https://www.facebook.com/events/428206769273096/?post_id=428829552544151
Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Πάνος Κυπαρίσσης: «Πέφτοντας σκόνη»

 Πάνος Καπώνης  Δημοσιεύτηκε 10 Αυγούστου 2022 https://diastixo.gr/kritikes/poihsh/18785-peftontas-skoni

«τι κρίση είναι αυτή… δεν ξέρω καν για τι πράγμα πασχίζω» 
[από το διαδίκτυο]

[…] «ημίφωτες γλιστρούν στα δόντια μου (του) οι λέξεις»[1], οι στίχοι, οι ποιητικές εκφάνσεις, οι χρησμοί και εν τέλει η ποίηση του Πάνου Κυπαρίσση, ομόλογου καλού μας ποιητή της Γενιάς του ’70, όπως μας παρουσιάστηκε στην πρόσφατη συλλογή του Πέφτοντας σκόνη, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2022, με ένα λιτό, πολύ λιτό εξώφυλλο, από τις Εκδόσεις Ενύπνιο. Μέσα από τη μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος «πέφτω», ο Κυπαρίσσης μεταφέρει στο ποιητικό πλατώ χάρτες κοινωνικής σκόνης, πτώσεις μαύρων κάδρων εν είδει κεραυνών, υπαίθριες φυλακές, διαφημιστές που διακοσμούν το ψέμα,[2] και μας αναγκάζει να κρεμιόμαστε από τις λέξεις της ποίησής του. Η νέα του συλλογή αποτελείται από τρεις ενότητες, πες ξεχωριστές ομοιογενείς συλλογές, τις: «Παρουσία», με 34 ποιήματα, «Περιπλάνηση», με 37 ποιήματα, και «Πτώση», με 30 ποιήματα. Οι ενότητες ακολουθούν το γράμμα Π, που, εκτός από το μικρό όνομα του ποιητή, σηματοδοτεί την «πτώση» και το βάδισμά μας στου καιρού τις ομίχλες, μέσα στη γήινη «ουτοπία» μας :

ΟΥΤΟΠΙΑ Σού ’μαθε τόσα σβηστός αυτός / Και το τολμάς / κοιτώντας ένα αστέρι  / του βρίσκεις δικό του ουρανό /   
του δωρίζεις με μιας στιγμής   / ασήμαντη ματιά σου  / τον τόπο που δεν ξέρει σκοτάδι.

Αυτή η αντίφαση-θέση μεταξύ της χώρας του φωτός, του ελληνικού φωτός και του τόπου «που δεν ξέρει σκοτάδι», αλλά και ούτε φως, μας βασανίζει αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της ηθικής και πνευματικής κατρακύλας και περιπλάνησης, που παρ’ όλες τις πινελιές φωτός δύσκολα διακρίνεις χρώμα.[3] Εδώ θα ήθελα να τονίσω την ήρεμη εκφραστικότητα, αλλά κυρίως την εσωτερικότητα του δημιουργού, αυτού του πολυτάλαντου ανθρώπου, που η ψυχή του βγαίνει με όλες τις λεπτομέρειές της στα αφανέρωτα και ανεκπλήρωτα και τα δομεί στο χαρτί, τα μαστορεύει ώστε να γίνει λόγος. O Πάνος Κυπαρίσσης, που αποτελεί έναν από τους πιο εκφραστικούς ποιητές της Γενιάς του ’70, λένε ότι διακρίνεται για την ποιητική του σεμνότητα και μία γραφή χαμηλών τόνων, αλλά στην παρούσα συλλογή αντιστέκεται με το άναμμα της μνήμης και την κάποια αισιοδοξία, που μετατρέπει τη σκόνη μέσα από τους στίχους του σε σκόνη μεταξωτή και περιμένοντας να χαράξει –έστω και αργά– καινούργια μέρα στις φυλλωσιές «ξυπνώντας τα πουλιά να διώξουν το σκοτάδι».[4] Η θητεία του τόσο στην ποίηση, όσο και σε άλλες μορφές τέχνης (σκηνοθεσία, θέατρο κ.ά.) είναι γνωστή και, όπως είπε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του, «οι ποιητές είναι το άλας της γης»,μια φράση αιχμή στη μέση ενός αιώνα μεταβατικού, με άγνωστες πτυχές ακόμα για την ανθρωπότητα, που τείνει πλέον να λάβει ένα εξαιρετικό βάρος στη λογοτεχνία, και ίσως κάποτε περάσει και στην ιστορία σαν μια κρίσιμη λογοτεχνική στιγμή. Έτσι λοιπόν φτάσαμε :

Μετά τους μύθους οι ιδέες  / Ύστερα πάλι το αίμα / λάφυρο των νικητών πάντα χυμένο[5]

Και ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ[6] Χορικά των δέντρων  / που τα ραπίζει η βροχή   / Χορικά των άστρων / που τα ραπίζει η σιωπή / Χορικά ονείρων  / που τα ραπίζει η ζωή.

Οι παραπάνω στίχοι, που σηματοδοτούν πέρα από τις σπουδές του Πάνου Κυπαρίσση στα Μαθηματικά και τη Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά και στο Θέατρο στη  Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (Κάρολος Κουν), έναν ακούραστο θεράποντα της τέχνης, υπογραμμίζοντας πολλαπλασιαστικά την αξία του ως ποιητή, τονίζοντας παράλληλα και το αξίωμα που υποστηρίζει, ότι «οι τέχνες είναι μία». Αλλά συμπληρωματικά και η διαπίστωση τώρα ενός διαφορετικού ρυθμού από προηγούμενες ποιητικές ανελίξεις, μιας χορογραφίας τού τώρα, με έμμεσες νύξεις στην αλήθεια των καιρών μας, επιβεβαιώνουν το παραπάνω λεχθέν του ποιητή. Εδώ θα ήθελα να τονίσω την ήρεμη εκφραστικότητα, αλλά κυρίως την εσωτερικότητα του δημιουργού, αυτού του πολυτάλαντου ανθρώπου, που η ψυχή του βγαίνει με όλες τις λεπτομέρειές της στα αφανέρωτα και ανεκπλήρωτα και τα δομεί στο χαρτί, τα μαστορεύει ώστε να γίνει λόγος. Και ο λόγος του Πάνου Κυπαρίσση είναι περιεκτικός, πυκνός και συνεκτικός σε νοήματα και ηχοχρώματα, αλλά ακόμα και ήρεμα καταγγελτικός χωρίς εξάρσεις, με οιωνούς που εκπυρσοκροτούν ποιητικές αστραπές στα αφώτιστα του νου. Το μότο στην αρχή του βιβλίου, «σκάβεις το γνωστό και άγνωστο επιστρέφει»,μας παραπέμπει στη σύγχυση μιας νεωτερικής κοινωνίας, μέσα στην οποία ζούμε, στην «πίεση» των καιρών και όχι στην «ποίηση», στην αβεβαιότητά μας «δίχως φωνή/ να χάνεις έδαφος»[7] και παρ’ όλα αυτά, η ελπίδα, σε τούτον τον τόπο όπου γεννήθηκε από φως, δίνει τη δική της διάσταση :

Τούτον το βράχο της ακτής  / όλες του κόσμου οι θάλασσες / δεν κατορθώνουν ν’ αφοπλίσουν  / Στο πλάι της σχισμής 
δυο πασχαλιές φιλιούνται.[8]

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Ποίημα «τραυλίζοντας», σελ. 13.
[2] Ποίημα «διαφημιστές», σελ. 96.
[3] Ποίημα «επιμένοντας η λάμψη», σελ. 103.
[4] Τελευταίο ποίημα «όρθρος», σελ. 118.
[5] Από το ποίημα «Άνισος Θεραπευτής», σελ. 23 της συλλογής Κλέβοντας σκοτάδι.
[6] Από την ενότητα «Περιπλάνηση», σελ. 51.
[7] Ποίημα «επιμένοντας», σελ. 17.
[8] Ποίημα «ακρόχρονο», σελ. 21.

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πάνος Κυπαρίσσης: «Πέφτοντας σκόνη»

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

  • Απόψε, δεν το θέλω, αλλά φοβάμαι πως θα φιλοσοφήσω . Έχει και ωραίο φεγγαράκι πάνω Θέ μου…«Το χαρούμενο Σύμπαν»]

Είμαι αλλού…

Πώς να μην ευγνωμονώ τον covid-19, που ως κορώνα αυτές τις ημέρες με οδήγησε μέσα στην καραντίνα να διαβάσω, μάλλον να εκστασιαστώ όχι μόνον με το φεγγαράκι, αλλά και με το de profundis άρθρο της κυρίας Ματίνας «Το χαρούμενο Σύμπαν». Αλλά τι το ήθελα το λατινικό, αφού – λόγω των ποιητικών μου ανακλαστικών – εκείνη την νύχτα κυρία Ματίνα μου, ήμουνα μαζί σας εκεί στο μπαλκόνι σας απέναντι από το Σύμπαν. Ήμουνα αλλού και δεν το ήθελα… Ανακάλυψα όμως όλο το εκ βαθέων βύθισμα στα άδυτα του Σύμπαντος, σε ένα αυθόρμητο αντίκρισμα ψυχής που δεν έχω λόγια να το περιγράψω και ζήλεψα… Αλήθεια ζήλεψα… Αυτή η «γραφή» που δεν ήταν απλά μιας συγγραφέως, αλλά εκείνη την νύχτα «νύχτα γεμάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια» που έγραφε ο Διονύσιος Σολωμός, δεν ήταν η γήινη γραφή στην οθόνη του υπολογιστή, δεν ήταν τα εσώτερα δρώμενα και οι εξωτερικές παραστάσεις που μέσω της κυρίας Ματίνας υλοποιήθηκαν σε Λόγο, αλλά – πέστε με ονειροπαρμένο, πέστε με ακόλουθο της ουτοπίας, πέστε με όπως θέλετε – ήταν «η ανυπαρξία της υπάρξεώς μας», ΝΑΙ αυτό ήταν, και μετά από αυτό ότι άλλο και να γράψω θα είναι ανούσιο. Με εντυπωσίασε αυτή η άμεση ποίηση, η απλότητα της έκφρασης των μέσα μας «για σένα» για τον μεγάλο αδελφό που χάνεται στο βάθος των άστρων, για τον «Κόσμο» μας, το Στολίδι μας δηλαδή που μαζί με την Ματίνα – ας μου επιτρέψει να την λέω έτσι απλά – εκεί στην ελαφρά ψύχρα κάτω από την αχλύ των άστρων μας επηρεάζει και ας αφήσουμε αυτούς που δεν τους επηρεάζει να ζούνε σκυμμένοι χωρίς να βλέπουν το θαύμα. Κι αναρωτιέμαι κυρία Ματίνα μου, τι νόημα έχει να γράφω ό,τι γράφω (εξαιρώντας την ποίηση) μπροστά στην δική σας γραφή εκείνης της ΝΥΧΤΑΣ των «Ιουλιανών Χριστουγέννων» – και το λέω χωρίς ίχνος κολακείας – μπροστά δηλαδή στην «άσβεστη δίψα των άστρων» που έγραφα σε ένα ποίημα. Κι αυτή η τρυφεράδα : «Σκέψεις σκόρπιες, ξενυχτισμένες… Ελπίζω να έχεις πάρει ένα ελαφρύ μπουφανάκι, μια εσάρπα, έστω… ακόμη και το παρεό είναι μια λύση. Ανάγκης, αλλά λύση». Δεν γράφονται τέτοιες φράσεις σήμερα καλή μου. Το μόνο που γράφεται είναι, άστο καλλίτερα, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όσο και να αγωνίζομαι και εγώ «να βρω την άκρη αλλά την ίδια στιγμή υποπτεύομαι πως άκρη δεν υπάρχει». Αλλά ας μην χαλάσουμε αυτή την εξαίσια στιγμή του Σύμπαντος που μου χάρισε η καραντίνα του κορωνοϊού παρά μόνον να μου επιτρέψεις να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που μου ξανα-θύμισες ότι «Το μυαλό μας είναι το ίδιο το σύμπαν». ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το βράδυ που μου χάρισες.   


[1] Δημοσιεύτηκε στις 19-7-2022 . https://iporta.gr/%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%cf%81-%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%80%cf%8e%ce%bd%ce%b7/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο

Κατερίνα Ρουκ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κατερίνα Ρουκ

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ “Κάποτε στην Αίγινα”

Κάποτε στην Αίγινα, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr Αναδημοσίευση από το περιοδικό «ΧΑΡΤΗΣ» τεύχος 38 {ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022} / Αφιέρωμα: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ “Κάποτε στην Αίγινα”

Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος ; Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Πάνου Καπώνη “Πυρήνες Yετού”

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ποιητική συλλογή που επιλέγει τον ανακλαστικό τόνο, για εκείνο το εσωτερικό ταξίδι που οδηγεί την αντίληψη στον εμπιστευτικό λαβύρινθο του θέματος για να συλλάβει την ουσία του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο περίπλοκο από την ανακάλυψη μεταξύ του ενδεχόμενου της βλαστικής ζώνης, του πυρήνα που καθορίζει τη διέλευση του χρόνου πέρα από τις εμπειρίες που έχει το λειαντικό αποτέλεσμα των ημερών. Υπάρχει μια έντονη φανταστική αντίθεση μεταξύ της εμφάνισης και της οντολογικής αναζήτησης του αντιληπτού. Η μοναξιά είναι βαθιά ρίζα που αναζητά τη ζωή. Ποιήματα που κάνουν τον ορίζοντα να ξεχωρίζει πλήρως και έντονα, ένα περιβάλλον φτιαγμένο για περισυλλογή που επιδιώκει να συλλάβει τη στιγμή. Ο δημιουργός κ. Πάνος Καπώνης αρθρώνει μια συγκλονιστική αφήγηση αισθήσεων που αναζητά σε κάθε σειρά μια καθαρή έννοια. αυτή την πληρότητα των τυφλών σημείων που δείχνει την ήρεμη φωνή της ομορφιάς. Φωτίζει μια ταυτότητα στο χρόνο. Το παρόν κρύβει την εύθραυστη αλήθεια της ύπαρξης, την άθικτη προειδοποίηση της διέλευσης. Ο εαυτός είναι ένας φευγάτος επιβάτης του περάσματος και αυτό επιβεβαιώνεται, από λογοτεχνικούς όρους, από τις διαδοχικές δόσεις των αφορισμού. Μέρα με τη μέρα, ο χρόνος επεκτείνει εικόνες και κοντινά σύμβολα, σκιαγραφεί τις αντιθέσεις, παρουσιάζει την πραγματικότητα ως αφηγηματική μυθοπλασία που χτίζει αντικαταφυγές στον ορίζοντα και εντοπίζει στη σκέψη το ανοιχτό παράθυρο της αβεβαιότητας. Η γλώσσα της ύπαρξης έχει το ρυθμό ενός πολυφωνικού τραγουδιού. Αναδεικνύεται ένας ακούραστος διάλογος με τη φύση και η παλλόμενη κραυγή του δικού του ζωτικού ταξιδιού ως μονοπάτι μάθησης και βαθιάς φλέβας αινίγματος και διαύγειας. Ο εαυτός δεν έχει περισσότερες στρατηγικές από την αντανάκλαση και την εσωτερίκευση μιας υπερβατικής πραγματικότητας, η οποία είναι αουραλική και αισθητική, έτοιμη για τη συνεχή κατασκευή ενός μεταβλητού σύμπαντος. Αλλά το δημιουργικό βλέμμα αφήνει χώρο για τον αφορισμό, μια εκφραστική στρατηγική ικανή να διεισδύει στο επιθήλιο της ύπαρξης και να δείχνει την πιο ανθρώπινη υφή της. Στον σαπιεντιανό λακωνισμό, εκτίθεται ο εσωτερικός πυρήνας που συγκεντρώνει αβεβαιότητες και ανησυχίες, ιδανικά και στάχτες, αναμνήσεις και την όμορφη γύμνια της ελπίδας. Ο αφορισμός γίνεται σαφήνεια και περιμένει, αναζητά το κατώφλι της κατανόησης: «Το γράψιμο είναι σε επιφυλακή για το πιθανό», «Το πάθος για το γράψιμο πηγαίνει με τη ζωή.
Με εμφανή ελαφρότητα, τα στοιχεία δείχνουν υπομονετικά τον σχεσιακό ιστό του με το λεκτικό υποκείμενο. Είναι καιρός να ανακαλύψουμε από την αντίληψη ότι το φυσικό περιβάλλον που διαδίδει θύλακες για τη φαντασία και για την αναζήτηση του νοήματος μιας απτής πραγματικότητας. Όσοι κοιτάζουν καθημερινά, προσπαθούν να διατηρήσουν το μυστήριο. Στην ερευνητική τους κλίση τα ποιήματα διακρίνουν τον πλούτο των εσωτερικών και εξωτερικών αποχρώσεων που αντιλαμβάνεται η υπαρξιακή πορεία σε καθημερινή βάση. Στη ροή της συνείδησης υπάρχει μια αίσθηση ωριμότητας και κορύφωσης του πεπρωμένου, η γαλήνη του να έχουμε φτάσει, πάντα με αβεβαιότητες. Οι στίχοι του κ. Πάνου Καπώνη διευρύνουν την πολιτική πορεία, επιβεβαιώνουν την πληρότητα και τη γνώση, τη ζωντανή λέξη που ανυψώνει το πνεύμα και ευχαριστεί «το χάδι της ύπαρξης». https://athon.gr/

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος ; Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Πάνου Καπώνη “Πυρήνες Yετού”

Vangelis

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Vangelis

PUPLIC Δώστε ψήφους στο Πυρήνες Υετού !

Λήξη Α’ Φάσης Ψηφοφορίας: 29 Μαΐου 2022 https://www.publicbookawards.gr/2022/search2022.php…ΣYMMETEXEI ΣTHN ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ PUPLIC – ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟ Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση : “ΠΥΡΗΝΕΣ ΥΕΤΟΥ” ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ – εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ > [δες το βιβλίο]

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο PUPLIC Δώστε ψήφους στο Πυρήνες Υετού !

Posted in Uncategorized | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο