Λόγος

«[…] η γενιά μας, περιπετειώδες ανάγνωσμα σε συνέχειες», μου έγραψε η καλή μου φίληΤζένη Μαστοράκη στις 24 Ιουλίου του 2014, εννοώντας ότι δεν σταμάτησε η ποιητική γενιά του ’70 από την εμφανισή της μέχρι σήμερα να δημιουργεί.

Χάρτης – Μηνιαίο περιοδικό Λόγου και Τέχνης (hartismag.gr)

ποιήματα αφιερωμένα στον καθηγητή Θεοδόση Πυλαρινό.

ΕΝΑ

Υπερχείλιση πλημμύρας / Έως του καύσωνος προλεγόμενα / Εκεί όπου ο εγωισμός του ανέβαινε καβάλα
Στα ταξίδια των αρματωμένων ποιητών / Του σύμπαντος κόσμου.
Όμως τα εν Άνδρω ποιήματα που δεν γράφτηκαν / Ακόμη ματοβαμμένα απ’ τον ήλιο / Έρχονται κατά μυριάδες έντομα / Πινακοθήκες, καλώδια και εξοχικές καρέκλες / Και νερά εμφιαλωμένα εκ της πηγής
Την άνυδρη ψυχή μας να δροσίσουμε τώρα / Εν έτει εβδομήκοντα και δύο και ώρα / Δωδεκάτη μεσημβρινή.

ΔΥΟ

Σφραγίστηκε μαλακα η κατακόμβη / Στην Τήνο μέρες τώρα που τα ύδατα / Κατέκλυσαν τους δρόμους και την παραλία.
Ο Δημήτριος έφιππος αντικατέστησε τον φρουρό / Και σου κλέψε την δόξα στην μητρόπολη / Με τα τιμαλφή και τα ασημένια τάματα. / Η «ποίηση του Αιγαίου», είπα.
Όμως καθήμενος στην ξύλινη πολυθρόνα / Καβάλα στα ρομποτικά σου ποιήματα / Με τις πιτσιρίκες που χάιδευες / Ορίζοντάς τες ποιήτριες / Εκδίδοντας τα ρούχα τους / Έκλεβες τον οργασμό των στίχων τους
Εσύ ο δοξασμένος στιχοπλόκος.

ΤΡΙΑ

Τα ρείθρα ανασκάφτηκαν / Απ’ τον σεισμό στο νησί μας / Στην διαδήλωση που κατέκλυσε την μοναδική πλατεία / Πετάγονταν από ελεύθερους σκοπευτές / Βρίζοντας οι νησιώτες τους στεριανούς / Και τα μελαχρινά παιδιά τριγύρω / Με τα μαχαίρια στην κωλότσεπη. / Περίμεναν τις βάρκες του Αιγαίου, είπαν.
Ήταν ένα φθινόπωρο αμείλικτο φέτος / Με την υγρασία να φωλιάζει στους τοίχους / Του έρημου σπιτιού
Μιας γαλάζιας πόρτα μεταναστών αμετανόητων / Φωτιά πάνω στον σεισμό / Των δώδεκα ναυτικών μιλίων απ΄ την τσέπη σου, / Την τρύπια τ’ ουρανού / Του γαλάζιου, εδώ που τα λέμε, ουρανού μας.

ΤΕΣΣΕΡΑ

Τώρα τέλειωσε η έμπνευση μου / Τινάζοντας τα χρώματα με βίαιες πινελιές χρωστήρα / Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα / Στις αναθεωρήσεις των χθεσινών ερώτων σου / Αν θυμάσαι στο κρύο ξενοδοχείο στην Χίο
Που γυμνή ξάπλωνες σαν άρωμα από λεμονανθούς / Ένα ξενοδοχείο δηλαδή στην άκρη της θάλασσας
Ισορροπώντας κομψά στην κόψη του κύματος. / Που να θυμάμαι εγώ ο καμπίσιος την φωτιά / Στα μάτια
Και την υγρασία που φύλαγες στον κόρφο σου / Στα υγραμένα ρούχα μας / Στην Σάμο, την Ικαρία, την Χίο, την Μυτιλήνη / Όπου γυμνοί κολυμπούσαμε μια νύχτα από γυαλί / Σαν αντικατοπτρισμός της μνήμης.
«Το Αιγαίο ανήκει ΚΑΙ στα ψάρια του», είπες.

από την υπό έκδοση (ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ) συλλογή «Πυρήνες Υετού» (2013-2021)https://bold.adman.gr/banner?webspace=34703&iframe=yes&js=no&gennojs=yes&rnd=[random_number]

ΠΑΝΟΣ  ΚΑΠΩΝΗΣ –   H ΙΩΑΝΝΑ ΜΕΣA ΣΤ’ ΑΣΠΡΑ – Μυθιστόρημα

Το μυθιστόρημα αυτό είναι απόλυτα προϊόν της φαντασίας και μυθοπλασίας του συγγραφέα και δεν έχει καμία σχέση με πραγματικές καταστάσεις ή υπαρκτά πρόσωπα του παρελθόντος ή του παρόντος. Τα ιστορικά ή πολιτικά στοιχεία που περιγράφονται και χαρακτηρίζουν το περιβάλλον του μυθιστορήματος, έχουν ληφθεί από παλιές εφημερίδες, περιοδικά επικαιρότητας και διάφορα πολιτικά, ιστορικά ή ενημερωτικά βιβλία, και ιδίως τα : Paul A. Porter «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα», εκδόσεις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Β’ έκδοση, Αθήνα 2008 & Μιχάλη Ψαλιδόπουλου «Επιτηρητές σε απόγνωση-Αμερικανοί Σύμβουλοι στην Ελλάδα 1947-1953», εκδόσεις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις,  Αθήνα 2013.

> «Η Ιωάννα μέσα στ’ άσπρα» / © Πάνος Καπώνης – Αθήνα 2023 – Σελίδες : 130 ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ στα κεντρικά βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις “ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ”.        

1945-2021 + ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗΣ

{ΜΑΪΟΣ 2021}

δοκίμιο >> Πάνος Καπώνης / Αλέκος Φλωράκης: Πενήντα δύο χρόνια στην ποίηση

Αλέκος Φλωράκης: Πενήντα δύο χρόνια στην ποίηση / Πάνος Καπώνης – Χάρτης (hartismag.gr)

https://www.culturebook.gr/grafeion-poihsews/oi-poiites-aftoanthologoyntai/panos-kaponis-ta-en-andro-tria-tessera.html?fbclid=IwAR3TnXJBXFK5I31Iwct3xsqvsMCH-Ke0iWrsYwGr5tknhAma4kKikUVABK8

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ / τίτλοι ΤΡΙΑ & ΤΕΣΣΕΡΑ

Εν τω μέσω της Ανοίξεως για να ξεχνάμε λίγο τον covid-19 καθώς και άλλους ιούς

1Panos Caponis

ΟΙ ΒΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ναι, ήρθαν οι αρμάδες / Που εμφανίστηκαν μέσα απ’ την ομίχλη / του Ναυαρίνου / να σώσουν την Άνδρο / όταν έψαχνα να βρω λεωφορείο / μιας άγονης γραμμής / να σου μιλήσω στα ίσια / «Σώστε τις βάρκες του Αιγαίου».

Κι ο φόβος / Μην έρθουν τα κόκκινα μπουλούκια / Από απέναντι / Και σύριζα στις κόκκινες γραμμές / Να γράψουν ιστορία / Σε ποια γαλάζια πατρίδα άραγε ; / Κι αυτό το Αρχιπέλαγος που καίγεται / Μια ξεχασμένη ποίηση / Είναι ;  

(Εικόνα : Πυρπόληση τούρκικης αρμάδας από Ναύαρχο Κανάρη)