https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.govostis.gr%2Fproduct%2F26822%2Fpanos-kapwnis.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ->Τηλέμαχος Χυτήρης – www.govostis.gr

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ο Υ Ν

ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

Ένα Χριστουγεννιάτικο διήγημα, του Δρ Πάνου Καπώνη – iporta.gr

Γιάννης Πανούσης: «Οροθέσιον ή Υπερόριον;» (diastixo.gr)

 Δημοσιεύτηκαν 09 Οκτωβρίου 2022 Τρία ποιήματα του Πάνου Καπώνη (diastixo.gr)

Το σιντριβάνι

Το ωραίο σιντριβάνι εκεί στην πλατεία
Των παιδιών χαρά όταν έπαιζαν έξω
Στις πρασιές της ζωής μέρα μεσημέρι
Με το γαλάζιο τ’ ουρανού να πιτσιλίζεται.

Οι ωραίοι άνθρωποι που κάθονταν
Ένα γύρω στην πλατεία δανείστηκαν
Στιγμές από τα πουλιά και την ποίηση
Και γύριζαν σκηνές ανάλαφρες ερωτικές.

Και το τέλος ήρθε με τις γερμανικές
Μοτοσικλέτες να περνούν βλοσυρά
Σηκώνοντας σκόνη και συλλαμβάνοντας
Τους 120 της Αγίας Τριάδος ανήμερα
Της Μεγάλης Παρασκευής τον επιτάφιο
Με την εικόνα των κρεμασμένων αθώων
Στην πλατεία με το σιντριβάνι και έβρεχε
Χωρίς παιδιά η σκηνή του θανάτου μας.

Κίτρινη σκόνη

Παντού κίτρινη σκόνη
Παντού κόκκινοι φόνοι
Παντού ερείπια φλεγόμενα
Παντού τόσες προπαγάνδες

Ο μεγάλος δρόμος της εκσκαφής
Εξαντλήθηκε πριν την μεγάλη
Εαρινή επίθεση ενός φαντάσματος
Του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου

Και εμείς χύσαμε δάκρυα καυτά
Εντός του μέλλοντός μας πάντα
Με την μετεωρολογική υπηρεσία
Να εξαντλείται στην κίτρινη σκόνη.

Ένα άνθος

Ένας κήπος ένα άνθος και
Ανθίζουν τα εαρινά όριά μας
Και ένα αεροπλάνο βουίζει
Σαν μέλισσα γύρω στο άνθος.

Αντιιμπεριαλιστές κατέλαβαν
Την πλατεία με τα κλειστά πανό
Πρώτη του Μαΐου σήμερα 2022
Και πάνε εκδρομή στις εξοχές.

Άνευ ορίων η έξοδος μυριάδων.

Σε ευχαριστούμε Κύριε και Θεέ ημών

Που μας άφησες να βλέπουμε τα φύλλα

Των δέντρων και των φυτών ακόμα

Πριν το τέλος τους με την δύση του ήλιου.

Ήταν οι ημέρες πικρές σαν δηλητήριο

Που τα αγριογούρουνα εισέβαλαν

Στον αμπελώνα και τρύγησαν τα φύλλα

Της αμπέλου του Διονύσου του Λυσίου.

Ήταν οι ημέρες καυτές σαν καμίνι

Που οι άνθρωποι ξερίζωναν τα φύλλα

Να τα κάψουν στην πυρά της Ιεράς

Εξέτασης των λειτουργών του Υψίστου.

Τα πράσινα φύλλα χλόμιαζαν τα μεσημέρια

Σαν ψεύτικες χρυσαφιές θολές εικόνες

Και δεν είχαν την δύναμη να τα πάρει

Ο λίβας που έρχονταν σαν κίτρινη σκόνη.

Τα κίτρινα φύλλα ως νεκρά στους κλώνους

Ικέτευαν τους περαστικούς για λίγο νερό

Και εκείνοι τους έδιναν όξινο ύδωρ

Και καυτές σταγόνες υγρού ραντίσματος.

Τα φύλλα του φθινοπώρου έπεφταν

Στα πλακόστρωτα και στα πεζοδρόμια

Σωροί καφέ σκουπιδιών απροσδιόριστων

Στο τέλος μιας πράσινης θαλερής ζωής.

Και το τοπίο των πεσμένων πια φύλλων

Ήταν πολύ ρομαντικό, μα τόσο ρομαντικό !