Λόγος

https://mail.google.com/mail/ca/u/0/#inbox/1623e0d0a2505fe3
“Η γενιά του ’70 και πάλι”
Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη (απόσπασμα)
Η Νέα Εστία αφιερώνει το πιο πρόσφατο τεύχος της (#1875, Δεκέμβριος 2017) στη Γενιά του ᾽70, όπως την βάφτισε ο Βασίλης Στεριάδης. … Στο τεύχος της Νέας Εστίας φιλοξενούνται εμπεριστατωμένες μελέτες για τη Γενιά του ᾽70(υπογράφουν οι: Ευριπίδης Γαραντούδης και Θεοδόσης Πυλαρινός, Δώρα Μεντή, Κώστας Βούλγαρης, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ανθούλα Δανιήλ, Ηλίας Κεφάλας, Μορφία Μάλλη, κ.ά)…., προσωπικές μαρτυρίες και ενθυμήσεις πρωταγωνιστών της γενιάς (υπογράφουν οι: Γιώργος Βέης, Γιώργος Μαρκόπουλος, Δημήτρης Καλοκύρης, Τζένη Μαστοράκη, Ντίνος Σιώτης, Γιάννης Πατίλης, Πάνος Καπώνης, κ.ά.), ενώ απολαμβάνουμε και μια λίαν ενδεικτική ανθολογία ποίησης των πιο χαρακτηριστικών δημιουργών της γενιάς αυτής (Ευγένιος Αρανίτσης, Μιχάλης Γκανάς, Κατερίνα Γώγου, Χριστόφορος Λιοντάκης, Ερρίκος Μπελιές, Νατάσα Χατζηδάκι, Μανόλης Πρατικάκης, κ.ά.)

[Το Παλτό Του Πόε] Του Πάνου Καπώνη On 21 February, 2018 by BIBLIOTHEQUE

Ι. Το ζεστό παλτό ως σύμβολο του ψύχους / απορροφούσε τις νυφάδες του χιονιού / όταν οι άνεμοι απεργούσαν για χάρη μας / έστω κι εάν ήμασταν συνεχώς ερωτευμένοι.
Όταν μπαίναμε σε κλιματιζόμενους χώρους / το παλτό μας νοσταλγούσε την βροχή
και τα θραύσματα του χειμωνιάτικου πάγου / χωρίς να δείχνει κάποια κατανόηση.

ΙΙ. Το παλτό του Πόε όμως έκλεισε το φως / καταμεσήμερα μήνα Δεκέμβριο με κρύο σάν ξεκρέμαστο ρούχο άδειο σωμάτων / που δεν φοριέται άλλο πια. / Και ενώ το φεγγαράκι φώτιζε νύχτα το παλτό, / το ένδυμα υπερίπτατο των προσδοκιών μας / και για κάθε ενδεχόμενο το οδήγησαν βιαίως / στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα για τα / δέοντα όπου του απαγγέλθηκε η κατηγορία / της συσκότισης κατ’ επάγγελμα και της / κατ’ εξακολούθηση διακοπής του φωτός.

ΙΙΙ. Έτσι λοιπόν το παλτό και ο Έντγκαρ / χώρισαν σαν δύο παλιοί καλοί φίλοι / χωρίς κανέναν ήχο επερχόμενης καταστροφής / κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

 Δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό ΑΠΟΙΚΙΑ (23-12-2017) http://apoikia.gr/kaponis-panos-sappho-poiima/

ΣΑΠΦΩ

Την Σαπφώ εγώ δεν την γνώριζα / αλλά μου βγήκε από αριστερά πεταρίζοντας /
τα λεσβιακά μακριά της ματοτσίνορα / όταν στα αμυγδαλωτά πελώρια μάτια
ιρίδιζαν ονειρικά χρωματιστά ποιήματα.

Όταν όμως κάθισε δίπλα μου στο αυτοκίνητο / έσφιξε τα γόνατά της το ’να με τ’ άλλο
σαν να ντρεπόταν να μου πει «σ’ αγαπώ» / ή «εγώ ξέρεις μένω με τα κορίτσια στο νησί
όπου θεϊκά επαναλαμβάνομαι αιώνες τώρα».

Ακόμη έλεγε ότι αυτό το «Κέλομαί σε Γογγύλα» / δεν την εκφράζει πλέον, ούτε την ίδια την Αφροδίτη / και ότι έξω στα μεγάλα δάση έχει περισσότερη δροσιά
όπου μοσχοβολά το τρυφερό ανοιξιάτικο χορτάρι / ή ο έρωτας που ευωδίαζε όταν έπεφτε ο ήλιος.

Έπειτα μου έδειξε τις χαρακιές στο στήθος της / που της χάραξε ο Χάραξος γράφοντας το ποίημα
που βρέθηκε στον πάπυρο σε souq της Αιγύπτου / ἀλλ’ ἄϊ θρύληϲθα Χάραξον ἔλθην
νᾶϊ ϲὺµ πλέαι· τὰ µέν̣, οἴο̣µα̣ι, Ζεῦϲ οἶδε ϲύµπαντέϲ τε θέοι· ϲὲ δ’̣ οὐ χρῆ
ταῦτα νόειϲθαι.

Μετά ταύτα το αυτοκίνητο μου απογειώθηκε. / Έτσι μου είπαν.

~.~ Από την ποιητική συλλογή: Πυρήνες Υετού

(Σ.τ.Π. Δύο ανέκδοτα ποιήματα της Σαπφούς ταυτοποιήθηκαν από τον Βρετανό Ντιρκ Όμπινκ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Τα δυο ποιήματα ανακαλύφθηκαν όταν ο ιδιοκτήτης ενός αρχαίου πάπυρου, που χρονολογείται από τον 3ο αι. μ.Χ., ζήτησε τη γνώμη του καθηγητή για το ελληνικό κείμενο. Όπως σχολίασε ο Άλμπερτ Χένριξ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, «τα νέα ποιήματα της Σαπφούς είναι εκπληκτικά. Το ένα από τα δύο ποιήματα μιλάει για τον Χάραξο και τον Λάριχο». )