συνοφρυωμένος και πληγωμένος, όπου και να ταξιδέψει, Γιώργος Σεφέρης· αν και η ομορφιά είναι και αυτή μια πληγή, όπως μας λέει στον «Θρήνο για τον Άδωνι»: Η ομορφιά σου είναι πληγή στο πλευρό του κόσμου. Fog, επίσης, είπε ο Σεφέρης την ψυχική του ομίχλη, την κακή διάθεση, απαισιοδοξία και θλίψη. Fog έχει και ο Πάνος Καπώνης στη δική του ψυχή, θλίψη διάχυτη σε όλη τη συλλογή. Το πρώτο ποίημα φέρει τίτλο «Ομοιώματα πανσέδων» και έχει ημερομηνία 25 Μαρτίου 2013. Δεν είναι εύκολο να υπολογίσει ο αναγνώστης τι μπορεί να έγινε την ημέρα εκείνη του Ευαγγελισμού το 2013, αλλά μπορεί να θυμηθεί το «Επί ασπαλάθων», το οποίο γεννήθηκε την ίδια μέρα το 1971, εν καιρώ δικτατορίας. Κάτι συμβαίνει, λοιπόν, εδώ, το οποίο ο Καπώνης κρύβει τεχνηέντως μέσα σε σύμβολα και σημαίνουσες χρονολογίες. Οι Πυρήνες υετού είναι δυνατοί, ισχυροί, βροχή πολλή και δάκρυα, πάγοι που βλάστησαν, θλίψη για τους αστούς, για τους θησαυρούς του ήλιου, «το ψεύτικο μονοπώλιο μιας πολιτικής αγάπης». Ο κόσμος είναι θλιβερός και βροχερός και ψεύτικος. Οι σύντροφοι κι αυτοί στο ρεύμα των καιρών και η σελήνη στον ρόλο της απάτης, όπως πάντα: πώς θα λάμψουν τα δάκρυά μας ξανά/ σαν υγροί κρύσταλλοι μες στο σκοτάδι τους; Κι έτσι μπήκε η ιστορία στο ποίημα. Όμως τα όνειρα έχουν παγώσει, τα «ομοιώματα των πανσέδων» συνάδουν με «τα προσωπεία των τυφλών πολιτών» και με τη «μεταμφιεσμένη σελήνη». Ακολουθούν οι «Συγκρούσεις νεφών» –Ι και ΙΙ–, βροντές και αστραπές, καθώς και το «Αναρχικό κηροπήγιο». Και τα τρία ποιήματα, γραμμένα τον Νοέμβρη του 2013, έχουν σαφείς αναφορές στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, 40 χρόνια πριν – 50 για μας που τώρα τα ξαναδιαβάζουμε. Και ο καιρός εξακολουθεί να είναι βροχερός, 40 και 50 χρόνια μετά. Η δικτατορία έφυγε, αλλά άλλες δικτατορίες λυμαίνονται τον μύθο του Πολυτεχνείου, άλλοι τιμούν την επέτειο, άλλοι φρουρούν, άλλοι καίνε τους κάδους και, τέλος, όλοι εμπλέκονται σε επεισόδια ξεχνώντας τι βαρύ ίσκιο έχει η ημέρα.

Σκοτεινές στολές παραβιάζουν στην ησυχία / Και γεμίζει ο δρόμος κόσμο / Πρόσωπα ωχρά που γύρισαν νεκρά / Πίσω από σκούρα άρματα μάχης / / Το χτύπημα στην πύλη ξεχασμένο / Κι ο δρόμος σωπαίνει και πάλι. («Αναρχικό κηροπήγιο»)

Έτσι λοιπόν «Το χτύπημα στην πύλη ξεχασμένο» και κάθε χρόνο «τιμάμε» «την καιόμενη ετήσια βάτο του Πολυτεχνείου/ Εκείνης της βραδιάς που ξεθώριασε φέτος». Καλύτερα θα ήταν να πει κανείς πως το ξεθώριασμα είναι κυλιόμενο, από χρόνο σε χρόνο, όπως και η θλίψη, και αυτή κυλιόμενη από ποίημα σε ποίημα και κάθε χρόνο ξεθωριάζει, μέχρι που πια η μνήμη να μην ανήκει στο Πολυτεχνείο, να ανήκει σ’ αυτούς που το καπηλεύονται και εκείνοι που το έζησαν να το πενθούν. «Για να γίνει ένα κακό δεν αρκούν οι κακοί, αλλά και αυτοί που αδιαφορούν γι’ αυτό», λέει ο Τσβετάν Τοντόροφ και ο κόσμος έχει ροπή και κλίση στο κακό και στην αδιαφορία. Πολυώροφα κτήρια, στην ταράτσα απλωμένα ρούχα. Κάποτε η εικόνα αυτή συμβόλιζε ομορφιά και ελευθερία ή μήπως και το πέρασμα του χρόνου; Σήμερα: Με βασανίζει όταν κατεβαίνω τις σκάλες/ Και βγαίνω στην μπόχα των έγχρωμων/ Σκουπιδιών που νεκρά αναπαύονται, ανάμεσα στην αιθάλη ψηλά και στο καυσαέριο στα χαμηλά, που πολιορκούν με ασφυξία την «καταραμένη πόλη». Η γενική κατήφεια που προσδίδει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας υπενθυμίζει ότι ο Καπώνης είναι, με τον τρόπο του, πολιτικός ποιητής, αλλά δεν ξεχνά και τον έρωτα. Όσο και αν όλα μαυρίζουν γύρω του υπάρχουν χαραμάδες φωτός, λάμψη που εκπέμπουν τα στήθη ενός κοριτσιού, μια παιδική ανάμνηση, αλλά και τα κυκλάμινα της λίμνης Τσιβλού, από την οποία εμπνέεται το ποίημα «Cyclamen Persicum» και το αφιερώνει στον ποιητή Γιώργο Βέη, «ομόλογο προξενητή των ονείρων μας»:

Τα κυκλάμινα είναι πολύ ευαίσθητα/ Μπορώ να πω αδύναμα και φοβισμένα/ Χαμένα μέσα στη μοναξιά τους […]/ Έτσι λοιπόν βάδιζα ταξιδεύοντας μόνος/ Ψάχνοντας στο κενό των γκρεμνών λέξεων/ Που καταλήγουν στις οιμωγές των πουλιών,/ Των ψιθύρων των άγριων ανθέων, και/ Στις φωλιές των αειθαλών κυκλαμίνων/ Ήταν μακρινή η πορεία εκεί ψηλά/ Κι έστειλα τον πρεσβευτή μας να φέρει/ Με προσοχή τα τρυφερά κυκλάμινα/ Επίσημα στα πολύτιμα δάχτυλά του/ Ομόλογος προξενητής των ονείρων μας.

Πένθος για τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα προσωπικά, τη χαμένη νιότη, όμως «Σαν στην ανάσταση, Ανάσταση» γίνεται κάθε άνοιξη. Κι ο νους μας τρέχει στον Γιάννη Ρίτσο: Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος! / Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. / Τον κρατάς όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου… /

Αυτά ως προς τον δρόμο, γιατί του Ρίτσου τα κυκλάμινα ήταν μικρά και ανθεκτικά, στου βράχου τη σχισμάδα, ναι, και έβρισκαν χρώμα για να ανθούν και μίσχο να σαλεύουν· «ήταν μακρύς ο δρόμος», «μακρινή η πορεία εκεί ψηλά…» αλλά υπήρχε, όπως και τώρα υπάρχει το συντροφικό χέρι του «ομόλογου προξενητή των ονείρων μας». Στη δεύτερη ενότητα, πρόσωπα του μύθου αναδύονται για να πορευτούν μαζί μας, αλλάζουν σκευή, φορούν σύγχρονο ένδυμα, απλοποιούν τη γλώσσα και αποκτούν ιδιότητες απάδουσες, ανήκουστες στην εποχή τους, απολύτως συμβιβασμένες με τους νέους ρόλους τους. Κι εδώ, ας θυμίσουμε πάλι τον Γιάννη Ρίτσο που αναποδογύρισε ιδέες και άλλων εποχών αξίες, για ιστορικούς λόγους. Ο Καπώνης όμως προτιμάει τις ηρωίδες του πιο «ανειμένες», όπως δεν ήθελε ο Κρέων να είναι οι γυναίκες και όπως όλη η ιστορία απαιτούσε να είναι: χωμένες στο σπίτι, διακοσμητικά στοιχεία, όχι γάτες και γατούλες ούτε αντάρτισσες του γλυφού νερού (όχι του γλυκού). Ο Καπώνης όμως μεταπλάθει τον μύθο, άλλες έχει στον νου, άλλα ήθη μεταφέρει στους απελπισμένους στίχους του. Ο Πυριφλεγέθων ποταμός του Άδη γίνεται ταχυδρόμος και τραγουδάει σαν Μάνος Χατζιδάκις –«Ποιος θα σου δείξει, αγάπη μου, πού ’ναι του ονείρου ο δρόμος/ αφού πεθάναμε μαζί εγώ κι ο ταχυδρόμος»– και τα μηνύματα του Κωκυτού είναι κλάματα, οι αηδοναλαλιές είναι θρήνοι (κατ’ έθος και κατά φύσιν), το τοπίο του Αχέροντα και της Αχερουσίας, ημέρα του ράφτινγκ, χωρίς χαρά καμία. Χάρος παντού και κάθοδος στον Άδη. «Του Έρωτος το Έαρ» μοιάζει να μεταφέρει του Ανδρέα Εμπειρίκου τον ενθουσιασμό, αλλά αμέσως και πάλι το ηθικό καταρρέει υπό το βάρος μιας επαναλαμβανόμενης «Ουτοπίας» – νησί, νύμφη, ερωτικές σάλπιγγες, όλα Ουτοπία. Κι ενώ ακούγονται όμορφα «Οι Νότες» που θροΐζουν σαν λουλούδια, παίρνουν φτερά αναστάσιμα και ανταύγειες από το φως του ήλιου, στο τέλος, «οι νότες χάνονται. Σιωπή» και σαν τον μυστικό θίασο του Κ.Π. Καβάφη εξαφανίζονται. Στην ερωτική Βενετία μυρίζουν τα νερά, η Αττική απέκτησε «μαύρη ράχη», «Ο τρυφερός μήνας Μάιος/ Υπάρχει/ Στους παιάνες των παλιών ερώτων». / «Τα εν Άνδρω» ολοκληρώνουν τη συλλογή με τη σχολαστικά ερευνητική ματιά του ποιητή. Η Άνδρος Υδρούσα του Εμπειρίκου με τις πηγές της και τα νερά της δεν τον ξεδιψά. Η δίψα της ζωής του μεγαλώνει όσο τα άγραφα ποιήματα σαν σμήνη εντόμων τον βασανίζουν: οι βάρκες στο Αιγαίο με τους μέλλοντες πνιγμένους, οι Πυραμίδες στην Αίγυπτο με τους νεκρούς τους, το πηγάδι στο πατρικό σπίτι με τις παπαρούνες του, των Ψαρών η ολόμαυρη ράχη σαν τράχηλος του Έλληνα που πάντα υπομένει, το στίλβον ποδήλατο του Εμπειρίκου ήταν όλο λάμψη, αλλά όχι το δικό του. Το δικό του είναι μαύρο «αυτές της μέρες της θλίψης/ και της εξουσίας των ανθρωποειδών». Ο ποιητής, σαν ρόδι που έσκασε, σκορπάει παντού στίχους απόγνωσης, φωνάζει, αλλά νιώθει σαν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δεν ξεδιψάει στα λίγα καλά, υπερτερούν τα κακά. Όπως έλεγε ο Μοντέν, «το πνεύμα μου είναι δύστροπο και μελαγχολικό και γλιστράει πάν’ απ’ τις ευχαριστήσεις που συναντάει, για ν’ αδραχτεί και να τραφεί απ’ τις ατυχίες…». / Όλα λοιπόν είναι μαύρα, απαισιόδοξα και ελπίδα δεν υπάρχει; Υπάρχει. Είναι ο Μάιος «με τις πασχαλιές να ευωδιάζουν/ και τα κρίνα τα ολόλευκα να λάμπουν/ Σαν στην ανάσταση, Ανάσταση». Λαμβάνοντας υπόψη την αφιέρωση στον «αδελφό» του, γλύπτη Θόδωρο Παπαδημητρίου (1931-2018), δικό του έργο στο οπισθόφυλλο ο ποιητής σε παιδική ηλικία, κατανοούμε καλύτερα την τελευταία λέξη της συλλογής, που έχει τη δύναμη να κάνει ρωγμές στον Άδη: «Ανάσταση». Κι ακόμα, παρατηρώντας τη μακέτα του εξωφύλλου, έργο του Πέτρου Τσαλπατούρου, μια μαύρη λίμνη πένθιμης μοναξιάς, κατανοούμε τον αισχύλειο μνησιπήμονα πόνο. «Έγινε λίμνη η μοναξιά/ έγινε λίμνη η στέρηση/ ανέγγιχτη κι αχάραχτη» ακούγεται και πάλι ο Σεφέρης από το 1939. Και ήταν πάλι «Άνοιξη μ.Χ.». Ο Πάνος Καπώνης, ποιητής της γενιάς του ’70, με χωνεμένες μέσα του πολλές ποιητικές φωνές, βιώνει το πένθος. Πένθος για τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα προσωπικά, τη χαμένη νιότη, όμως «Σαν στην ανάσταση, Ανάσταση» γίνεται κάθε άνοιξη.

Πυρήνες υετού : Πάνος Καπώνης. Εκδόσεις Γκοβόστη, σ. 88, ISBN: 978-960-606-185-1 –

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Δρ. Ανθούλα Δανιήλ > κριτική παρουσίαση

(+) Αλέξανδρος Ίσαρης (1941-2022) πέθανε το απόγευμα της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 81 ετών από επιπλοκές του κορονοϊού.

Μας άφησε χρόνους ο ποιητής, πρώτος αριστερά (κι αυτός της Γενιάς του ’70) Αλέξανδρος Ίσαρης, όπως τον ξέραμε. Την είδηση δημοσιοποίησε ο εκδοτικός Οίκος Κίχλη, σε ανάρτησή του, σημειώνοντας: «Αγαπητοί φίλοι, σήμερα το απόγευμα έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος Ίσαρης. Δυσαναπλήρωτο το κενό για όσους τον γνωρίσαμε. Θα τον θυμόμαστε μέσα από το πολυσχιδές δημιουργικό έργο του, τα ποιήματα και τα πεζά του, τη ζωγραφική, τις μεταφράσεις, τις φωτογραφίες του. Ήταν ένας άνθρωπος απολύτως αφοσιωμένος στην Τέχνη». Τελευταία συνάντηση με τους ομολόγους του στις 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017, Στον Κινηματογράφο «ΑΤΛΑΝΤΙΣ» 

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο (+) Αλέξανδρος Ίσαρης (1941-2022) πέθανε το απόγευμα της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 81 ετών από επιπλοκές του κορονοϊού.

(+) Λεύκιος Ζαφειρίου

Λεύκιος Ζαφειρίου (1948-2022), πολυβραβευμένος και καταξιωμένος ο Κύπριος ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μελετητής της λογοτεχνίας, με πανελλήνια και διεθνή εμβέλεια. Έφυγε χθες ο Λεύκιος κι ήταν Σαββατόβραδο, 19 Φεβρουαρίου… Αιωνία του η Μνήμη !

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο (+) Λεύκιος Ζαφειρίου

Πυρήνες Υετού

https://www.facebook.com/profile.php?id=100049169051156 ΤΑΚΗΣ ΣΠΗΛΙΑΚΟΣ

>>>Καλημέρα. Μιά πολλή ευχάριστη έκπληξη, με περίμενε στο γραφείο μου. Τό νέο βιβλίο, τού συνοδοιπόρου Ποιητή, τής γενιάς του ’70, φίλου μου, Πάνου Καπώνη. Μιά καλαίσθητη έκδοση από τίς εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, με τίτλο ” Πυρήνες υετού ” …Ο Πάνος Καπώνης , ένας από τους πέντε 20άρηδες ποιητές, πού πρωτοστάτησαν την δεκαετία του ’70, ( οι άλλοι τέσσερις ήταν: Δημήτρης Ιατρόπουλος, (+) Δημήτρης Ποταμίτης, (+) Έλενα Στριγγάρη και…η αφεντιά μου ), πού αλωνίσανε τίς μπουάτ τής Πλάκας, παρουσιάζοντας και προωθώντας όλους τούς νέους ποιητές τής εποχής, ( αλλά και καταξιωμένους λογοτέχνες ) , πού ανάγκασαν τίς εφημερίδες, τα περιοδικά και το ραδιόφωνο, να ασχολούνται καθημερινά μαζί τους και πού μέχρι σήμερα, ό τίτλος “Γενιά του ’70” , παραμένει ” ζωντανός”!!! Σήμερα, με το νέο του βιβλίο, ό Πάνος, ακόμα “έφηβος ποιητής”, με την ωριμότητα, πού -χρόνια τώρα-τον διακρίνει συνεχίζει να μάς ευφραίνει, την καρδιά και την ψυχή ‼️“Καί συ ηλίθιε, εστιάζεις ένα μίσος/ Μες’ στην παγωνιά τής ψυχής σου/ Στα γκρίζα βαμμένα άσπρα σου μαλλιά/ Πού νομίζεις ότι τελειώσαμε “ενθάδε/Κείτονται” οι λέξεις πού απιθώσαμε.. Μπράβο ρέ φίλε ‼️ Κατάφερες να με συγκινήσεις, άλλη μια φορά.

14Νάγια Κυριαζοπούλου, Sonia Zacharatou και 12 ακόμη5 σχόλιαΜου αρέσει!ΣχόλιοΚοινοποίηση

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πυρήνες Υετού

“nucléus de pluie”

recueil de poésie >>> spectacle en français de Maria Tsatsou

AQUA ALTA

Qui la. me frappait de soleil de Venice / parce que Juillet (Jules Cesar) / Et tandis qu’ apres les escaliers des ponts / Je respirais avec difficulte l’ odeur / Des l’ eau de la lagune.

Qui la, des vagues vert de bronze / Avec le gaillard fige au / Bout du haut pont / Et la dame d’ en face de begayer / “mais vous avez ete a Venise, Oh !” / Et moi qui regardais la photo a l’ envers.

Place Saint-Marc debordante / D’ eaux bouillonnantes / Et de milliers de touristes qui voguent / En mers de bonheur et de canicule / Odeur saline odeur de dodas / Et les cloches de sonner joyeusement / Oh ! ca a ete si romantique a Venise ! (Venise, 7 Juilet 2007)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “nucléus de pluie”

“Το τέλος των χρωμάτων”

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “Το τέλος των χρωμάτων”

Κάποτε στην Αίγινα

ΧΑΡΤΗΣ 38 {ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022} Αφιέρωμα: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ του Πάνου Καπώνη

«Η ιδέα του μέλλοντος σε εμπνέει, σε σπρώχνει μπροστά. Η ηλικία μειώνει την ιδέα του μέλλοντος».
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ : Συνέντευξη στον Γιώργο Δουατζή, Μάιος 2009.

«Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης», μαζεύτηκαν και αποτέλεσαν ένα συμπαγές ποιητικό σώμα, που η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ μας κληροδότησε τον Φεβρουάριο του 2018, αφού σε μια σκληρόδετη συγκεντρωτική έκδοση των εκδ. Καστανιώτη, Ποίηση 1963-2011, απολαμβάνουμε την ποιητική της Κατερίνας, η οποία, τον Ιανουάριο του 2000, μας άφησε το Ποιητικό Υστερόγραφο της. Όπως ο Καβάφης στο ποίημα «Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.»,[1] έτσι και η Ρουκ αντικρύζει το πέρασμα του χρόνου ως περιορισμό του μέλλοντος (της). Η αντίθεση όμως με την παραπάνω φράση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, που αναγράφεται στην προμετωπίδα του κειμένου αυτού, είναι ότι ο «θεός» της ποίησης την ευλόγησε να δημιουργεί ως τα ογδόντα της χρόνια, που αποδήμησε στον χλοερό τόπο των ποιητών.
Οι δικές μου δε σκόρπιες αναμνήσεις, με γύρισαν πίσω στον χρόνο, στα 1977, όταν η Κατερίνα ήταν ήδη 38 ετών, με μια πλούσια ποιητική παρακαταθήκη από τα δέκα επτά της χρόνια και είχε ενταχθεί πλέον στο σώμα των ποιητών της ποιητικής Γενιάς του ’70, ώριμη ποιητικά. Ήταν η αρχή μιας γνωριμίας και φιλίας, που ξεκίνησε με την ευκαιρία της έκδοσης από τον μικρό εκδοτικό οίκο «The wire press», που είχε ιδρύσει ο Ντίνος Σιώτης στο Σαν Φρανσίσκο, της ποιητικής της συλλογής Ποιήματα 63-69, ταυτόχρονα με του Νάνου Βαλαωρίτη με τίτλο Εστίες Μικροβίων και την δεύτερη δική μου «Οι Μεταμορφώσεις του Ιερεμία.
Εκείνο το καλοκαίρι του 1977, μετά την έκδοση των παραπάνω ποιητικών συλλογών, με ένα μόνιππο πήγαμε στο σπίτι της στην Αίγινα, στον «παράδεισό» της όπως έλεγε η ίδια, όπου χαιρόταν την διαδικασία της σοδιάς των φυστικιών, μια διαδικασία χαράς. Εκεί, όπου η ποιήτρια μεταμόρφωνε τις στιγμές σε μέλλοντα, εκεί όπου η ποίηση αναδυόταν με το γέλιο της σε φως που το άγγιζε με την ποίηση της. Σε αυτό το φως που ήταν ένα παράγωγο του Αττικού Φωτός και έλουζε τα ποιήματα της, μέσα από τα οποία, σε πείσμα των κακουχιών της ζωής καταύγαζε και καταυγάζει τον φόβο του θανάτου. . Οι ατέλειωτες συζητήσεις, εκεί στην αυλή του εξοχικού σπιτιού της, έγιναν αφορμή να δομηθεί μια στενή φιλία και να μου γράψει αργότερα:[2] «Ο «Ιερεμίας» σου Γκινσπμερικός λίγο, δίνει όλο αυτό το άγχος που ζούμε καθημερινά και που δεν ξέρουμε πια αν βγαίνει από μέσα μας ή είναι μόνο ο γύρω κόσμος. Υπάρχει δύναμη και πλατύ οπτικό πεδίο». Μέσα στα πρώτα αυτά χρόνια δημιουργίας και των άλλων ποιητικών φωνών αυτής της Γενιάς και περνώντας τα χρόνια, γέμισαν μνήμες οι «αναμνήσεις από την ποίηση», για κάποιες στιγμές μιας διαδρομής, άγνωστης στους πολλούς και μιας φιλίας που συνεχίστηκε –με διαλείμματα– μέχρι και το 2005 όπου συναντηθήκαμε στο γραφείο της «Κοινωνίας των (δε)κάτων». Βέβαια, υπήρχε μια συχνή τηλεφωνική επικοινωνία και επισκέψεις στο σπίτι της ποιήτριας στην οδό Πατριάρχου Φωτίου πάνω απ’ τα σκαλάκια του Αγίου Νικολάου της Ασκληπιού. Όμως στην μνήμη θα μείνουν αξέχαστες οι καλοκαιρινές μέρες στην Αίγινα, στο εκεί σπίτι της με το κτήμα των φυστικόδεντρων, όπου η Κατερίνα ήθελε να συστήσει ένα Ίδρυμα για την μελέτη της ελληνικής ποίησης και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε για την ίδρυση του. Υπήρχε τότε μια πνευματική επαφή, με εξερευνήσεις σε ποιητικά τοπία και ανατομικές αναζητήσεις στην καθολική ποίηση μας, μια που η Κατερίνα είχε μια προπαίδεια στον ποιητικό χώρο ήδη από την εφηβεία της, κομμάτι, κατά ένα μέρος. της προηγούμενης ποιητικής Γενιάς και της τρίτης μεταπολεμικής δικής μας Γενιάς. Η Κατερίνα, ανάμεσα στις ανθισμένες φυστικιές στην Αίγινα, εμπνεόταν τις ποιητικές της δημιουργίες και τις επεξεργαζόταν στο αστικό της σπίτι, όπου «η απουσία είναι (ήταν) το θέμα της ζωής μου (της)».[3] Για την Κατερίνα, μία πηγή ζωής ήταν το άγνωστο, όπως είπε σε εκδήλωση, προς τιμή της, των εκδόσεων Γκοβόστης, «de profundis» στις 3-4-2018, εννοώντας ότι εκείνο το «άγνωστο» το μη σχηματοποιημένο ακόμη μέλλον έδινε έμπνευση στην ποίηση της και αυτό το μέλλον την απασχολούσε πολύ και στην ζωή της. Λένε, ότι η ποίηση λειτουργεί «ενορατικά» και για την Κατερίνα –και όχι μόνον– υπήρχε ένα προαίσθημα στην ατμόσφαιρα της ποίησης που την οδηγούσε στις υπέροχες ποιητικές της δημιουργίες. Η Κατερίνα που είπε σε ένα της ποίημα «να μπω στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα»,[4] σε αυτόν τον ουρανό που πήγε στα 80 της χρόνια αφήνοντας όχι ελάχιστα, αλλά μια πλούσια ποιητική παρακαταθήκη και στον οποίο ουρανό μας μετέφερε και θα μας μεταφέρει πάντα με τους στίχους της. Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο·
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.

«Αισθάνομαι καλά και περίεργα τώρα που έκλεισα τα ογδόντα», είπε η Κατερίνα σε συνέντευξη της.[5] Έτσι στις 21 Ιανουαρίου 2020 εγκατέλειψε τα εγκόσμια και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στην αγαπημένη της Αίγινα, στην «Παναγίτσα» για να είναι, όπως είχε ζητήσει, κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο Ρόντνεϋ Ρουκ. Κάποια εποχή η Κατερίνα εγκατέλειψε την θεώρηση του «μέλλοντος», θέλοντας όπως έγραψε στην έκδοση του βιβλίου της Με άλλο βλέμμα:[6] «Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου», υποστηρίζοντας ότι η ιδέα του μέλλοντος δεν βοηθούσε στο να επικεντρώνεται στο «τώρα», προσπαθώντας να εκδιώκει την ιδέα του θανάτου, με την έννοια της επιβίωσης της, αλλά και της επιβίωσης της ποίησης της. Έτσι η ζωή της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ ήταν συνυφασμένη με την ίδια της την ποίηση, όπως απέδειξε με τις δέκα επτά ποιητικές της συλλογές.
Ένα βασικό θέμα της ποιητικής της Ρουκ ήταν και εμπεριέχεται πολλαπλά στην ποίηση της, ο έρωτας, υμνητής της ζωής. Αυτό το τονίζω, γνωρίζοντας, μέσα από συζητήσεις μας το πόσο βασικό στοιχείο ήταν ο έρωτας στην ποίηση και την ζωή της, αφού είχε γνωρίσει πολλούς άνδρες στην ζωή της, αλλά ο Ρόντνεϋ ήταν ο μοναδικός. Η ίδια είχε πεί : «Ο έρωτας ήταν ΤΟ βασικό στοιχείο στη ζωή και την ποίησή μου. […] «Η ποίηση είναι σαν τον έρωτα. Έρχεται απρόβλεπτα, δεν ξέρεις. Ακόμα κι αν είσαι τελείως αποξενωμένος απ’ αυτή, μπορεί να ‘ρθει μια στιγμή και κάποιος στίχος να εκφράσει αυτό που αισθάνεσαι ακριβώς».
Τι ωραίος που ήταν ο έρωτας!

Πολιορκούσε χωρίς ενοχές
πολεμούσε χωρίς αιχμές, χωρίς φιλοδοξίες.
Λιοπύρι τα μεσάνυχτα
καλοκαιριά στον πάγο
έρωτας, το αντίθετο του αληθινού
έδινε στο πραγματικό ουσία.
Ήταν ωραία η ευωδιά του ιδρώτα
σοφά τα συμπεράσματα της σάρκας τότε
της σάρκας, της πιο παραμελημένης θεάς[7]

Είναι αλήθεια και θέλω να το καταθέσω, τελειώνοντας, ότι, παρ’ όλα τα βραβεία και τις πολλές εκδόσεις των ποιητικών της βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η Κατερίνα συμπλήρωνε το εισόδημα της κάνοντας μεταφράσεις, αφού κατείχε τρεις γλώσσες. Μου έχει μείνει ακόμη η φράση της, όταν μιλούσαμε αρκετά στο τηλέφωνο: «Πάνο σε αφήνω, πρέπει να προχωρήσω μια μετάφραση. Αύριο παραδίδω…».

Αν σ’ έχει ξεχάσει ο έρωτας
εσύ θα τον ξαναθυμηθείς
μόλις η ματιά σου αγγίξει τη φύση
τις πλαγιές, τα κύματα
τα φυλλοβόλα δέντρα
που δεν αμφισβητούν ποτέ τις εποχές…
[8]

  1. Βλ. Κωνσταντίνος Μάντης https://latistor.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html  , 2) Επιστολή της Κατερίνας στον Πάνο Καπώνη Αθήνα 11 Νοεμβρίου 1977. , 3) Απ’ τα Σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης. , 4) Από το ποίημα της «Στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα». , 5) ΕΡΤ 26 Δεκεμβρίου 2019. , 6) Βλ. εκδόσεις Καστανιώτης, Οκτώβριος 2018. , 7) Από το ποίημα «Υπαρξιακές Ερωταποκρίσεις». , 8) «Υπενθυμίσεις του έρωτα». 

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κάποτε στην Αίγινα

Για τα πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου βλέπετε στο site : http://caponis.gr/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Για τα πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου βλέπετε στο site : http://caponis.gr/

Λογοτεχνικές Μνήμες >> 14-6-2013 Φ. Σ. “Παρνασσός” λογοτεχνική εκδήλωση της Ρωσικής Πρεσβείας

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Λογοτεχνικές Μνήμες >> 14-6-2013 Φ. Σ. “Παρνασσός” λογοτεχνική εκδήλωση της Ρωσικής Πρεσβείας

“το τέλος των χρωμάτων”

Bibliothèque » [ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ] του Πάνου Καπώνη (bibliotheque.gr) 11-2-2022

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “το τέλος των χρωμάτων”

4 χ 4 ποιήματα “παντός καιρού”

Το δεύτερο βιβλίο της σειράς 4χ4 των Εκδόσεων Πικραμένος περιλαμβάνει τέσσερις ποιητικές ενότητες των ποιητών Κώστα Α. Κρεμμύδα, Τριαντάφυλλου Η. Κωτόπουλου, Γιάννη Πανούση και Νίκου Φωτόπουλου.
Στις εν λόγω συμβολές, ο κάθε ποιητής πραγματεύεται με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης το δημιουργικό του όραμα σε μια ποιητική συνάντηση. . .”παντός καιρού”. Ο Κώστας Α. Κρεμμύδας επιχειρεί μέσω της ποίησης να διαμορφώσει χρήσιμους κώδικες επικοινωνίας, αλλά και να υπονομεύσει βεβαιότητες. Ο Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος θεραπεύει ποιητικά τις μνήμες και τα μελλούμενα ενός ιδιότυπου εγκλησμού. Ο Γιάννης Πανούσης αναζητεί μέσα στις ενοχές κάποιες αχτίδες αθωότητας. Ο Νίκος Φωτόπουλος αναμετριέται με τις μνήμες, τις λέξεις και τα σύμβολα μιας αθόρυβης ανασκαφής, ανάμεσα στο χθες και το σήμερα ενός έγκλειστου κόσμου. (Από την έκδοση)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο 4 χ 4 ποιήματα “παντός καιρού”

Πάνος Καπώνης «Πυρήνες υετού», η νέα του ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Γκοβόστη (2021).

Ως υετό νοούμε συνήθως τη ραγδαία βροχή. Όμως, ανάλογα πού θα ψάξεις για τη λέξη, ως υετός επίσης ορίζεται κάθε σχηματισμός σωματιδίων, υγρών ή στερεών, που πέφτουν από την ατμόσφαιρα και φτάνουν στο έδαφος. Θα μπορούσε να είναι η βροχή ή η απλή ψιχάλα, το χιόνι ή ακόμη και το χαλάζι… Έτσι και οι λέξεις του Πάνου Καπώνη, μέσα από τα ποιήματά του, ανοίγουν εικόνες άλλοτε φωτεινές, άλλοτε νοσταλγικές, κι άλλοτε σκιασμένες από κάποια έγνοια ή αδιόρατη θλίψη. Όλα του τα ποιήματα έχουν την πατίνα ενός ποιητή «παλαιάς κοπής», με λέξεις όμορφες, στρογγυλεμένες, που περνούν όμως όταν χρειάζεται κοφτερά τα νοήματα, με εικόνες που πότε φορούν την ώχρα χρόνων παρελθόντων και πότε ντύνονται το μοντέρνο ένδυμα των ημερών μας. Υπέροχα όλα τους. Και όλα τους τα διακρίνει μια ευγένεια και μια ποιότητα που λείπει από τις σύγχρονες γραφές. Τελικά, κάποιες φορές είναι βαθιά λυτρωτικό, ασύλληπτα παρήγορο το να διαβάζεις καλή ποίηση. Λειτουργεί σαν βάλσαμο.

Κατερίνα Ευαγγέλου Κίσσα

Posted on by Panos | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ηλεκτρονική λογοτεχνική ιστοσελίδα : https://www.logografis.gr/

Κυκλοφορεί

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κυκλοφορεί

Λογοτεχνικές Μνήμες >> 2 Μαρτίου 1969 ΧΑΓΙΑΤΙ στο Κολωνάκι (απαγγέλει ο Τάκης Σπηλιάκος και εγώ απέναντι … )

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Λογοτεχνικές Μνήμες >> 2 Μαρτίου 1969 ΧΑΓΙΑΤΙ στο Κολωνάκι (απαγγέλει ο Τάκης Σπηλιάκος και εγώ απέναντι … )

Φασιανός > ένας μεγάλος ζωγράφος

Έφυγε από αυτήν την ζωή ο μεγάλος ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, αλλά άφησε σε εμάς ένα πολύτιμο τεράστιο έργο. Καλό του ταξίδι.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Φασιανός > ένας μεγάλος ζωγράφος

Βραβείο του ΣΠΕΚ στον Αντώνη Φωστιέρη

Το βραβείο του Λογοτέχνη 2021 απονεμήθηκε στον ποιητή Αντώνη Φωστιέρη από τον “Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδος Κύπρου” Θερμά συγχαρητήρια ομόλογε.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Βραβείο του ΣΠΕΚ στον Αντώνη Φωστιέρη

ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ 2022

Καπώνης Πάνος | Περιοδικά λόγου και τέχνης (greek-language.gr)

https://www.greek-language.gr/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

> λογοτεχνικές μνήμες : Αλεξάνδρεια Αίγυπτος 25 Μαρτίου 2005 > στο σπίτι του Καβάφη

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο > λογοτεχνικές μνήμες : Αλεξάνδρεια Αίγυπτος 25 Μαρτίου 2005 > στο σπίτι του Καβάφη

Θωμάς Γκόρπας

δημοσιεύτηκε στο περιοδικό (δε)κατα τ. 6, Καλοκαίρι 2006.Σχόλιο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ για το περιοδικό (δε)κατα (Αύγουστος 2006) Στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στο φ. 18630 της 4ης Σεπτεμβρίου 2006 δημοσιεύτηκε σχόλιο του Κώστα Ρεσβάνη για την παρουσίαση του 6ου τεύχους του λογοτεχνικού περιοδικού (δε)κατα. Αντιγράφουμε : “Θερινά αναγνώσματα” ονομάζουν τα (δε)κατα το αφιέρωμά τους με αφηγήσεις, ταξίδια στον χώρο και ταξίδια στην ψυχή. Να, λ.χ. ο Τζακ Κέρουακ να σημειώνει τον Αύγουστο του 1949 στο Ντένβερ: “Περπατώ στο σκοτάδι και κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει παρά μόνο ο τρελός μου εαυτός. Θέλω να επικοινωνήσω με τον Ντοστογιέφσκι στον ουρανό και να ρωτήσω τον Μέλβιλ αν είναι ακόμα αποκαρδιωμένος και τον Γουλφ γιατί άφησε τον εαυτό του να πεθάνει στα τριάντα οκτώ. Δεν θέλω να τα παρατήσω. Υπόσχομαι ότι δεν θα τα παρατήσω ποτέ, και ότι θα πεθάνω ουρλιάζοντας και γελώντας…”. Και μια που αναφέραμε έναν μπιτ, διαβάστε το κείμενο του Πάνου Καπώνη για έναν “μπιτ της ποίησης” που έφυγε πριν από τρία χρόνια, τον Θωμά Γκόρπα· 
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ – ΒΛ. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ “ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ” σελ. 80.
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Θωμάς Γκόρπας

https://peoplepill.com/people/panos-kaponis

Πάνος Καπώνης: Πυρήνες υετού, Εκδόσεις Γκοβόστη

https://peoplepill.com/people/panos-kaponis
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο https://peoplepill.com/people/panos-kaponis

εκδόσεις Γκοβόστη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ | από το 1926 – www.govostis.gr

https://www.koutipandoras.gr/article/poiitikoi-dialogoi-de-profundis-2019-2020-enarxi-me-ton-taki-spiliako-kai-ton-pano-kaponi

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο εκδόσεις Γκοβόστη

Η Ύβρις (παρουσίαση στο Αγρίνιο)

ΔΗΜΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ (agrinio.gov.gr)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η Ύβρις (παρουσίαση στο Αγρίνιο)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

ποιήματα 2013-2021 από την 1η Νοεμβρίου στα βιβλιοπωλεία και στου Γκοβόστη, Ζ. Πηγής 73, Αθήνα.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ποιήματα 2013-2021 από την 1η Νοεμβρίου στα βιβλιοπωλεία και στου Γκοβόστη, Ζ. Πηγής 73, Αθήνα.

https://mag.frear.gr/


Περιοδικό Φρέαρ@FrearGr
·Έρχεται: Φρέαρ ηλεκτρονικόν, τχ. 4


Ένα «αυτοβιογραφικό» κείμενο για την Γενιά του ʼ70

«Εικοσάρηδες με όνειρα και υπαρξιακές ανησυχίες, τις είχαμε εκδώσει [τις ποιητικές συλλογές εννοεί] με δικά μας χρήματα. Η Μαρία Λαϊνά, ο Μάκης Αποστολάτος, ο Αντώνης Φωστιέρης, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Τάκης Σπηλιάκος, η Έλενα Στριγγάρη, ο Πάνος Καπώνης, ο Γιώργος Γιόσης, η Μαίρη Γιόση, η Ντίνα Εξάρχου, ο Μανόλης Τσακίρης, η Ρόζα Βεργή και άλλοι που –ας με συγχωρέσουν– δεν θυμάμαι τα ονόματά τους… Α, ναι, ερχόταν και ο Δημήτρης Ιατρόπουλος· και ο Γιώργης Δόξας· μαζευόμασταν, διαβάζαμε, συζητούσαμε, προβληματιζόμασταν…»[1] για να προσθέσω εδώ και τον Δημήτρη Ποταμίτη (1945-2003).

Παρ’ όλο που δεν συνηθίζω να μιλώ για μένα, η πρόσκληση-πρόκληση του περιοδικού Φρέαρ του Δημήτρη Αγγελή, ήταν ευκαιρία «αναδίφησης» των δρώμενων της διαρκούς ποιητικής περιόδου της Γενιάς του ’70, αφού οι επιζώντες της γενιάς αυτής συνεχίζουν την δημιουργική ποιητική τους πορεία, μιάς και «…Η Γενιά του ’70 τα «είπε» όλα: χτυπήθηκε, πειραματίστηκε, ξανά χτυπήθηκε από τρίτους και από τα ίδια της τα μέλη… Η «ιστορία» δεν έχει τελειώσει…», σύμφωνα με την σπουδαία ποιήτρια Νατάσα Χατζιδάκι (1946-2017)[2]. Ξεκινώντας το κείμενο αυτό με το παραπάνω απόσπασμα της δημοσιογράφου, συγγραφέως και ποιήτριας της ίδιας Γενιάς Σόνιας Ζαχαράτου, θέλω να καταδείξω ότι η συμμετοχή μου στην ποιητική «ομάδα» του ’70 και μάλιστα από τα πρώτα-πρώτα χρόνια, ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Οι πρώτες απόπειρες ανάδειξης της ποιητικής της «Γενιάς της αμφισβήτησης»[3] ήταν η ανθολογία των Στριγγάρη-Σπηλιάκου το 1968. Στην συνέχεια δημοσιεύτηκε η πρώτη μου συλλογή Κοκτέιλ, ενσωματωμένη στην Αντιανθολογία του Ιατρόπουλου μαζί με την πρώτη συλλογή των Τζένης Μαστοράκη, Χάρη Μεγαλυνού και Δημήτρη Καντακουζηνού. Από τότε πορεύομαι χωρίς συμβιβασμούς και μέχρι τώρα που εκδίδεται η τελευταία μου ποιητική συλλογή Πυρήνες Υετού (ποιήματα 2013-2021)[4]. Από τα πρωτόλεια ποιήματα του 1966, τις σπουδές στο Αριστοτέλειο και μετέπειτα στη Νομική του Ε. Κ. Πανεπιστημίου Αθηνών, τη δικτατορία, τη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, αγωνίες, πίκρες, απογοητεύσεις, χαρές, δημοσιεύσεις και εκδόσεις βιβλίων ποιητικών και άλλων, σημάδεψαν την ποιητική μου πορεία. Σε αυτή την πορεία, παράλληλη κατ’ ουσίαν με την πορεία των περισσοτέρων ποιητών της Γενιάς μας, υπήρξαν σταθμοί αξιόλογοι αλλά και δυσάρεστοι, όπως για παράδειγμα οι αντιθέσεις με εκδότες και επαγγελματίες της ποίησης, η μη αποδοχή της αίτησης μου για εγγραφή στην Εταιρεία Συγγραφέων, παρ’ όλη τη θετική εισήγηση του Γιώργου Μαρκόπουλου[5], την ακούσια διαγραφή μου από τον «Κύκλο Ποιητών» και άλλες επουσιώδεις άσχημες καταστάσεις. Εκείνο όμως που κρατάω από όλη αυτή την πορεία είναι κάποιες φωτεινές σελίδες και τις φιλίες πολλών ομολόγων ποιητών, αλλά και την ηθική ικανοποίηση και φιλία από όλους αυτούς, μέχρι σήμερα. Οι «καλές» διαδρομές ήταν πολλές. Θα τις αναφέρω σαν σκόρπιες σκέψεις: Κυρίαρχες στιγμές στα χρόνια της δικτατορίας η γνωριμία μέσα από παρέες του Αλέξη Ζήρα[6], των Γιώργου Μαρκόπουλου, Γιώργου Θεοχάρη, Λευτέρη Πούλιου[7], Ντίνου Σιώτη (μέχρι που έφυγε για τις ΗΠΑ), Κώστα Μαυρουδή, Δημήτρη Ποταμίτη, Έλενας Στριγγάρη, Σόνιας Ζαχαράτου, Τάκη Σπηλιάκου, Θωμά Γκόρπα, Δημήτρη Ιατρόπουλου, Τζένης Μαστοράκη, Χάρη Μεγαλυνού, Θανάση Νιάρχου, Νίκου Μοσχοβάκου, Γιάννη Κοντού, Βασίλη Στεριάδη, Γιάννη Κακουλίδη, όπως και των Μιχαήλ Μήτρα με τη Νατάσα Χατζιδάκι, Αλέκο Φλωράκη, Στέφανο Μπεκατώρο και Πάνο Κυπαρίσση και αργότερα με τους Αντώνη Φωστιέρη, Άντεια Φραντζή, Αριάνα Φερεντίνου και Γιώργο Βέη. Οι περισσότερες γνωριμίες μαζί τους γίνονταν στό κλασικό στέκι της Γενιάς μας, αλλά και άλλων λογοτεχνών και καλλιτεχνών, τον «Ηνίοχο» που είχαν ανοίξει στην αρχή οι Γιάννης Κοντός, Θανάσης Νιάρχος με τον Αλέκο Φλωράκη[8].

  • 1967-1969: Μαζευόμασταν στα σπίτια (Ελένης Στριγγάρη ή Τάκη Σπηλιάκου στην οδό Σπάρτης), για την έκδοση της ποιητικής ανθολογίας Ποιητική Ανθολογία Νέων[9]. Τότε ιδρύσαμε μια λογοτεχνική ομάδα, τη «Σύγχρονη Ποιητική Συντροφιά»Με θράσος τότε εκδώσαμε το περιοδικό Κιβωτός της τέχνηςμε εμένα ως αρχισυντάκτη, που κυκλοφόρησε έναμοναδικό τεύχος, λόγω της λογοκρισίας της δικτατορίας[10]. Εκείνη πάλι την εποχή, σε ένα δώμα της οδού Άρτης 10, στους Αμπελοκήπους, όπου έμενα ως φοιτητής, είχε έρθει ο Γιώργος Μαρκόπουλος να μου χαρίσει το πρώτο του βιβλίο, την Έβδομη Συμφωνία.Έκτοτε, και αυτός και άλλοι φίλοι, ξημεροβραδιάζαμε σ’ αυτό το φοιτητικό μου κατάλυμα, ιδιαίτερα όταν φιλοξενούσα τον Λευτέρη Πούλιο. Εκεί ο Γιώργος γνώρισε τον Πούλιο. Αλλά και η «Σύγχρονη Ποιητική Συντροφιά»τότε,σε συνεργασία με τον Κωστή Τριανταφύλλου οργάνωνε λογοτεχνικές εκδηλώσεις στο στέκι μας, το «Χαγιάτι», στο Κολωνάκι. Σε αυτές, εκτός από εμάς τους νέους ποιητές, έρχονταν (εκτός από τους ασφαλίτες) και οι Πλωρίτης, Εγγονόπουλος, Λεωτσάκος, Μουντές κ.ά. Επίσης, τον Μάϊο 1969 εκδίδεται το τεύχος 4-5 του περιοδικού «Λωτός» από τον Κωστή Τριανταφύλλουμε τα λευκά φύλλα (διαμαρτυρία στη δικτατορία) και αρχικές δημοσιεύσεις ποιητών της γενιάς μας, (Χουλιάρας, Λαϊνά, Στεριάδης, Καπώνης, Χουζούρη, Κυριακίδης κ.ά.). Τότε ήταν η εποχή που στην Αθήνα ξεκινάει μια περίοδος η οποία μπορεί να ονομαστεί «underground», όπου η ποιητική γραφή επηρεάζει μερικούς ποιητές. Ενεργό ρόλο παίζει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, με το περιοδικό του Κούρος. Το καλοκαίρι δε εκείνο ταξιδεύουμε με τον Κώστα Μαυρουδή με το «Λητώ» στην πατρίδα του την Τήνο για ολιγοήμερες διακοπές.Την ίδια περίοδο για λίγες ημέρες βρέθηκε εκεί και ο Ντ. Σιώτης, που υπηρετούσε τότε τη στρατιωτική του θητεία, αλλά και ο Αλέκος Φλωράκης[11].
  • Το έτος 1971 ήταν μια σημαντική χρονιά για τη Γενιά του ’70. Ενδεικτικά : Ο εκδοτικός οίκος Δ. Παπαδημητρίου & ΣΙΑ (Άγκυρα) τολμά και εκδίδει την Ποιητική Ανθολογία Αγκύρας Νέας Ελληνικής Γενιάς, στην οποία βρήκαμε την ευκαιρία, πολλοί εκπρόσωποι της «γενιάς της αμφισβήτησης»,να δημοσιεύσουμε ποιήματά μας. Η έκδοση αυτή συμπεριέλαβε ποιήματα αρχικών ποιητών, όπως των Μάρως Βαμβουνάκη, Βερονίκης Δαλακούρα, Γιώργου Δουατζή, Λιάνας Κανέλλη, ΠάνουΚαπώνη, Κατερίνας Καριζώνη,Δημ. Κοσμόπουλου, Δημ. Κωνσταντάρα, Γιώργου Μαρκόπουλου, Νίκου Μοσχοβάκου, Μ. Ξεξάκη, Κ. Γ. Παπαγεωργίου, Γιάννη Υφαντή, Νατάσας Χατζιδάκι, Γιώργου Χρονά κ.ά. Επίσης δημοσιεύεται η Αντι-ανθολογία του Δημήτρη Ιατρόπουλου, όπου στεγάστηκαν οι πρώτες συλλογές της Τζένης Μαστοράκη, Το Συναξάρι της Αγίας Νιότης, Πάνου Καπώνη, Κοκτέιλ, Χάρη Μεγαλυνού, Κατ’ Όναρ καιΔημήτρη Καντακουζηνού, Χρονικό. Για την πληρότητα της ιστορίας, πολλοί ποιητές της Γενιάς συμπεριλήφθηκαν στην Αντι-Ανθολογία[12]. Στις 20 Σεπτεμβρίου φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών ο Γιώργος Σεφέρης, τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω πριν έναν χρόνο στο σπίτι του. Πίσω από το φέρετρο στέκομαι (για να αισθάνομαι ασφαλής) δίπλα στον καθηγητή μου Γιάγκο Πεσματζόγλου, ο οποίος τον επόμενο χρόνο εξορίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς στον Θέρμο Τριχωνίδος και το 1973 φυλακίσθηκε[13].
  • 1972: Πέρα όμως από τον ελληνικό χώρο, που η Γενιά του ’70 αντιστέκεται στη δικτατορία, πολύ σημαντικά γεγονότα επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τον ποιητικό προσανατολισμό της γενιάς μας. Στις ΗΠΑ το κίνημα ενάντια στο Βιετνάμ τροφοδότησε την Ευρώπη με λογοτεχνικό υλικό. Ποιητές όπως ο Γκίνσμπεργκ, ο Μπάροουζ, ο Κόρσο, έρχονται στο προσκήνιο, πόσω μάλλον που ευθυγραμμίζονται απολύτως με το κίνημα του Μάη του ’68, κυρίως στη Γαλλία. Έτσι, τον Απρίλιο 1972 στο Σαν Φρανσίσκο, ο Νάνος Βαλαωρίτης οργανώνει στο περίφημο βιβλιοπωλείο City Lights των Φερλινγκέτι (Lawrence Ferlighetti) και Γκίνσμπεργκ αντιστασιακή λογοτεχνική βραδιά με τον τίτλο «The benefit poetry reading for the Greek resistance», όπου διαβάζονται ποιήματα Ελλήνων και Αμερικανών ποιητών: Nanos Valaoritis, Helen Kazantzakis, G. Hitchock, Nikos Egonopoulos, L. Ferlighetti, Panos Kaponis, L. Poulios, K. Boyle, Andrei Cordescu, D. Siotis, T. Maskaleris[14]. Το 1973 η πρώτη γνωριμία μου με τον Δημήτρη Καλοκύρη στη Θεσσαλονίκη[15] όταν μετατέθηκα στο Αεροδρόμιο ΣΕΔΕΣ[16]. Σε μία έξοδο με κάλεσε σε μια λογοτεχνική παρέα, όπου μεταξύ άλλων θα ήταν και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Πώς όμως να πήγαινα με μια τεράστια ραφ χλαίνη που φορούσα και αισθανόμουν άσχημα, οπότε ζήτησα συγγνώμην, δεν πήγα και κάθισα λυπημένος σε ένα παγκάκι απέναντι από τον Λευκό Πύργο.
  • Κοινωνία των (δε)κάτων και 1ο και 2o διεθνές λογοτεχνικό φεστιβάλ Τήνου : «… τον Απρίλιο του 2005 βάλαμε μπρος με τον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη το περιοδικό (δε)κατα (που το σχεδιάζαμε επί δύο χρόνια) και δυο χρόνια αργότερα ξεκινήσαμε με τον Πάνο Καπώνη, τον Μανώλη Ρουσάκη και είκοσι συγγραφείς και ποιητές το μη κερδοσκοπικό σωματείο Κοινωνία των (δε)κάτων»[17].

Τελειώνοντας, θα αναφερθώ, με μία χρονική μεταφορά (1976) στις περίφημες εκδηλώσεις της «Ώρας» από το ζωγράφο Ασαντούρ Μπαχαριάν (1924-1990). Το 1976, τον Μάιο, οργανώνεται η «Β΄ Συνάντηση Νέων Δημιουργών», όπου στην ενότητα «Λογοτεχνία» νέοι ποιητές της Γενιάς του ’70 διάβασαν για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία ποιήματά τους: Γιάννης Βαρβέρης, Γιώργος Μαρκόπουλος, Γιώργος Χρονάς, Πάνος Καπώνης, Παναγιώτης Κυπαρίσσης, Άντεια Φραντζή, Τηλέμαχος Χυτήρης κ.ά. Εκεί γνώρισα τον Τηλέμαχο Χυτήρη. Και, ως τελευταία αναφορά, ερχόμαστε στην εκδήλωση «Συζητώντας με τους ποιητές» του αγαπημένου φίλου καθηγητή Θεοδόση Πυλαρινού στην Πρεσβεία της Κύπρου,  στις 8 Νοεμβρίου 2016[18].

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο https://mag.frear.gr/

ΠΥΡΗΝΕΣ ΥΕΤΟΥ – ποιήματα 2013-2021 αναμένεται τον Νοέμβριο

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΠΥΡΗΝΕΣ ΥΕΤΟΥ – ποιήματα 2013-2021 αναμένεται τον Νοέμβριο

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια… αγάπησε και ένωσε την Ελλάδα. ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Δεν χρειάζονται πολλά λόγια… αγάπησε και ένωσε την Ελλάδα. ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Σ’ αυτό το έγχρωμο σκοτάδι

ΧΑΡΤΗΣ 33 {ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2021} {Βιβλία} Κείμενα του Πάνου Καπώνη

Σ’ αυτό το έγχρωμο σκοτάδι
φωτ. Μαρία Κοσσυφίδου 

Νάγια Κυριαζοπούλου, «Αφόρετος Χειμώνας», Μελάνι 2019

Στις 20 Δε­κεμ­βρί­ου 2011, στην εφη­με­ρί­δα Το Βή­μα, εί­χε γρα­φτεί ότι «ο κορ­μός της ποί­η­σης που γρά­φε­ται σή­με­ρα στον τό­πο μας πα­ρα­μέ­νει η Γε­νιά του ’70, με όλα τα θε­τι­κά και τα αρ­νη­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που συ­νό­δευ­σαν την εμ­φά­νι­ση και την κα­θιέ­ρω­ση της…» (Π. Κα­πώ­νης: Πρό­σω­πα στην ομί­χλη, 2012 σ. 106). Εάν αυ­τός εί­ναι ο κα­νό­νας, τό­τε η εξαί­ρε­ση εί­ναι μια σει­ρά από νέ­ους ποι­η­τές που συ­μπε­ρι­λή­φθη­καν στην Αν­θο­λο­γία Ποι­η­τι­κών Δια­λό­γων που εξέ­δω­σε ο εκ­δο­τι­κός οί­κος Γκο­βό­στη. Με­τα­ξύ αυ­τών, πρω­τα­γω­νί­στρια κα­λή ποι­ή­τρια και η Νά­για Κυ­ρια­ζο­πού­λου. Μια ποι­η­τι­κή μορ­φή, πραγ­μα­τι­κά και με­τα­φο­ρι­κά, που ση­μα­το­δο­τεί αυ­τή την «εξαί­ρε­ση» που εί­πα­με πα­ρα­πά­νω. Έτσι σε μια δια­δρο­μή από την Ευ­τυ­χία Πα­να­γιώ­του και με­τά, σκό­ντα­ψα πά­νω στην Κυ­ρια­ζο­πού­λου, που χω­ρίς να γνω­ρί­ζω την πρώ­τη της συλ­λο­γή (Γυά­λι­νες ρα­φές) που εκ­δό­θη­κε το 2015 από τις εκδ. Με­λά­νι, η νέα ποι­ή­τρια εμ­φα­νί­στη­κε πέ­ρυ­σι στα γράμ­μα­τα με μια δεύ­τε­ρη ση­μα­ντι­κή συλ­λο­γή ποι­η­μά­των της, τον Αφό­ρε­το χει­μώ­να, γρά­φο­ντας στο δια­δί­κτυο (στις 15 Μαρ­τί­ου 2020): «Άντε να ανοί­ξουν οι και­ροί να πά­με και στη Δή­λο…». Και ναι μεν οι και­ροί δεν «άνοι­ξαν», αντί­θε­τα μας έκλει­σαν μέ­σα, αλ­λά ο Αφό­ρε­τος χει­μώ­νας, ανα­δει­κνύ­ει για μια ακό­μη φο­ρά αυ­τή την ιδιό­τυ­πη με­τα­φυ­σι­κή της Κυ­ρια­ζο­πού­λου, όπως έγρα­ψε γι­’αυ­τήν ο ποι­η­τής και κα­λός φί­λος, ο Κώ­στας Γ. Πα­πα­γε­ωρ­γί­ου (περ. Τα ποι­η­τι­κά, τχ. 35). Και ιδού :

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
Το σπί­τι μου εί­ναι στ’ άστρα / Σ’ αυ­τό το έγ­χρω­μο σκο­τά­δι που Αρ­νεί­ται να μου συ­στη­θεί / Εκεί γεν­νή­θη­κα Μι­κρός ήλιος έμπλε­ος προ­θέ­σε­ων…

Συ­νή­θως γρά­φε­ται από με­ρί­δα της κρι­τι­κής ένας δια­χω­ρι­σμός γυ­ναι­κεί­ας και αν­δρι­κής ποι­η­τι­κής. Φρο­νώ ότι η αλη­θι­νή ποί­η­ση δεν επι­δέ­χε­ται τέ­τοιους δια­χω­ρι­σμούς σε γυ­ναι­κω­νί­τες και αν­δρω­νί­τες. Και η ποί­η­ση της Κυ­ρια­ζο­πού­λου, χω­ρίς να απε­μπο­λεί το θη­λυ­κό στοι­χείο «για­τί ήταν σώ­μα αν­θι­σμέ­νο με αί­μα….» («Γυ­ναί­κα» σ. 11) έχει ανοι­χτούς ορί­ζο­ντες και όχι μό­νον στην ποί­η­ση.
Η ποι­ή­τρια, «ἐντυγ­χά­νου­σα πλεί­ο­σιν, ν μὲν ταῖς ἄλλαις τέ­χναις καὶ πιστμαις» (Μέ­γας Βα­σί­λειος)στην, κα­τά τον Κ.Γ. Πα­πα­γε­ωρ­γί­ου «εξο­μο­λο­γη­τι­κής υφής» εξω­τε­ρί­κευ­ση αι­σθη­μά­τωντουΑφό­ρε­του χει­μώ­να, ίσως ήταν σώ­μα που ερω­τεύ­τη­κε —για να παί­ξω με τους στί­χους της— για λο­γα­ρια­σμό μας την ποί­η­ση, την ώρι­μη ποί­η­ση εν­νοώ, που την έχει ήδη κα­τα­κτή­σει με τις δύο συλ­λο­γές της, αφού δεν χρη­σι­μο­ποιεί «δια­φο­ρε­τι­κά πα­ρά­θυ­ρα στην γε­ω­με­τρία της ψυ­χής», αφού η ψυ­χή στην ποί­η­ση δεν εί­ναι γε­ω­με­τρία αλ­λά υπη­ρε­τεί τα τέ­λεια όνει­ρα.

ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ ΣΕ ΕΛΛΕΙΨΗ
Δεν εί­σαι εδώ κι ο χρό­νος με εμπαί­ζει / Δεν έχω χθες να θυ­μη­θώ ού­τε αύ­ριο για να ξυ­πνή­σω / Μια ανά­σα επι­θυ­μί­ας η από­στα­ση / Από την άκρη των δα­χτύ­λων μου έως το σώ­μα σου / Η απου­σία συ­ντη­ρεί την πορ­σε­λά­νη του ονεί­ρου / Η φα­ντα­σία μού αφή­νει ίχνη στα δά­χτυ­λα / Προ­σε­κτι­κά θα σε τυ­λί­ξω σε μια σε­λί­δα / Να σε κρα­τή­σω ανε­ξί­τη­λα.

Ο έρω­τας, η ευαι­σθη­σία, η ομορ­φιά, τα συ­ναι­σθή­μα­τα αλ­λά και η κα­θα­ρή απο­τύ­πω­ση της ερη­μιάς των αι­σθη­μά­των και ενός χει­μώ­να αφό­ρε­του, ανα­δύ­ο­νται μέ­σα από τα τριά­ντα οκτώ μι­κρά κα­τά κα­νό­να ποι­ή­μα­τα της συλ­λο­γής αυ­τής, μα­ζί με το άρω­μα της ποι­ή­τριας, της γυ­ναί­κας και των ιδιαί­τε­ρων χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών που η ελ­λει­πτι­κό­τη­τα των ποι­η­μά­των της και το δι­φο­ρού­με­νο των λέ­ξε­ων που χρη­σι­μο­ποιεί, πι­στο­ποιεί μια προ­σω­πι­κή ξε­χω­ρι­στή κα­τά­θε­ση, που όπως και η Έμι­λι Ντί­κιν­σον κα­τα­δει­κνύ­ουν ότι η Κυ­ρια­ζο­πού­λου «απε­χθά­νε­ται το κοι­νό­το­πο». Ακό­μη κι εκεί που ζει, σε μια μι­κρή πό­λη, τον Διό­νυ­σο, πλάι σε δά­ση, τρέ­φε­ται η ποι­η­τι­κή της από το ένα διο­νυ­σια­κό πε­ρι­βάλ­λον, αλ­λά εν­δό­μυ­χα και από την αρ­κα­δι­κή της κα­τα­γω­γή. Εί­ναι πι­στεύω μια Αρ­τέ­μι­δα της νε­ό­τε­ρης ποί­η­σης μας, αλ­λά και μια επι­βε­βαί­ω­ση του «προ­φη­τι­κού» χα­ρα­κτή­ρα των ποι­η­τών και γι’ αυ­τό γνή­σια ποι­ή­τρια, με την ανα­γρα­φή των κα­τα­πλη­κτι­κών στί­χων, αφού

Έγκλει­στη σε μια πα­ρα­τε­τα­μέ­νη ομορ­φιά / ψη­λα­φώ τα χα­ρα­κώ­μα­τα εσω­τε­ρι­κών εμ­φυ­λί­ων

Και εύ­χο­μαι μα­ζί με την Νά­για  Κυ­ρια­ζο­πού­λου: «Άντε να ανοί­ξουν οι και­ροί να πά­με και στη Δή­λο…».


Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Σ’ αυτό το έγχρωμο σκοτάδι

Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας: Στην φίλη Τζένη Μαστοράκη το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων Πηγή: ΟΣΔΕΛ

«[…] η γενιά μας, περιπετειώδες ανάγνωσμα σε συνέχειες», μου έγραψε η καλή μου φίληΤζένη Μαστοράκη στις 24 Ιουλίου του 2014, εννοώντας ότι δεν σταμάτησε η ποιητική γενιά του ’70 από την εμφανισή της μέχρι σήμερα να δημιουργεί.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας: Στην φίλη Τζένη Μαστοράκη το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων Πηγή: ΟΣΔΕΛ

Τα “Εν Άνδρω” Χάρτης 31 (Ιούλιος 2021)

Χάρτης – Μηνιαίο περιοδικό Λόγου και Τέχνης (hartismag.gr)

ποιήματα αφιερωμένα στον καθηγητή Θεοδόση Πυλαρινό.

ΕΝΑ

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Kaponis31FFerretti-epixr.xalkogr.1579.jpg

Υπερχείλιση πλημμύρας / Έως του καύσωνος προλεγόμενα / Εκεί όπου ο εγωισμός του ανέβαινε καβάλα
Στα ταξίδια των αρματωμένων ποιητών / Του σύμπαντος κόσμου.
Όμως τα εν Άνδρω ποιήματα που δεν γράφτηκαν / Ακόμη ματοβαμμένα απ’ τον ήλιο / Έρχονται κατά μυριάδες έντομα / Πινακοθήκες, καλώδια και εξοχικές καρέκλες / Και νερά εμφιαλωμένα εκ της πηγής
Την άνυδρη ψυχή μας να δροσίσουμε τώρα / Εν έτει εβδομήκοντα και δύο και ώρα / Δωδεκάτη μεσημβρινή.

ΔΥΟ

Σφραγίστηκε μαλακα η κατακόμβη / Στην Τήνο μέρες τώρα που τα ύδατα / Κατέκλυσαν τους δρόμους και την παραλία.
Ο Δημήτριος έφιππος αντικατέστησε τον φρουρό / Και σου κλέψε την δόξα στην μητρόπολη / Με τα τιμαλφή και τα ασημένια τάματα. / Η «ποίηση του Αιγαίου», είπα.
Όμως καθήμενος στην ξύλινη πολυθρόνα / Καβάλα στα ρομποτικά σου ποιήματα / Με τις πιτσιρίκες που χάιδευες / Ορίζοντάς τες ποιήτριες / Εκδίδοντας τα ρούχα τους / Έκλεβες τον οργασμό των στίχων τους
Εσύ ο δοξασμένος στιχοπλόκος.

ΤΡΙΑ

Τα ρείθρα ανασκάφτηκαν / Απ’ τον σεισμό στο νησί μας / Στην διαδήλωση που κατέκλυσε την μοναδική πλατεία / Πετάγονταν από ελεύθερους σκοπευτές / Βρίζοντας οι νησιώτες τους στεριανούς / Και τα μελαχρινά παιδιά τριγύρω / Με τα μαχαίρια στην κωλότσεπη. / Περίμεναν τις βάρκες του Αιγαίου, είπαν.
Ήταν ένα φθινόπωρο αμείλικτο φέτος / Με την υγρασία να φωλιάζει στους τοίχους / Του έρημου σπιτιού
Μιας γαλάζιας πόρτα μεταναστών αμετανόητων / Φωτιά πάνω στον σεισμό / Των δώδεκα ναυτικών μιλίων απ΄ την τσέπη σου, / Την τρύπια τ’ ουρανού / Του γαλάζιου, εδώ που τα λέμε, ουρανού μας.

ΤΕΣΣΕΡΑ

Τώρα τέλειωσε η έμπνευση μου / Τινάζοντας τα χρώματα με βίαιες πινελιές χρωστήρα / Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα / Στις αναθεωρήσεις των χθεσινών ερώτων σου / Αν θυμάσαι στο κρύο ξενοδοχείο στην Χίο
Που γυμνή ξάπλωνες σαν άρωμα από λεμονανθούς / Ένα ξενοδοχείο δηλαδή στην άκρη της θάλασσας
Ισορροπώντας κομψά στην κόψη του κύματος. / Που να θυμάμαι εγώ ο καμπίσιος την φωτιά / Στα μάτια
Και την υγρασία που φύλαγες στον κόρφο σου / Στα υγραμένα ρούχα μας / Στην Σάμο, την Ικαρία, την Χίο, την Μυτιλήνη / Όπου γυμνοί κολυμπούσαμε μια νύχτα από γυαλί / Σαν αντικατοπτρισμός της μνήμης.
«Το Αιγαίο ανήκει ΚΑΙ στα ψάρια του», είπες.


από την υπό έκδοση (ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ) συλλογή «Πυρήνες Υετού» (2013-2021)https://bold.adman.gr/banner?webspace=34703&iframe=yes&js=no&gennojs=yes&rnd=[random_number]

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τα “Εν Άνδρω” Χάρτης 31 (Ιούλιος 2021)

μυθιστόρημα για σας

ΠΑΝΟΣ  ΚΑΠΩΝΗΣ –   H ΙΩΑΝΝΑ ΜΕΣA ΣΤ’ ΑΣΠΡΑ – Μυθιστόρημα

Το μυθιστόρημα αυτό είναι απόλυτα προϊόν της φαντασίας και μυθοπλασίας του συγγραφέα και δεν έχει καμία σχέση με πραγματικές καταστάσεις ή υπαρκτά πρόσωπα του παρελθόντος ή του παρόντος. Τα ιστορικά ή πολιτικά στοιχεία που περιγράφονται και χαρακτηρίζουν το περιβάλλον του μυθιστορήματος, έχουν ληφθεί από παλιές εφημερίδες, περιοδικά επικαιρότητας και διάφορα πολιτικά, ιστορικά ή ενημερωτικά βιβλία, και ιδίως τα : Paul A. Porter «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα», εκδόσεις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Β’ έκδοση, Αθήνα 2008 & Μιχάλη Ψαλιδόπουλου «Επιτηρητές σε απόγνωση-Αμερικανοί Σύμβουλοι στην Ελλάδα 1947-1953», εκδόσεις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις,  Αθήνα 2013.

> «Η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα» / © Πάνος Καπώνης – Αθήνα 2023 – Σελίδες : 130 ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ στα κεντρικά βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις “ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ”.        

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο μυθιστόρημα για σας

Καλό ταξίδι Κώστα

Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ ΜΕΝΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ

1945-2021 + ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗΣ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καλό ταξίδι Κώστα

Περιοδικό “Χάρτης” 29

{ΜΑΪΟΣ 2021}

δοκίμιο >> Πάνος Καπώνης / Αλέκος Φλωράκης: Πενήντα δύο χρόνια στην ποίηση

Αλέκος Φλωράκης: Πενήντα δύο χρόνια στην ποίηση / Πάνος Καπώνης – Χάρτης (hartismag.gr)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Περιοδικό “Χάρτης” 29

Από τα εν Άνδρω

https://www.culturebook.gr/grafeion-poihsews/oi-poiites-aftoanthologoyntai/panos-kaponis-ta-en-andro-tria-tessera.html?fbclid=IwAR3TnXJBXFK5I31Iwct3xsqvsMCH-Ke0iWrsYwGr5tknhAma4kKikUVABK8

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ / τίτλοι ΤΡΙΑ & ΤΕΣΣΕΡΑ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Από τα εν Άνδρω

Του έρωτος το έαρ

Εν τω μέσω της Ανοίξεως για να ξεχνάμε λίγο τον covid-19 καθώς και άλλους ιούς

1Panos Caponis

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Του έρωτος το έαρ

Επίκαιρο 1821-2021

ΟΙ ΒΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ναι, ήρθαν οι αρμάδες / Που εμφανίστηκαν μέσα απ’ την ομίχλη / του Ναυαρίνου / να σώσουν την Άνδρο / όταν έψαχνα να βρω λεωφορείο / μιας άγονης γραμμής / να σου μιλήσω στα ίσια / «Σώστε τις βάρκες του Αιγαίου».

Κι ο φόβος / Μην έρθουν τα κόκκινα μπουλούκια / Από απέναντι / Και σύριζα στις κόκκινες γραμμές / Να γράψουν ιστορία / Σε ποια γαλάζια πατρίδα άραγε ; / Κι αυτό το Αρχιπέλαγος που καίγεται / Μια ξεχασμένη ποίηση / Είναι ;  

(Εικόνα : Πυρπόληση τούρκικης αρμάδας από Ναύαρχο Κανάρη)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Επίκαιρο 1821-2021

Εαρινή ισημερία 2021

Παγκόσμια Ημέρα Ποιήσεως 21 Μαρτίου 2021

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Εαρινή ισημερία 2021

ΤΟ  ΠΗΓΑΔΙ

Στην αδελφή μου

Εκεί δίπλα στο πέτρινο / Σπίτι μας / Υπήρχε ένα πηγάδι / Πέτρινο κι αυτό / Και κάθε μέρα / Το γέμιζα με τα δάκρυά μου / Και πάλι την άλλη μέρα / Όταν άδειαζε τις νύχτες / Τα πρωινά το ξεσκέπαζα / Κι από μέσα απ’ τα σκοτάδια / Έβγαιναν πεταλούδες / Όλες χρυσές / Όταν αντιφέγγιζαν στον ήλιο / Και σκέπαζαν τα μαλλιά της Μαρίας / Απέναντι. / Τώρα το πηγάδι το γκρέμισαν / Μαζί με το πέτρινο σπίτι μας / Και η οπή γέμισε λουλούδια / Που δεν ήθελαν να πεθάνουν.

Αγρίνιο 20 Ιανουαρίου 2020

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

ΑΛΕΚΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ Μια προσπάθεια εισαγωγής στην ποιητική του

This gallery contains 1 photo.

Ένα δοκίμιο του Πάνου Καπώνη ΑΛΕΚΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ Μια προσπάθεια εισαγωγής στην ποίηση του. Ο Αλέκος Ε. Φλωράκης είναι από τις πρώτες σημαντικές ποιητικές φωνές της Γενιάς του ’70, χαρακτηρισμός που επικράτησε στην κριτική αποτίμηση της Γενιάς αυτής, που ως όρος, … Continue reading

More Galleries | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΑΛΕΚΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ Μια προσπάθεια εισαγωγής στην ποιητική του

Καθηγητής Θεοδόσης Πυλαρινός

Σε ανύποπτο χρόνο με τον φίλο καθηγητή Θεοδόση Πυλαρινό.
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καθηγητής Θεοδόσης Πυλαρινός

ΚΡΙΤΙΚΕΣ / ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ / Πάνος Καπώνης: «Η Ύβρις» Θεοδόσης Πυλαρινός Δημοσιεύτηκε 11 Φεβρουαρίου 2020

https://diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/13676-i-yvris-kaponis

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΚΡΙΤΙΚΕΣ / ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ / Πάνος Καπώνης: «Η Ύβρις» Θεοδόσης Πυλαρινός Δημοσιεύτηκε 11 Φεβρουαρίου 2020

17 Νοεμβρίου 2020 · παρουσίαση de profuntis στις εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, 2ος κύκλος ποιητών της Γενιάς του ’70 (17-12-2019)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο 17 Νοεμβρίου 2020 · παρουσίαση de profuntis στις εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, 2ος κύκλος ποιητών της Γενιάς του ’70 (17-12-2019)

www.periou.gr/ανθούλα-δανιήλ-πάνος-καπώνης-η-υβρις/

 

ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Η ΥΒΡΙΣ

κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή   γιατί είναι αμίλητη και προχωράει»                      (Γιώργος  Σεφέρης, «Τελευταίος Σταθμός»)

Ο Πάνος Καπώνης μας είναι γνωστός περισσότερο ως ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας, στην παρούσα περίσταση, όμως, που εξέθρεψε η περιρρέουσα πολιτικο-κοινωνική ατμόσφαιρα εμφανίζεται ως πεζογράφος, με τον εμβληματικό τίτλο του βιβλίου του, Η ΄Υβρις. Ο Καπώνης είχε πάντα λόγο πολιτικό·  τώρα, όμως,  αποδεικνύεται ιδιαιτέρως  διεισδυτικός ερευνητής και πολιτικοκοινωνικός παρατηρητής. Η γενική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα τα τελευταία χρόνια και τα παρεπόμενά της, που τον πληγώνουν και τον εξοργίζουν,  θα πρέπει να ήταν η μίζα που έθεσε σε κίνηση τη συγγραφή του. Με όρους τραγωδίας, η διαπραχθείσα  Ύβρις, τον προκαλεί να μιλήσει.

Στο βιβλίο του, λοιπόν, ασχολείται με  την Ελλάδα όπως  εξελίχτηκε στο χρονικό διάστημα από τη μεταπολίτευση ως την περίοδο της κρίσης και μέχρι το 2012, οπότε σταματά η αφήγηση. Το  υλικό του, που πηγάζει κατευθείαν από τα πραγματικά γεγονότα, μεταπλάθεται δημιουργικά και του παρέχει την αναγκαία μάσκα για να καταγγείλει  πρόσωπα αληθινά και πολιτικές πράξεις, Τράπεζες, κόμματα και οργανισμούς. Ξεκοιλιάζει το θηρίο, διαβάζει τα εντόσθια και, σαν άλλος Τειρεσίας, καταγγέλλει το κακό που το βλέπει ολοζώντανο μπροστά του. Θυμώνει με την συμπαιγνία στην πλάτη του, για άλλη μια φορά, εξαπατημένου λαού.

Εν ολίγοις, η διαχείριση της εξουσίας, η διαφθορά και η διαπλοκή σε συνδυασμό με την ατιμωρησία που οδήγησε μια χώρα στον κοινωνικό αποκλεισμό, η απελπισία και τέλος η κατάρρευση σε όλα τα επίπεδα είναι ο καμβάς που πάνω του θα κεντήσει τις λεπτομέρειες αυτής της από χρόνια, προετοιμαζόμενης οικονομικής κατάρρευσης της χώρας που αποκάλυψε πως πίσω από το χάρτινο σκηνικό της ευημερίας, χυδαίοι άνθρωποι κινούσαν τα νήματα, με στόχο την εξουσία και το προσωπικό κέρδος. Καμουφλάζ δημοκρατίας, ασυδοσία, αλαζονεία εκείνων που κατάφεραν να κρατούν ηνία, γιουρούσι στο δημόσιο χρήμα, ρουσφετολογία, γενιές ψηφοφόρων που γαλουχήθηκαν με την κοινωνική ανοχή, διαπλοκή που αποτέλεσε μέσο επιβίωσης, ατιμωρησία που οδήγησε στη διαστρέβλωση τους συστήματος και κάθε αληθινής αξίας, ανάδειξη σε  κουλτούρα της απαξίας, ανηθικότητα που έφερε στον αφρό τους λίγους  «τυχερούς» που  απολάμβαναν με πλάγιους τρόπους  αυτά για τα οποία άλλοι μοχθούσαν και δεν μπορούσαν. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, Μάρκος Κατάνης, μέρος του μεταπολιτευτικού χώρου και μέλος, από της ιδρύσεώς του,  του  Κοινωνικού Κόμματος, επειδή προβλέπει ότι η μετάλλαξη του φιλόδοξου προγράμματος, για εύκολο πλουτισμό, θα καταλήξει σε βάρος του λαού, αποχωρεί από τον πολιτικό χώρο, διατηρεί όμως κάποιες επαφές με παλιούς συντρόφους, παιδιά του ελληνικού λαού, καλά χωμένους στο σύστημα και την εύκολη λεία. «Όλοι αυτοί οι κύριοι, που βγαίνουν από τα σπλάχνα (καθώς λένε) του αγωνιζόμενου Έθνους, δεν μας καλυτερεύουν, μας κάνουν χειρότερους», έγραφε ο Σεφέρης στις 22 Σεπτέμβρη 1944 (Μέρες Δ΄ 359)  και θαυμαστά ταιριάζουν όλα και στην παρούσα περίσταση. Ο Κατάνης, λοιπόν,  που δεν αντέχει να βλέπει την καταστροφή, βγαίνει από το παιχνίδι και αποσύρεται στον ιδιωτικό του βίο, ενώ οι άλλοι κάνουν ότι δεν βλέπουν το πείραμα των Μεγάλων Δυνάμεων, από τη μία, και τις βουλιμικές ορέξεις των πολιτικών της χώρας, από την άλλη. Έτσι σαν άλλος Δύσκολος του Μενάνδρου ή Μισάνθρωπος, του Σαίξπηρ και του Μολιέρου, πάντα οι συνθήκες ευνοούν τη γέννηση ενός τέτοιου, φεύγει μακριά από τον κόσμο, ιδιωτεύει,  και αναζητά το νόημα της ζωής στην ενασχόλησή του με την αρχαιότητα και τον μυστικισμό, με τον οποίο είχε μια παλιά εμπειρία ως φοιτητής, στη Δήλο. Αναζητά τον καρμικό έρωτα και τον βρίσκει στο πρόσωπο της Μάρθας, η οποία βγαίνει από το ίδιο σύστημα με ανάλογες εμπειρίες και έχει χωρίσει πρόσφατα από τον έκφυλο, γυναικά που κινεί καλά τα νήματα της διαπλοκής,  Έκτορα.

Στα πρόσωπα, που συνθέτουν τον χορό στη σύγχρονη τραγωδία, περιλαμβάνονται ο Αχιλλέας που παρενοχλούσε σεξουαλικά τη Μάρθα, πλάι στον οποίο εκείνη θήτευσε ως γραμματέας, η γυναίκα του Αχιλλέα η Δέσποινα, που ξοδεύει ασύστολα στο καζίνο και συναναστρέφεται με πλούσιους επιχειρηματίες για την εξεύρεση περισσότερων χρημάτων. Ο Οδυσσέας Κόρφης, που παριστάνει τον ποιητή, καλά μπλεγμένος και αυτός στα σκάνδαλα και τη διαπλοκή και που δεν μπόρεσε να γίνει δεκτός στο Εθνικό Συνδικάτο Συγγραφέων επειδή φρόντισε γι’ αυτό ο Αχιλλέας· ο Κόρφης  «του έφαγε μία γκομενίτσα!!!», δηλαδή.  Κάτι οι «γκομενίτσες», κάτι η χρεωκοπία της χώρας και κάτι ακόμα ο πολιτικός του παροπλισμός και ο Αχιλλέας που «η πολιτική είχε γίνει μια ερωμένη του» δεν άντεξε και πέθανε. Ο Μάρκος και η Μάρθα «μέσα από μυστικιστικές μυήσεις»  στο κάστρο των Ιπποτών, στους Δελφούς,  στην αρχαία Μαρώνεια και τέλος στην Σαμοθράκη, όπου βίωσαν την «καβειριακή εμπειρία», αποφάσισαν  να «αποτοξινωθούν από τη σάπια κοινωνική πραγματικότητα και να αλλάξουν τρόπο ζωής. Μακριά από την ύβρι του πολιτικού κύκλου που εμπλέκονταν, θα ζήσουν, πλέον, με ηρεμία, τιμιότητα και ανθρωπιά και  παρέα με τον Στέργιο και την Άρτεμη, θα ολοκληρώνουν την ιερή τετρακτύδα της φιλίας τους. Κι ενώ οδηγούμαστε προς το τέλος του βιβλίου και ο παλιός πολιτικός κόσμος έχει μείνει πίσω, η Δέσποινα στέλνει στον Μάρκο ένα ντοσιέ με τα χειρόγραφα ενός μυθιστορήματος του Αχιλλέα, που κάποτε είχε ξεκινήσει να γράφει χωρίς ποτέ να το ολοκληρώσει, γιατί σ’  εκείνον «θα είναι περισσότερο χρήσιμο». Ο Μάρκος φυλλομετρώντας το ντοσιέ, βρίσκει στο τέλος ένα σημείωμα, γραμμένο με τρεμάμενο χέρι σε εισαγωγικά: «Τώρα που μπορώ να γράψω ένα μυθιστόρημα δεν θέλω. Κυρίως γιατί το μυθιστόρημα έχει ταυτιστεί, χρόνια τώρα, ως φόρμα, μ’ έναν πολιτισμό που παρακμάζει μέσα από συνταγές αυταρέσκειας». Και αυτό είναι και το τέλος του βιβλίου· σαν μήνυμα του Αχιλλέα από τον άλλο κόσμο, με το οποίο ο συγγραφέας, εν μέρει, ακυρώνει τον εαυτό του, αλλά και μοιάζει σαν να λέει Θεός σχωρέστον τον υβριστή, πρώην σύντροφο. Σαν να χρειάστηκε να πεθάνει για να καταλάβει την Ύβρι που διέπραξε. Ωστόσο, αυτή η τελευταία πράξη του δράματος παρέχει  τη ζωτική ελπίδα ότι υπάρχει ακόμα σωτηρία.

Και έτσι,  ο Καπώνης,  με τον ευφυή κύκλο που έκανε,  δεν επιτρέπει στο σκοτάδι να καταπιεί το φως, γιατί θέλει να δει το φως να λάμπει πάλι. Άλλωστε τα φωτεινά ιντερμέδια στους αρχαιολογικούς χώρους που επισκέφτηκε έχουν παίξει το ρόλο τους στην αποκάλυψη της πραγματικής αληθινής ζωής.  Σαν  άνθρωπος που ξέρει πλέον καλά και από μέσα πώς λειτουργεί το σύστημα, αλλά και σαν άνθρωπος των Γραμμάτων από τα οποία διδάχτηκε την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια, θα δείξει το δρόμο στον κόσμο,  ακόμα και στον ανανήψαντα παλιό συνοδοιπόρο.

Η ζωή προχωράει με τη συγχώρεση των απολωλότων προβάτων· προβάτων όμως όχι λύκων …  Ο Σεφέρης έλεγε ότι η πρόοδος βρίσκεται στο «προχώρεμα»  όχι στο σταμάτημα. Από τη φύση της λοιπόν η ζωή  έχει ένα μέγα ατού, προχωράει, έστω και αν «θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι  στους τροχούς/ θέλει οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους» για να κελαηδήσουν τα χελιδόνια της άνοιξης, όπως έψαλε ο Οδυσσέας Ελύτης στο Άξιον Εστί.  

Το βιβλίο μπορεί να θεωρηθεί ντοκουμέντο, όσον αφορά το πολικό μέρος του, και εφόσον ο Καπώνης θέτει τα δάχτυλα επί των τύπων των ήλων, όμως είναι καλογραμμένη λογοτεχνία, με μία άδηλη, αλλά αρκετά καλά διακριτή συμβουλή: Μακριά από την πολιτική και την εξουσία. 

Posted on by Panos | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ανθούλα Δανιήλ: Πάνος Καπώνης, Η ΄Υβρις – Εκδόσεις Παρουσία, 2017

Μοιρόγραφτο” ποίηση  >> Γιάννης Πανούσης >> εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα 2018 >>  σελ.126. ISBN 978-960-08-0793-6                                                                                                                             

 Persona libera   Μετά από χρόνια ένας “ελεύθερος άνθρωπος / ελεύθερο πρόσωπο (persona libera)”, ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης, γνωστός κατά τα άλλα και με άλλες δημόσιες ιδιότητες, όχι όμως του ποιητή, αποφάσισε να βγει από την ιδιότυπη ποιητική του “αφάνεια” και να εκδώσει την πρώτη – με το όνομά του – ποιητική συλλογή με τον τίτλο “Μοιρόγραφτο” από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρη (Αθήνα 2018).  Πριν να μου κάνει την τιμή να μου εγχειρίσει ένα αντίτυπο του βιβλίου του αυτού, ως “αντίδωρο”, άκουγα συχνά πυκνά διάφορους στίχους του, από έναν γνωστό

Continue reading

Posted on by Panos | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Persona libera

Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας: Στον Διονύση Καψάλη το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων Πηγή: www.lifo.gr

Από την έκθεση του γλύπτη ΘΟΔΩΡΟΥ στην Δημοτική Πινακοθήκη Αγρινίου. Από αριστερά οι : Χρ. Γαρουφαλής Δ/ντης Πινακοθήκης, ζωγράφος, ο γλύπτης Θόδωρος (Παπαδημητρίου), Διονύσης Καψάλης, ποιητής Δ/ντής Μορφ. Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, Γιώργος Παπαναστασίου Δήμαρχος Αγρινίου και Πάνος Καπώνης, ποιητής.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας: Στον Διονύση Καψάλη το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων Πηγή: www.lifo.gr

Οι νερένιες ημέρες

Νερένιες ημέρες
γι αυτούς που κολυμπάνε στον εαυτό τους
και για τους άλλους στις παραλίες
ανάμεσα στις γυμνές πατούσες
και τις στημένες ομπρέλες
ενός ήλιου ξεφτισμένου χλωμού

Απογεύματα στο έλεος της θάλασσας
και μόλις ξεκίνησε το καλοκαίρι
που μου το γράφεις σαν δικό σου λαμπερό
μ’ έναν έρωτα τριγύρω στα βότσαλα
να μου ζητάει φωτιά για το τσιγάρο του
και τα μάτια σου κλεισμένα στα σκούρα γυαλιά.

BIBLIOTHEQUE.GR
Πως νομίζεις ότι αυτή η θαλασσινή αίσθηση αναδύεται ξαφνικά απ’ τα κύματα
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι νερένιες ημέρες

Κριτική παρουσίαση του μυθιστορήματος Η ΥΒΡΙΣ

Στο λογοτεχνικό περιοδικό “Νέα Ευθύνη” που κυκλοφορεί ήδη, (τχ 40-41/ Ιανουάριος-Ιούνιος 2018) δημοσιεύεται κριτική παρουσίαση του μυθοστορήματός μου Η ΥΒΡΙΣ από τον καθηγητή Θεοδόση Πυλαρινό με τίτλο “Ύβρις και Νέμεσις”. https://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=e8e6c520-b706-4f99-b9dc-14e3c16ce2fe

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κριτική παρουσίαση του μυθιστορήματος Η ΥΒΡΙΣ

Ενημέρωση για το βιβλίο Η ΥΒΡΙΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ “Η ΥΒΡΙΣ”
Μπορείτε να ΔΕΙΤΕ ή να στείλετε μήνυμα :Panos Caponisστο  https://www.facebook.com/groups/1318648668159904/
ή στο e-mail : panos@caponis.gr
https://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=e8e6c520-b706-4f99-b9dc-14e3c16ce2fe
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ενημέρωση για το βιβλίο Η ΥΒΡΙΣ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Συνέντευξη Αλέξη Ζήρα (απόσπασμα)

“[…] Δεν σας ρώτησα ως τώρα τίποτε για την ασχολία σας με τους ποιητές και τις ποιήτριες της γενιάς του ’70. Πώς έτυχε και ενδιαφερθήκατε τόσο έντονα και μακροχρόνια για το έργο τους, σε σημείο που να θεωρείστε εδώ και χρόνια ο κατεξοχήν γραμματολόγος και κριτικός τους;

Απ.: Να σας πω… Μερικούς ποιητές τους γνώριζα από κοινές παρέες τον καιρό της δικτατορίας. Τον Στεριάδη, τον Βαλαβανίδη, τον Παναγιώτου, τον Καπώνη – τον Τραϊανό στη Θεσσαλονίκη. Μετά το ’71 είχα πια γυρίσει στην Αθήνα […]
Από συνέντευξη του κριτικού λογοτεχνίας Αλέξη Ζήρα (διάστιχο 22-3-2018) https://mail.google.com/mail/ca/u/0/#inbox/1624caf5638d2b26)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Συνέντευξη Αλέξη Ζήρα (απόσπασμα)

η `Υβρις

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο η `Υβρις

“Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ’70 ΚΑΙ ΠΑΛΙ”


https://mail.google.com/mail/ca/u/0/#inbox/1623e0d0a2505fe3

“Η γενιά του ’70 και πάλι”
Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη (απόσπασμα)
Η Νέα Εστία αφιερώνει το πιο πρόσφατο τεύχος της (#1875, Δεκέμβριος 2017) στη Γενιά του ᾽70, όπως την βάφτισε ο Βασίλης Στεριάδης. … Στο τεύχος της Νέας Εστίας φιλοξενούνται εμπεριστατωμένες μελέτες για τη Γενιά του ᾽70(υπογράφουν οι: Ευριπίδης Γαραντούδης και Θεοδόσης Πυλαρινός, Δώρα Μεντή, Κώστας Βούλγαρης, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ανθούλα Δανιήλ, Ηλίας Κεφάλας, Μορφία Μάλλη, κ.ά)…., προσωπικές μαρτυρίες και ενθυμήσεις πρωταγωνιστών της γενιάς (υπογράφουν οι: Γιώργος Βέης, Γιώργος Μαρκόπουλος, Δημήτρης Καλοκύρης, Τζένη Μαστοράκη, Ντίνος Σιώτης, Γιάννης Πατίλης, Πάνος Καπώνης, κ.ά.), ενώ απολαμβάνουμε και μια λίαν ενδεικτική ανθολογία ποίησης των πιο χαρακτηριστικών δημιουργών της γενιάς αυτής (Ευγένιος Αρανίτσης, Μιχάλης Γκανάς, Κατερίνα Γώγου, Χριστόφορος Λιοντάκης, Ερρίκος Μπελιές, Νατάσα Χατζηδάκι, Μανόλης Πρατικάκης, κ.ά.)

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο “Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ’70 ΚΑΙ ΠΑΛΙ”

Το Παλτό Του Πόε

[Το Παλτό Του Πόε] Του Πάνου Καπώνη On 21 February, 2018 by BIBLIOTHEQUE

Ι. Το ζεστό παλτό ως σύμβολο του ψύχους / απορροφούσε τις νυφάδες του χιονιού / όταν οι άνεμοι απεργούσαν για χάρη μας / έστω κι εάν ήμασταν συνεχώς ερωτευμένοι.
Όταν μπαίναμε σε κλιματιζόμενους χώρους / το παλτό μας νοσταλγούσε την βροχή
και τα θραύσματα του χειμωνιάτικου πάγου / χωρίς να δείχνει κάποια κατανόηση.

ΙΙ. Το παλτό του Πόε όμως έκλεισε το φως / καταμεσήμερα μήνα Δεκέμβριο με κρύο σάν ξεκρέμαστο ρούχο άδειο σωμάτων / που δεν φοριέται άλλο πια. / Και ενώ το φεγγαράκι φώτιζε νύχτα το παλτό, / το ένδυμα υπερίπτατο των προσδοκιών μας / και για κάθε ενδεχόμενο το οδήγησαν βιαίως / στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα για τα / δέοντα όπου του απαγγέλθηκε η κατηγορία / της συσκότισης κατ’ επάγγελμα και της / κατ’ εξακολούθηση διακοπής του φωτός.

ΙΙΙ. Έτσι λοιπόν το παλτό και ο Έντγκαρ / χώρισαν σαν δύο παλιοί καλοί φίλοι / χωρίς κανέναν ήχο επερχόμενης καταστροφής / κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

 

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Το Παλτό Του Πόε

ΣΑΠΦΩ

 Δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό ΑΠΟΙΚΙΑ (23-12-2017) http://apoikia.gr/kaponis-panos-sappho-poiima/
 
 
 
ΣΑΠΦΩ

Την Σαπφώ εγώ δεν την γνώριζα / αλλά μου βγήκε από αριστερά πεταρίζοντας /
τα λεσβιακά μακριά της ματοτσίνορα / όταν στα αμυγδαλωτά πελώρια μάτια
ιρίδιζαν ονειρικά χρωματιστά ποιήματα.

Όταν όμως κάθισε δίπλα μου στο αυτοκίνητο / έσφιξε τα γόνατά της το ’να με τ’ άλλο
σαν να ντρεπόταν να μου πει «σ’ αγαπώ» / ή «εγώ ξέρεις μένω με τα κορίτσια στο νησί
όπου θεϊκά επαναλαμβάνομαι αιώνες τώρα».

Ακόμη έλεγε ότι αυτό το «Κέλομαί σε Γογγύλα» / δεν την εκφράζει πλέον, ούτε την ίδια την Αφροδίτη / και ότι έξω στα μεγάλα δάση έχει περισσότερη δροσιά
όπου μοσχοβολά το τρυφερό ανοιξιάτικο χορτάρι / ή ο έρωτας που ευωδίαζε όταν έπεφτε ο ήλιος.

Έπειτα μου έδειξε τις χαρακιές στο στήθος της / που της χάραξε ο Χάραξος γράφοντας το ποίημα
που βρέθηκε στον πάπυρο σε souq της Αιγύπτου / ἀλλ’ ἄϊ θρύληϲθα Χάραξον ἔλθην
νᾶϊ ϲὺµ πλέαι· τὰ µέν̣, οἴο̣µα̣ι, Ζεῦϲ οἶδε ϲύµπαντέϲ τε θέοι· ϲὲ δ’̣ οὐ χρῆ
ταῦτα νόειϲθαι.

Μετά ταύτα το αυτοκίνητο μου απογειώθηκε. / Έτσι μου είπαν.

~.~ Από την ποιητική συλλογή: Πυρήνες Υετού

(Σ.τ.Π. Δύο ανέκδοτα ποιήματα της Σαπφούς ταυτοποιήθηκαν από τον Βρετανό Ντιρκ Όμπινκ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Τα δυο ποιήματα ανακαλύφθηκαν όταν ο ιδιοκτήτης ενός αρχαίου πάπυρου, που χρονολογείται από τον 3ο αι. μ.Χ., ζήτησε τη γνώμη του καθηγητή για το ελληνικό κείμενο. Όπως σχολίασε ο Άλμπερτ Χένριξ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, «τα νέα ποιήματα της Σαπφούς είναι εκπληκτικά. Το ένα από τα δύο ποιήματα μιλάει για τον Χάραξο και τον Λάριχο». )

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΣΑΠΦΩ

Μόλις κυκλοφόρησε

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μόλις κυκλοφόρησε

http://thehellenicmail.gr/images/THMpdf/thm_333_hi.pdf > Αφιέρωμα στο Αγρίνιο.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο http://thehellenicmail.gr/images/THMpdf/thm_333_hi.pdf > Αφιέρωμα στο Αγρίνιο.

Από την παρουσίαση του μυθιστορατος Η ΥΒΡΙΣ

www.bookiyvris.com  & https://www.youtube.com/watch?v=64yfopekqLI

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Από την παρουσίαση του μυθιστορατος Η ΥΒΡΙΣ

Βενετία 2017

[aqua alta] του Πάνου Καπώνη

Posted in Uncategorized | Leave a comment

http://thehellenicmail.gr/images/THMpdf/thm_333_hi.pdf > Αφιέρωμα στο Αγρίνιο. Στην σελίδα 15 δημοσιεύεται ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα Η ΥΒΡΙΣ.: Προσωπογραφίες (σελ. 15)
ΕΝΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ : «Η Ύβρις» του Πάνου Καπώνη για θεραπεία στο “σάπιο σύστημα”.
Ο Πάνος Καπώνης, γιός του ιερέα Δημοσθένη Καπώνη και της Καλέργας Χαβέλλα από τους αρχικούς ποιητές της γενιάς του ‘70, γεννήθηκε στο Αγρίνιο (1947). Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια… Συνεχίστε την ανάγνωση                             thehellenicmail.gr THEHELLENICMAIL.GR

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Ένα ποίημα του καλοκαιριού

[ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ] Του Πάνου Καπώνη

On 20 November, 2017 by BIBLIOTHEQUE

Η θάλασσα / μπροστά στα πόδια σου διάφανη / σαν την καρδιά των αγνών ψαράδων
που γλύτωσαν απ’ τις μέδουσες / του φετινού καλοκαιριού.

Οι μέδουσες / κρυφά ανάμεσα στα κύματα / βρήκαν την θάλασσα γυαλί σαν χρυσαλλίδα
και το κορμί σου ασπόνδυλο υπονοούμενο / που μεταμορφώθηκε ως θνητή γοργόνα
στα τραπέζια της παραλίας μ’ ένα κρασί / Στο χέρι σου
και διάφανες αργές νιφάδες σταγόνες / αερικά λόγια που χάθηκαν στον ορίζοντα
όταν την ομορφιά σου πρόδωσες στον Ναό / της Αθηνάς εξουσιάστρια εσύ ιέρεια της
μες τις λευκές αισθήτες του κορμιού σου.

Εάλω, όπως ο αρχαίος αόριστος του αλίσκομαι !

[Από την ανέκδοτη συλλογή “Πυρήνες Ομίχλης]

 

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Το video της παρουσίασης του βιβλίου Η ΥΒΡΙΣ

Το video της παρουσίασης του βιβλίου Η ΥΒΡΙΣ (κλικ πάνω στην λέξη Η Ύβρις )

| The Internet Book Database || Βιβλία, Παρουσιάσεις, Κριτικές, Προτάσεις
IBDB.GR
Posted in Uncategorized | Leave a comment

Παρουσίαση βιβλίου του Θ. Πυλαρινού

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Μοναδική συνάντηση των ποιητών της Γενιάς του ’70


Η Εταιρεία Συγγραφέων και η Έλενα Στριγγάρη είχαν την πρωτοβουλία να προκαλέσουν την μαζική συνάντηση των εν ζωή ποιητών της Γενιάς του ’70. Δευτέρα 23/10/2017 οι ποιητές της Γενιάς του ’70 συναντηθήκαμε σε μια βραδιά ή, αν θέλετε, για να θυμηθούμε τον Νίκο Νικολαϊδη, “τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα”]. Παραβρέθηκαν με αλφαβητική σειρά :Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Δημήτρης Αλεξίου,Γιώργος Βέης, Ηλίας Γκρης,Γιάννης Ευσταθιάδης, Ιωάννα Ζερβού, Αλέξης Ζήρας,Απόστολος Ζώτος, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Αλέξανδρος Ίσαρης, Δημήτρης Καλοκύρης, Πάνος Καπώνης, Ηλίας Κεφάλας, Πάνος Κυπαρίσσης, Νίκος Λάζαρης, Κώστας Λάνταβος, Γιώργος Μαρκόπουλος,  Θανάσης Μαρκόπουλος, Νίκος Μοσχοβάκος, Αθηνά Παπαδάκη, Μανώλης Πρατικάκης, Κώστας Σοφιανός, Έλενα Στριγγάρη,  Γιάννης Υφαντής,  Αλέκος Φλωράκης,  Αντώνης Φωστιέρης, Δήμητρα χριστοδούλου, Γιώργος Χουλιάρας,Τηλέμαχος Χυτήρης.    Ο Μιχάλης Γκανάς κι ο Αναστάσης Βιστωνίτης έφθασαν λίγο αργότερα.

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Από τις εκδόσεις ΠΑΡΟΥΣΙΑ 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ για την παρουσίαση του μυθιστορήματος Η ΥΒΡΙΣ στις 18 Οκτωβρίου 2017 ώρα 20.00′ στο Polis Art Cafe (Αίθριο Στοάς Αρσακείου) Πεσμαζόγλου 5 & Πανεπιστημίου.                 Το βιβλίο θα παρουσιάσουν : o k. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ καθηγητής Πανεπιστημίου, συγγραφέας και ο καθηγητής Πανεπιστημίου Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και συγγραφέας k. ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ,  με συντονιστή τον δημοσιογράφο k. ΠΑΝΟ ΣΟΜΠΟΛΟ πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ. Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα θα διαβάσει η ηθοποιός κυρία ΛΟΥΚΙΑ ΠΙΣΤΙΟΛΑ   
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=500095643678385&set=gm.742927109229504&type=3

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Η ΥΒΡΙΣ video παρουσίασης

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Το τέλος της θάλασσας

08 Οκτ 2017Λόγοι των Φίλων: Κείμενα«Το τέλος της θάλασσας», ένα ποίημα του Πάνου Καπώνη Από Κατερίνα Ευαγγέλου – Κίσσα /
LOGOGRAFIS.GR
Posted in Uncategorized | Leave a comment

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΣΗΜΕΡΑ 10.00′ στην εκπρομπή Σκόρπιες Σκέψεις της Χάρις Παρασκευοπούλου  http://live24.gr/radio/generic.jsp?sid=1852


 

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Το τέλος των χρωμάτων

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

Κοιτάζω
τα χρώματα που αλλάζουν στο τέλος
του καλοκαιριού
στις αναπάντητες κλήσεις των φίλων
που μας εγκατέλειψαν μεσούσης εποχής
ως μικρά ανθρωπάκια που κολυμπάνε
στις ψευδαισθήσεις τους.

Κοιτάζω το γαλάζιο του σύμπαντος
κόσμου με τα ποδήλατα
που εμβαπτίζονται κατακόκκινα
στους δρόμους
και τις αναχωρήσεις των ονείρων
των επιβατών τους στην απομάγευση
των νέων χλωμών απογευμάτων

Κοιτάζω
το τέλος των χρωμάτων στα πρόσωπα
στις ξεφλουδισμενες απ’ τον ήλιο πλάτες                                                                                     των λουoμένων κοριτσιών που τριγυρίζουν
με τα ποτήρια της γρανίτας στα χέρια τους.

Απλώς κοιτάζω αγάπη μου !!
                                                                   

 Από την ανέκδοτη συλλογή “Πυρήνες Ομίχλης”  –  Μια Κυριακή του Αυγούστου
Posted in Uncategorized | Leave a comment

Για τον Γ. Μαρκόπουλο

Ένα υπέροχο βιβλίο από τον καθ. Θεοδόση Πυλαρινό με κριτικά κείμενα για την ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου από τις εκδόσεις “Αιγαίον” της Λευκωσίας Κύπρου (2017) με τίτλο “Για τον Γιώργο Μαρκόπουλο”, στο οποίο περιλαμβάνονται και δύο κείμενα μου, το “Φεγγάρι και το αεροπλάνο” (2010) και “Αναμνήσεις από την ποίηση VI – Γιώργος Μαρκόπουλος” (2016).

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Το νέο site του βιβλίου “Η ΥΒΡΙΣ” www.bookiyvris.com

Η νέα ιστοσελίδα του βιβλίου Η ΥΒΡΙΣ > www.bookiyvris.com / Διάθεση μέσω Βιβλιοπωλείων : http://www.bookiyvris.com/435084640

http://www.bookiyvris.com
Posted in Uncategorized | Leave a comment

Καλό ταξίδι στον Λευτέρη ΚΑΠΩΝΗ

Τα γράμματα και ο πολιτισμός είχαν σήμερα (01-06-2917) μια απώλεια. Μας άφησε χρόνους ο αγαπητός μου φίλος, συνομήλικος,   συγγραφέας και σεναριογράφος ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΠΩΝΗΣ. Καλό του ταξίδι.

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Χάρη Πάτση

To σχετικό λήμμα με εκτενές βιογραφικό και ποιήματα διαχρονικά από όλες τις ποιητικές συλλογές στην Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Χάρη Πάτση, που ήδη κυκλοφορεί :

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Άρθρο στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” 23-4-2017

Δύο κορίτσια στον Εθνικό Διχασμό

Η Ελένη Πριοβόλου, που έχει συμβάλει πολλαπλά στα ελληνικά γράμματα με τα 27 μέχρι τώρα βιβλία της για παιδιά και μεγάλους, έρχεται με το τελευταίο, μέσα από την εσωτερική της ανάγκη, να μας εμβαπτίσει στα νάματα της Αιτωλίας και του γενέθλιου τόπου μας.

https://youtu.be/64yfopekqLI

Η Ελένη Πριοβόλου, που έχει συμβάλει πολλαπλά στα ελληνικά γράμματα με τα 27 μέχρι τώρα βιβλία της για παιδιά και μεγάλους, έρχεται με το τελευταίο, …
TOVIMA.GR
Posted in Uncategorized | Leave a comment

Κεντρική διάθεση μυθιστορήματος “Η ΥΒΡΙΣ”

 

 

 

 

 

 

Επίσης διάθεση από την εταιρεία > Σ. ΜΠΑΤΣΙΟΥΛΑΣ, Αναγνωστοπούλου 9, 10673 Αθήνα. Τηλ: 210 3315186. 2130 229425. FAX: 210 3315186. E-mail: info@batsioulas.gr. Web site: www.batsioulas.gr

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Το μυθιστόρημα του Πάνου Καπώνη “Η ΥΒΡΙΣ” κυκλοφορεί. Στα καλά βιβλιοπωλεία

www.bookiyvris.com

Posted in Uncategorized | Leave a comment

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

1947-2017 : ΓΕΝΕΘΛΙΑ >  70 ΧΡΟΝΙΑ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Posted in Uncategorized | Leave a comment

ΜΕΓΑΡΟ ΠΑΛΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣ 21-3-17 Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

 

Posted in Uncategorized | Leave a comment

21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 : Παγκόσμια Ημέρα Ποιήσεως

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ : Δεν κυκλοφορεί, δεν πωλείται και ως εκ τούτου δεν διαβάζεται. Κατά τα άλλα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους ποιητές !!gr

Posted in Uncategorized | Leave a comment

στα ΕΛΤΑ η ανθολογία του Ηλία Γκρη [Παλιά Βουλή 21-03-2017]

συμμετέχει ο Πάνος Καπώνης με το ποίημα “Ο ταχυδρόμος του Αχέροντα”.

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Χαλάνδρι 13-03-2017 εκδήλωση Αιτωλών & Ακαρνάνων

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Στο βιβλιοπωλείο “επί λέξει” 14-03-2017

Εντυπωσίασε η παρουσίαση του βιβλίου της Ελενης Πριόβολου Μετά Φόβου και ιδιαίτερα οι εισηγήσεις των συγγραφέων Ανδρέα Μήτσου και Πάνου Καπώνη.

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 21 Μαρτίου 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, η Εταιρεία Συγγραφέων και η ΕΡΤ συνεορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στις 21 Μαρτίου 2017, στην Παλαιά Βουλή στις 19:30, με μια μεγάλη εκδήλωση βασισμένη στην ανθολογία του ποιητή Ηλία Γκρή : Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΦΕΡΝΕΙ  ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ > Θα απευθύνουν χαιρετισμό η Πρόεδρος των ΕΛΤΑ Ευφροσύνη Σταυράκη, ο Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων Δημήτρης Καλοκύρης, και ο Πρόεδρος της ΕΡΤ Διονύσης Τσακνής. Την ανθολογία που εξέδωσαν τα ΕΛΤΑ, και περιλαμβάνει σχεδόν 160 ποιητές, θα παρουσιάσει ο κριτικός λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας. Θα διαβάσουν τα ανθολογούμενα ποιήματά τους, ποιήτριες και ποιητές από όλο το φάσμα της νεότερης ποίησης, αρχής γενομένης απ’τη γενιά του ’50 (Γιάννης Δάλλας, Τίτος Πατρίκιος), μέχρι και πολύ νεότερους ποιητές της εποχής μας. Θα προλογίσει και θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Γιάννης Τζανετάκος και θα παίξει μουσική το περίφημο κουαρτέτο εγχόρδων L’anima, σε έργα λόγιας μουσικής Θωμά Μπακαλάκου. Οι σαράντα εν συνόλω συμμετέχοντες ποιητές που θα διαβάσουν ποιήματά τους από την ανθολογία είναι :  Κατερίνα Αυγέρη, Τίτος Πατρίκιος, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Λευτέρης Πούλιος, Αθηνά Παπαδάκη, Λουκάς Αξελός, Δημήτρης Καλοκύρης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Γιάννης Ευσταθιάδης, Άννα Γρίβα, Τάσος Πορφύρης, Γιώργος Χουλιάρας, Αχιλλέας ΚατσαρΠάνος Καπώνης, ός, Δημήτρης Αλεξίου, Νίκος Αντωνάτος, Μάνος Ελευθερίου, Μαριγώ Αλεξοπούλου, Γιάννης Δάλλας, Αλέξιος Μάινας, Νάσος Βαγενάς, Παναγιώτης Μηλιώτης, Ηρώ Νικοπούλου, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Γιάννης Κουβαράς, Γιάννης Τζανετάκης, Ειρήνη Μαργαρίτη, Γιώργος Μπλάνας, Κώστας Καναβούρης, Αργύρης Μαρνέρος, Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Ιωσήφ Βεντούρας (το ποίημά του θα διαβάσει η συγγραφέας Αγγελική Στρατηγοπούλου),  Ανδρέας Μιχαηλίδης, Βάγια Κάλφα, Κώστας Μαρδάς, Ελένη Χωρεάνθη, Πάνος Καπώνης, Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, Κωστής Τριανταφύλλου, Πόλυ Μαμακάκη και Ηλίας Γκρής. Την εκδήλωση θα μεταδώσει απευθείας το «Τρίτο Πρόγραμμα». Χ ο ρ η γ ό ς  Ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α ς  Ε Ρ Τ

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Λεπτομέρειες για την έκδοση του μυθιστορήματος “Η ΥΒΡΙΣ” θα μπορείτε να βλέπετε στiς ιστοσελίδες : https://www.facebook.com/groups/1318648668159904/?ref=bookmarks & http://www.bookiyvris.com

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Μόλις οριστικοποιήθηκε το εξώφυλλο.

Posted in Uncategorized | Leave a comment

21 Μαρτίου ’17 > Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ (ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥς 30 ΜΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ)

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Καλό ταξίδι καλή μου φίλη

                                                                            Νατάσα Χατζιδάκι, από τις μεγαλύτερες                                                                               Ποιήτριες της ποιητικής Γενιάς του ’70. ΚΑΛΟ σου ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΝΑΤΑΣΑ. 

Posted in Uncategorized | Leave a comment

19-12-2016 παρουσίαση του ποιητή Αντ. Φωστιέρη στο Σπίτι της Κύπρου

dscn5830-1024x768 dscn5878-1024x768

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Αφιέρωμα στον Αλέκο Φλωράκη 12-12-2016 Καφέ Φίλιον

15493743_10154314130093893_571960949037043079_o15403755_10154314129393893_2565321307606015602_o%cf%86%ce%bb%ce%bf%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%b7%cf%8215540653_10154314130968893_4298729519603002701_o

Posted in Uncategorized | Leave a comment

ΠΡΕΣΒΕΙΑ της ΚΥΠΡΟΥ 08-11-2016

Από την εκδήλωση για τα 50 χρόνια στην λογοτεχνία του Πάνου Καπώνη. Σπίτι της Κύπρου στις 8 Νοεμβρίου 2016.1084d1212131084d1212211084d1212391084d1212471084d1212061084d121205

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Πρόσκληση > 1966-2016 ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

spitikyprou-1

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Μετά τον Γιώργο Μαρκόπουλο, ο Πάνος Καπώνης στο Σπίτι της Κύπρου

 

08.11.2016 ΤΡΙΤΗ | 8.00 μ.μ. ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ > ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Συζητώντας με τους ποιητέςpylarinos

Συζητούν βλέποντας 12308653_167063660314920_5592666046200676714_nπαλιές φωτογραφίες ο ποιητής Πάνος Καπώνης με τον καθηγητή Λογοτεχνίας Θεοδόση Πυλαρινό.

Posted in Uncategorized | Leave a comment

προσεχώς

14448858_324649574556327_2194024538589420756_n

Posted in Uncategorized | Leave a comment

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο